De Europese Unie begint steeds meer op België te lijken. Europeanen worden politiek gezien steeds grotere vreemden voor elkaar. ‘De politieke cultuurgrens die België in tweeën scheurt, dreigt ook Europa doormidden te scheuren.
Alleen de Belgen hebben afgelopen weekeinde massaal hun democratische plicht gedaan, maar van harte ging dat niet. België behoort namelijk tot de minderheid van Europese landen met opkomstplicht – elders bleef het aantal kiezers net als in Nederland daarom meestal ver onder de vijftig procent.
Belgen hebben niet alleen een stemplicht, maar ook een telplicht, waaronder echter, zoals De Volkskrant op 21 mei berichtte, velen probeerden uit te komen. Opvallend veel Belgen wisten ‘al dat ze net die ene dag ziek zullen zijn’ of gingen uitgerekend dan op reis – zij het zonder een retourticket te kopen, dus kennelijk met definitieve emigratieplannen.
Als dat is om de Belgische onbestuurbaarheid te ontvluchten, die na de gelijktijdige parlementsverkiezingen nog groter lijkt te zijn geworden – wordt het vorige formatierecord van 541 dagen straks overtroffen? – dan doen die er verstandig aan zich buiten de Europese Unie te vestigen, want die begint steeds meer op België te lijken.
Separatistische stromingen zijn in beide Brussels, het nationale en het internationale, aan de winnende hand. Ook worden zij steeds meer salonfähig, althans als zij zich verre houden van de donkerbruine rand, wat Wilders minder lukt dan de UKIP in Engeland of de N-VA in Vlaanderen.
Wat dat betreft staat de ingewikkelde politieke constellatie van België inmiddels voor iets groters: waar de Belgen allang vreemden voor elkaar zijn, worden de Europeanen dat ook politiek steeds meer. De politieke cultuurgrens die België in tweeën scheurt, scheurt ook Europa doormidden.
Lees deze column van Thomas van der Dunk verder op de Volkskrant