‘Corruptie’ op de Zuidas: honderden miljoen gestolen van Uzbekistan (dat bij de EU komt ?!?!)
Ondergetekende heeft een spelletje met Thierry Baudet bedacht. Waar denk je dat de uitbreiding van de EU gaat eindigen? Gebruik je fantasie en bedenk hoe ver je, theoretisch gezien, naar het oosten kunt kijken. Op een gegeven moment ben je Europa eigenlijk uit (bij de grens met Moldova en Oekraïne). Geen probleem, deze landen komen er ook bij.
Is het dan eindelijk afgelopen met de uitbreiding? Moet wel toch, de EU rijkt dan tot de flexibele grens met Rusland en Poetin zal er geen zin in hebben. Wie vermoedt dat de EU hier stopt denkt te klein: het grondgebied hoeft geen aaneengesloten landmassa te zijn. De Zuidelijke Caucasus met Georgië, Armenië en Azerbeidjan zullen over ongeveer vijf jaar de jongste toetreders zijn.
De EU heeft een gemeenschappelijk buitenlandbeleid gericht op buurstaten. Dit is wel een rekkelijk begrip, want Moldova en Albanië waren de afgelopen 25 jaar gesprekspartners in dit zogeheten European Neigbourhood Policy (ENP). Waren, want ze zijn gepromoveerd tot bijna-lidstaten. De EU maakt er geen geheim van dat deze stapsgewijze uitbreiding een doel op zich is van het ‘strategische beleid‘.
Maar goed, met Baku, de in het oosten gelegen hoofdstad van Azerbeidjan zal het toch wel echt klaar zijn? Wie dan vanaf Lutjebroek naar Iran of Tsjetsjenië wil reizen hoeft maar een keer zijn paspoort te laten zien. Bij de grenzen met deze landen eindigt het onze. We zitten nu tegen de Caspische Zee aan te kijken, een natuurlijke barrière voor verdere uitbreiding. Wederom, dat is te klein denken. De grijpgrage vingers van de EU reikten al over de Zwarte Zee heen zagen we; waarom dan niet over de Caspische?
Daar liggen de Centraal-Aziatische republieken, waar alvast warme relaties mee onderhouden worden, handelsbelemmeringen worden geslecht en met EU-subsidie wordt gestrooid. De belangrijkste reden daarvoor is dat deze landen over enorme voorraden fossiele brandstoffen beschikken. Zo ook Uzbekistan.