Tag: europese verkiezingen

Europa wil onze verkiezingen gaan organiseren

Geplaatst op by 0 reacties

Met kiesdrempels, stemcomputers en gendergelijkheid.

Met update – Het Europees parlement wil woensdag 28 oktober nieuwe regels gaan stellen voor de Europese verkiezingen. Nederland zal dan een kiesdrempel moeten invoeren, waardoor kleine partijen minder kans maken op een zetel in het Europees parlement. Ook wil Europa dat we stemcomputers gaan gebruiken, die we een paar jaar terug juist hebben afgeschaft, omdat ze fraudegevoelig zijn. Europa stelt ook eisen aan de samenstelling van de kieslijsten, die ‘gendergelijk’ moeten zijn. Op deze manier wil Europa voortaan onze verkiezingen organiseren. Nederland kan nog ‘nee’ zeggen tegen deze inmenging, zo blijkt uit een brief die minister Plasterk ons vorige week stuurde. Maar van onze regering kunnen we niet al te veel verwachten, omdat we rekening moeten houden ‘met de rol van Nederland als inkomend voorzitter’.

Het is niet voor het eerst dat Europa zich verregaand bemoeit met de inrichting van onze democratie. Eerder was er het plan om partijen die deelnemen aan de verkiezingen voor het Europees parlement vooraf te toetsen, of ze wel ‘Europees’ genoeg zijn – en zo niet, de ondersteuning aan die partijen stop te zetten. Sommige landen in Europa hebben een kiesdrempel, om het voor nieuwe partijen moeilijker te maken om in het parlement te komen. In ons land is de VVD dit jaar nog een discussie gestart om een kiesdrempel in te voeren, maar dat voorstel kreeg heel weinig steun. Over het gebruik van stemcomputers wordt in ons land al vele jaren discussie gevoerd, maar steeds blijken die te fraudegevoelig. Nu wil Europa ons dwingen om al die bezwaren opzij te schuiven en deze zaken alsnog in te voeren.

Lees dit artikel van Ronald van Raak verder op TPO

Like lambs to the slaughter – herkapitalisatie eurozonebanken op komst

Geplaatst op by 0 reacties

In Nederland heerst apathie over de EU en de eurozone. Bij de EP-verkiezingen verkoos 63% van de stemgerechtigden thuis te blijven.

Door de 37% die wel stemden, kreeg o.a. het CDA (pro-EU maar met iets minder macht) 5 zetels, D66 (meer EU) 4 zetels, en VVD (volwaardig pro-EU) 3 zetels, PvdA (meer EU) 3 zetels, SP (wat wil die nu eigenlijk met de EU?) 2 zetels en de enige echte anti-EU partij PVV, kreeg 4 zetels in dat 751 leden tellende EP.

Conclusie: óf Nederland vindt de EU en eurozone wel best, óf ze hebben gestemd zoals ze bij landelijke verkiezingen zouden hebben gedaan. Van een echt anti-EU/eurozone stemgedrag was althans bij deze verkiezingen geen sprake. Door de gehele EU was er trouwens geen enthousiasme voor deze verkiezingen: 43,69% opkomst (terwijl er in sommige landen nota bene stemplicht is). Het gevolg is dat het EU en eurozone circus als vanouds gewoon door dendert, zij het lichtjes gestoord door wat meer kritische EP-leden, maar voornamelijk door het gekrakeel over de verdeling van de voorzitters en commissarissen. En daarna volgt vanzelfsprekend same business as usual.

Lees verder op de Dagelijkse Standaard

Verstoppertje spelen hard afgestraft door kiezers

Geplaatst op by 0 reacties

Het was een typisch gevalletje van de dag die je wist dat zou komen.

Toch raakten sommige Europese regeringsleiders nog behoorlijk van de kook, toen de uitslagen zondag hun ergste voorgevoelens bevestigden. ‘De Europese verkiezingen hebben hun waarheid verteld. En die is pijnlijk’, zo beschreef de Franse president François Hollande zijn benarde situatie treffend op de tv.

Voor ‘de stichtende lidstaat van de Europese Unie en het Vaderland van de mensenrechten’, komt het hard aan als zes op de tien kiezers wegblijven en één op de vier van degenen die wel gestemd hebben zijn stem geeft aan extreem-rechts, erkende de president. Hollandes populariteit heeft een historisch dieptepunt bereikt en het valt moeilijk in te zien hoe hij zonder miraculeus herstel van de economie nog uit deze put kan kruipen. Toch zitten de Fransen nog drie jaar aan hem vast. En zij niet alleen, want in een geïntegreerde muntunie zijn we allemaal Fransen.

