Tag: serie

Frankrijk is zo blut dat het geen geld meer heeft voor onderhoud van het Louvre. Daarom neemt het giften aan van een dictator. Die vraagt daar wel wat voor terug, bijvoorbeeld het recht om prominente Franse politici douceurtjes toe te stoppen. Die zorgen er dan voor de EU niet te kritisch is, als de desbetreffende dictator protesterende studenten stukmept en journalisten de cel in smijt. In een wereld met een verarmend Europa hebben verse kredieten en energiezekerheid een prijs, in democratische zin wel te verstaan.

Dit is deel vijf in de reeks over de schimmige types die we tegenkomen, als we de Europese unie almaar groter willen maken. Als we eenmaal de Zwarte Zee zijn overgestoken ontdekken we dat de uitbreiding twee doelen dient. Ten eerste is er de wens om een zo groot mogelijke muntunie te vormen, zodat ‘ze onze komkommers eten’. Wellicht net zo belangrijk is de ‘Energy Union’. Daar lezen we in de Nederlandse kranten vrij weinig over.

De ‘energie-unie’ komt erop neer dat alle landen van de EU gezamenlijk gas, kolen en olie inkopen in bevriende landen aan de buitengrenzen. Dan komen we al snel in Centraal-Azië. Georgië heeft recentelijk een associatie-verdrag getekend met de EU, in de hoop op bescherming in de warme schoot van Angela Merkel. Hoeven we allemaal niet geheimzinnig over te doen, het wordt gewoon netjes vermeld in de ‘regeringsverklaring’ van de commissie-Juncker.

Waarschijnlijk boeit Georgië ons niet echt. Een grens verder en we zitten in Azerbeidzjan, dat land zit inderdaad bomvol met waardevolle fossiele brandstoffen. De EU wil dus graag de banden met dat land aanhalen. Dat heeft nog wat bijkomende voordelen: dankzij de olierijkdom is het daar makkelijk lenen. Bovendien valt er veel geld te verdienen voor een beperkt aantal bedrijven, die zijn zo slim om de crème de la crème van de Belgische en Franse politiek wat eurotonnetjes toe te stoppen.

Hoofdrolspeler in deze is Suez, zeg maar het NUON van Frankrijk. Het belangrijkste verschil is dat de Franse staat wel een significant belang heeft in dit nutsbedrijf, waarmee het land Europese regels naast zich neerlegt. Een andere aandeelhouder is beleggingsmaatschappij Sofina, die Guy Verhofstadt jaarlijks € 138.277,64 toestopt om vier vergaderingen bij te wonen.

Lees dit ontluisterende artikel (deel 5 van serie van 6) van Arno Wellens verder op 925 >>>

Griekse grootmoedertjes gaan straks fors meer betalen voor een glaasje tapwater. Maar waarom mag Griekenland er niet gewoon uit, die verkeerd opgezette muntunie? En waarom rommelen we er intussen drie instabiele landen bij? Guy Verhofstadt is erg tegen een Grexit en daar heeft hij financiële belangen bij. Maar zijn collega Rachida Dati (foto) uit Frankrijk maakt het nog bonter: deze politica krijgt een half miljoen per jaar van Suez, dat in Oekraïne wil gaan fracken en aast op het waterbedrijf van Griekenland. Drie maal raden wat de Grieken nu gedwongen moeten privatiseren? Juist.

Deel een gaat over het tolereren van corrupte en dictatoriale politici aan de randen van het Europese rijk, precies daar waar de uitbreiding gaat plaatsvinden;

Deel twee gaat over het enige wat daar te vinden is: olie en gas, dat we straks dankzij TTIP op milieu-onvriendelijke wijze gaan winnen;

Deel drie gaat over de persoonlijke belangen van Guy Verhofstadt bij Exmar en Suez, waar hij twee ton per jaar vangt. Dat verklaarde een hoop.

Dankzij wat tips en gegraaf weten we dat het veel erger is dan het lijkt. Verhofstadt is niet de enige. Daarom gaan we door met delen vier tot zes.

Guy pakt twee tonnetjes, zijn collega in het Europese parlement Rachida Dati krijgt twee-en-half keer zoveel van Suez.

Dati (1965) is een Franse beroepspolitica voor de conservatieve partij UMP. Na een studie economie vervult ze aantal functies, waaronder een bij de interne auditdienst van nutsbedrijf Suez. Daarna wordt ze adviseur van Nicholas Sarkozy, tot 2009 President van Frankrijk. Dati neemt zitting in zijn laatste kabinet, als Minister van Justitie. Sinds 2009 zijn de socialisten aan de macht in Frankrijk, Dati neemt nu daarom zitting in het Europese parlement.

