Hoe het Burgercomité Nederland met de blote hand uit de EU wil duwen.
Zelden zo veel bozigheid gezien als bij de presentatie van het manifest van het Burgercomité-EU. Apocalyptisch was het beeld dat Arjan van Dixhoorn en Pepijn van Houwelingen eind mei van Europa schetsten. We zijn een bezet land, zeiden ze, overgeleverd aan landverraders en regenten. Onze kinderen zullen sneuvelen als soldaten van een neokolonialistisch Europa in de strijd tegen Rusland. Banken terroriseren ons, en de media zijn onoprecht.
Hun gehoor bestond uit kwaaie heren en een enkele dame die er graag nog een schepje bovenop deden. Zo veel achterdocht kwam er vrij dat alle lust erover te schrijven me verging. Ook Thierry Baudet, uithangbord van anti-EU-sentimenten en geestverwant van het Burgercomité, hield het voortijdig voor gezien.
Als dit de revolutie was, dan zonder mij. Toch bleef het knagen. Het onderwerp – het genegeerde referendum van 1 juni 2005 waarin Nederland ‘Nee’ zei tegen Europa, en de noodzaak daarover opnieuw een volksraadpleging af te dwingen – was belangwekkend genoeg. Er waren die twee mannen, zo overduidelijk geen politici en zo bezield van de noodzaak van hun project. En er was dat ontroerende wijnrode boekje met leeslint, harde kaft en klassieke broodletter. Manifest aan het volk van Nederland, staat erop. Verre echo van de roemruchte pamfletten die eind 18de eeuw werden gepubliceerd door de patriotten, waarin vaak dezelfde aanhef werd gebezigd: Medeburgers van Nederland…
Dinsdag waaide dat clubje opnieuw aan op het Binnenhof.
Lees de column van Ariejan Korteweg (want het wordt ