Griekse grootmoedertjes gaan straks fors meer betalen voor een glaasje tapwater. Maar waarom mag Griekenland er niet gewoon uit, die verkeerd opgezette muntunie? En waarom rommelen we er intussen drie instabiele landen bij? Guy Verhofstadt is erg tegen een Grexit en daar heeft hij financiële belangen bij. Maar zijn collega Rachida Dati (foto) uit Frankrijk maakt het nog bonter: deze politica krijgt een half miljoen per jaar van Suez, dat in Oekraïne wil gaan fracken en aast op het waterbedrijf van Griekenland. Drie maal raden wat de Grieken nu gedwongen moeten privatiseren? Juist.
Deel een gaat over het tolereren van corrupte en dictatoriale politici aan de randen van het Europese rijk, precies daar waar de uitbreiding gaat plaatsvinden;
Deel twee gaat over het enige wat daar te vinden is: olie en gas, dat we straks dankzij TTIP op milieu-onvriendelijke wijze gaan winnen;
Deel drie gaat over de persoonlijke belangen van Guy Verhofstadt bij Exmar en Suez, waar hij twee ton per jaar vangt. Dat verklaarde een hoop.
Dankzij wat tips en gegraaf weten we dat het veel erger is dan het lijkt. Verhofstadt is niet de enige. Daarom gaan we door met delen vier tot zes.
Guy pakt twee tonnetjes, zijn collega in het Europese parlement Rachida Dati krijgt twee-en-half keer zoveel van Suez.
Dati (1965) is een Franse beroepspolitica voor de conservatieve partij UMP. Na een studie economie vervult ze aantal functies, waaronder een bij de interne auditdienst van nutsbedrijf Suez. Daarna wordt ze adviseur van Nicholas Sarkozy, tot 2009 President van Frankrijk. Dati neemt zitting in zijn laatste kabinet, als Minister van Justitie. Sinds 2009 zijn de socialisten aan de macht in Frankrijk, Dati neemt nu daarom zitting in het Europese parlement.
Na verloop van tijd blijkt dat haar oude werkgever, Suez, haar privé met een half miljoen per jaar sponsort. Dat is licht controversieel, omdat de Franse staat een belang van een derde in dit nutsbedrijf heeft. Door Europese regels zijn overheden verplicht om al hun deelnemingen af te stoten en te privatiseren, zoals KPN en NS in Nederland. Om de een of andere reden gelden deze regels niet voor Frankrijk.
Lees dit artikel (nr 4 in serie van 6) van Arno Wellens verder op 925 >>>