Frankrijk is zo blut dat het geen geld meer heeft voor onderhoud van het Louvre. Daarom neemt het giften aan van een dictator. Die vraagt daar wel wat voor terug, bijvoorbeeld het recht om prominente Franse politici douceurtjes toe te stoppen. Die zorgen er dan voor de EU niet te kritisch is, als de desbetreffende dictator protesterende studenten stukmept en journalisten de cel in smijt. In een wereld met een verarmend Europa hebben verse kredieten en energiezekerheid een prijs, in democratische zin wel te verstaan.
Dit is deel vijf in de reeks over de schimmige types die we tegenkomen, als we de Europese unie almaar groter willen maken. Als we eenmaal de Zwarte Zee zijn overgestoken ontdekken we dat de uitbreiding twee doelen dient. Ten eerste is er de wens om een zo groot mogelijke muntunie te vormen, zodat ‘ze onze komkommers eten’. Wellicht net zo belangrijk is de ‘Energy Union’. Daar lezen we in de Nederlandse kranten vrij weinig over.
De ‘energie-unie’ komt erop neer dat alle landen van de EU gezamenlijk gas, kolen en olie inkopen in bevriende landen aan de buitengrenzen. Dan komen we al snel in Centraal-Azië. Georgië heeft recentelijk een associatie-verdrag getekend met de EU, in de hoop op bescherming in de warme schoot van Angela Merkel. Hoeven we allemaal niet geheimzinnig over te doen, het wordt gewoon netjes vermeld in de ‘regeringsverklaring’ van de commissie-Juncker.
Waarschijnlijk boeit Georgië ons niet echt. Een grens verder en we zitten in Azerbeidzjan, dat land zit inderdaad bomvol met waardevolle fossiele brandstoffen. De EU wil dus graag de banden met dat land aanhalen. Dat heeft nog wat bijkomende voordelen: dankzij de olierijkdom is het daar makkelijk lenen. Bovendien valt er veel geld te verdienen voor een beperkt aantal bedrijven, die zijn zo slim om de crème de la crème van de Belgische en Franse politiek wat eurotonnetjes toe te stoppen.
Hoofdrolspeler in deze is Suez, zeg maar het NUON van Frankrijk. Het belangrijkste verschil is dat de Franse staat wel een significant belang heeft in dit nutsbedrijf, waarmee het land Europese regels naast zich neerlegt. Een andere aandeelhouder is beleggingsmaatschappij Sofina, die Guy Verhofstadt jaarlijks € 138.277,64 toestopt om vier vergaderingen bij te wonen.
Lees dit ontluisterende artikel (deel 5 van serie van 6) van Arno Wellens verder op 925 >>>