Na verloop van tijd blijkt dat haar oude werkgever, Suez, haar privé met een half miljoen per jaar sponsort. Dat is licht controversieel, omdat de Franse staat een belang van een derde in dit nutsbedrijf heeft. Door Europese regels zijn overheden verplicht om al hun deelnemingen af te stoten en te privatiseren, zoals KPN en NS in Nederland. Om de een of andere reden gelden deze regels niet voor Frankrijk.

Lees dit artikel (nr 4 in serie van 6) van Arno Wellens verder op 925 >>>

We gaan verder met de grootste idealen van ’s lands liberalen, vandaag vooral D66 (en Guy Verhofstadt). Dankzij TTIP zouden overheden beschermd worden tegen bedrijven, maar het tegenovergestelde lijkt waarschijnlijker. Door een combinatie van een snelle uitbreiding van de EU en het verlagen van Europese wetgeving op milieugebied, is het op korte termijn mogelijk om in Oekraïne naar schaliegas te boren. Daarvoor moeten we enkel nog de tussenliggende landen erbij trekken, dus we knijpen een oogje toe als het om hun maffiose praktijken gaat. Meer Europa is beter, een exit van welk land dan ook is ondenkbaar.

Gisteren zagen we dat de uitbreiding van de unie met Oekraïne, dat vol schaliegas zit, impliceert dat we landen als Moldavië er ook bij nemen. In dat land heerst een politicus, Vladimir Plahotniuc, die zich op schimmige wijze het eigendom in banken toeëigent. Zo steelt hij van zijn volk. Bij de laatste verkiezingen werd hij daarom afgestraft. Alleen was de winnende partij niet zo enthousiast over de euro. Daarom kreeg de Moldavische bevolking op zijn kop van de Duitse Minister van Buitenlandse Zaken. Stemmen mag nog in dit land dat geen deel uitmaakt van de EU, maar dan niet op een partij die eurosceptisch is.

Nu zit Nederland in de bizarre situatie dat we van Moldavische kiezers eisen dat ze op de eurofiele coalitie stemmen waar Vladimir Plahotniuc in zit, terwijl we tegelijkertijd zijn in Nederland gevestigde bezittingen in beslag nemen en Moldavië manen iets aan de corruptie te doen. Maar goed, hier hebben we het gisteren over gehad.

Nu over TTIP en schaliegas. Wie TTIP zegt, zegt: Marietje Schaake van D66. Hier heeft ze een video opgenomen, waarin ze uitlegt waarom het handelsverdrag zo belangrijk is. Let wel: als we alle arme Balkanstaten en Oekraïne opgeslokt hebben, dan is TTIP van Seattle tot Donetsk van kracht. Dankzij dit trans-Atlantische handelsverdrag hebben we straks een douanieunie met de VS, waarbij we gezamenlijk handelsbarriès opwerpen tegen de rest van de wereld.

Lees dit artikel (nummer 2 in een serie van 6) van Arno Wellens verder op 925

De liberalen hebben er een persoonlijk financieel belang bij om een Grexit te stoppen. Met het enthousiasme van een kruisvaarder wordt de Europese unie, met munt en al, richting de grens met Rusland geduwd. Een economische motivatie is moeilijk te vinden. Immers, na vijftien jaar muntunie met de Grieken kunnen we daar moeilijk blij mee zijn. Tenminste, niet dusdanig dat we zelfs Georgië en Albanië erbij moeten willen. Toch wordt daarop aangestuurd door met name de liberalen, die worden geleid door Guy Verhofstadt die een bedenkelijk verdienmodel hanteert.

Eigenlijk is dit verhaal een beetje teveel voor het web. We doen het maar in delen. Eerst kijken we naar de Europese kruistocht richting het oosten, waarbij we steun betuigen aan corrupte politici en witwassende maffiosi. Die zijn immers zo slim om zichzelf als pro-EU te afficheren. In deel twee kijken we naar de enige manier waarop dit gunstig kan uitpakken voor de bestaande lidstaten. Dat heeft alles te maken met schaliegas in Oekraïne. Om daarbij te komen zullen we wat regeltjes moeten ombuigen. Tot slot kijken we naar de persoonlijke inkomsten van Verhofstadt en valt alles op zijn plek.

Lees dit ontluisterende artikel (1 in een serie van 6) van Arno Wellens verder op 925