Veel Europeanen zijn de crisis moe. De bittere drankjes die hun regeringen nu al jaren voorschrijven, lijken niet te helpen. Bedrijven komen nog steeds moeilijk aan geld, de werkloosheid blijft hoog en de afbraak van de welvaartsstaat gaat maar door. Geld- en mensenstromen trekken zich nog weinig aan van nationale grenzen. Een Frans instituut als Alstom, maker van de TGV, valt zomaar ten prooi aan het Amerikaanse General Electric of het Duitse Siemens. De Bulgaarse maffia hoeft maar een paar landgenoten op een bus naar Nederland te zetten of de huur- en zorgtoeslagen worden keurig overgemaakt.

Het algemene onbehagen over al deze zaken heeft zich vermengd met boosheid over het feit dat Europa kennelijk wel een greep kan doen in de portemonnee van burgers, maar dat hun gekozen regeringen geen greep meer lijken te hebben op Europa. Door de eurocrisis is bij bredere lagen van de bevolking het besef doorgedrongen dat de EU-landen zich, net als de gasten in Hotel California van de Eagles, vrijwillig hebben laten opsluiten in een gebouw zonder uitgang. ‘You can check out any time you like, but you can never leave!’ De regeringsleiders waren deze week in Brussel om lessen te trekken uit de uitslag. Het diner had veel weg van een groepstherapiesessie, waarbij deelnemers worden aangemoedigd hun woede en verdriet de vrije loop te laten.

Lees deze column van Rik Winkel verder op het Financieele Dagblad

EU wordt langzaam maar zeker één groot België

Geplaatst op by 0 reacties

De Europese Unie begint steeds meer op België te lijken. Europeanen worden politiek gezien steeds grotere vreemden voor elkaar. ‘De politieke cultuurgrens die België in tweeën scheurt, dreigt ook Europa doormid­den te scheuren.

Alleen de Belgen hebben afgelopen weekeinde massaal hun democratische plicht gedaan, maar van harte ging dat niet. België behoort namelijk tot de minderheid van Europese landen met opkomstplicht – elders bleef het aantal kiezers net als in Nederland daarom meestal ver onder de vijftig procent.

Belgen hebben niet alleen een stemplicht, maar ook een telplicht, waar­onder echter, zoals De Volkskrant op 21 mei berichtte, velen probeerden uit te komen. Opvallend veel Belgen wisten ‘al dat ze net die ene dag ziek zullen zijn’ of gingen uitgerekend dan op reis – zij het zonder een retour­ticket te kopen, dus kennelijk met definitieve emigratieplannen.

Als dat is om de Belgische onbestuurbaarheid te ontvluchten, die na de gelijktijdige parle­mentsverkiezingen nog groter lijkt te zijn geworden – wordt het vorige formatierecord van 541 dagen straks overtroffen? – dan doen die er verstandig aan zich buiten de Europese Unie te vestigen, want die begint steeds meer op België te lijken.

Separatistische stromingen zijn in beide Brussels, het nationale en het internationale, aan de winnende hand. Ook worden zij steeds meer sa­lon­fähig, althans als zij zich verre houden van de donkerbruine rand, wat Wilders minder lukt dan de UKIP in Engeland of de N-VA in Vlaande­ren.

Wat dat betreft staat de ingewikkelde politieke constellatie van België inmiddels voor iets groters: waar de Belgen allang vreemden voor elkaar zijn, worden de Europeanen dat ook politiek steeds meer. De politieke cultuurgrens die België in tweeën scheurt, scheurt ook Europa doormid­den.

Lees deze column van Thomas van der Dunk verder op de Volkskrant

Iedere eurokritische stemmer fascist noemen helpt niet

Geplaatst op by 0 reacties

De EU heeft geleid tot een gevoel van onveiligheid en in de steek gelaten zijn. Welke lessen leert de uitslag van de Europese verkiezingen?, vraagt Martin Sommer zich af.

Even naar Frankrijk voor de frisse lucht. Hoewel frisse lucht dit keer betrekkelijk is. Een kwart van dit land stemde een week geleden op het Front National. Bleu Marine noemt de lijst van Marine Le Pen zichzelf schattig, maar fris is het beslist niet. Mijn Franse departement had nota bene de hoogste score van het hele land, in mijn dorp viel het gelukkig mee. Negen stemmen voor het Front National, terwijl het UMP van voorheen Sarkozy de grootste bleef met dertien. De koeien kijken alsof er niks is gebeurd. Net als sommige snuggere commentatoren in Nederland. De socialisten en christen-democraten blijven immers in het europarlement ruim in de meerderheid, dus waar hebben we het over. Recht zo die gaat met Europa.

Eén avond Franse teevee en je wist anders. De jonge premier Valls, normaliter van dadendrang vervuld, stond het huilen nader dan het lachen. L’heure est grave, zei hij. We beleven een loodzware tijd. Een dag later verscheen president Hollande om mes chers compatriots toe te spreken. Ontredderd, er is geen ander woord. Bij de top in Brussel dinsdag stelde hij vast dat Frankrijk een probleem heeft, en dat derhalve Europa een probleem heeft. Daarmee raakte hij de kern: gaan we na deze verkiezingen door alsof alle Europese neuzen bloeden of worden er lessen geleerd?

Dat ziet er een week later niet goed uit. Het kalf is verdronken maar men maakt nog geen aanstalten om iets aan de put te doen. Voormalig eurogroepvoorzitter Juncker eiste alvast het voorzitterschap van de Europese Commissie op. ‘Ik heb de verkiezingen gewonnen’, sprak deze dreumes uit Luxemburg namens heel christendemocratisch Europa. Zijn kiezerslegitimiteit is nul, maar hier geldt de Franse uitdrukking: niets vergeten, niets geleerd.

Lees deze column van Martin Sommer verder op de Volkskrant

Nederlandse stem voor Brussel telt veel minder dan Oost-Europese stem

Geplaatst op by 0 reacties

De sociaaldemocraten hebben vorige week een miljoen Europese stemmen meer gehaald dan de christendemocraten, toch zijn die laatste de grootste fractie in het Europees Parlement. Een Nederlandse stem telt zwaarder dan een Duitse stem, maar een stuk minder zwaar dan een Slowaakse stem. En Oost-Europese landen zijn veel te ruim vertegenwoordigd in het Europarlement. Dat blijkt uit een analyse van de Volkskrant van het absolute aantal stemmen dat bij de Europese Verkiezingen is uitgebracht.

Als het op verkiezingen aankomt heeft de EU wel wat weg van de Verenigde Staten. Daar krijgt de grootste partij per staat alle kiesmannen van die staat, de som van kiesmannen bepaalt de federale winnaar. Zo kon Al Gore in 2000 met een hogere ‘popular vote’ toch verliezen van George Bush. Wat kiesmannen zijn in Amerika zijn Parlementszetels in Europa: de 751 zetels zijn volgens een politiek compromis over de lidstaten verdeeld. De kiezer stemt lokaal, pas daarna voegen de lokale partijen zich met hun zetels bij een fractie in Brussel. Door die constructie vallen veel stemmen weg in het uiteindelijke resultaat. Ook de grote verschillen in opkomst leiden tot een vertekende zetelverdeling in het EP.

Wanneer de Europese Parlementszetels evenredig zouden worden verdeeld over de Europese popular vote zou de sociaaldemocratische S&D-fractie niet 196 maar 200 zetels bemachtigen. De christendemocratische Europese Volkspartij (EVP) zou krimpen van 213 naar 196. Het aantal eurosceptische zetels zou groeien van 109 naar 118 en de Groenen zouden 64 zetels krijgen in plaats van de huidige 52. De liberale ALDE-fractie zou juist enkele zetels inleveren.

Lees verder op de Volkskrant

Eurosceptici winnen Europese verkiezingen

Geplaatst op by 0 reacties

Van Frankrijk tot Groot-Brittannië en van Finland tot Oostenrijk.

De afgelopen dagen heb ik negatieve verhalen geschreven over de Nederlandse kiezer – die hoewel eurosceptisch verkiezingen gewoon aan zich voorbij laat gaan – maar gelukkig is er vandaag zowaar goed nieuws te melden: in de rest van Europa hebben eurosceptische partijen namelijk een geweldige overwinning geboekt.

Het was lang spannend, maar UKIP is inderdaad de grootste Europese partij van Groot-Brittannië geworden. Nigel Farage en z’n vrienden sleepten maar liefst 28 procent van stemmen binnen, waardoor ze tien extra MEP’s mogen leveren (van 13 naar 23 – update: de BBC bericht nu dat UKIP maar liefst 24 MEPs mag leveren). Labour (25,7%) en de Conservatives (24,5%) kunnen daar niet aan tippen. Om aan te geven hoe geweldig dit resultaat is: het is voor het eerst sinds 1910 dat een landelijke verkiezing niet werd gewonnen door Labour of the Conservatives. Farage heeft dus helemaal gelijk dat hij de uitslag “het meest spectaculaire resultaat in 100 jaar” noemt.

Ondertussen ging het Front National er met de overwinning vandoor in Frankrijk. De partij van Marine Le Pen is nu officieel de grootste van het land en is in vijf jaar tijd maar liefst acht keer zo groot geworden in Europa. Ook dat resultaat is wereldschokkend te noemen; het Franse establishment moet zich ernstig zorgen maken over de nabije toekomst. Als het zo doorgaat kon Marine namelijk weleens de volgende president van het land worden. Je moet eens zien wat er dan gebeurt als je denkt dat de huidige uitslag verrassend en ‘desastreus’ is voor de powers that be. Dat zou in één klap einde carriere betekenen voor een hele generatie van establishment-politici.

En dat is niet alles. De FPÖ heeft een forse winst geboekt in Oostenrijk.

Lees dit artikel door Michael van der Galien verder op De Dagelijkse Standaard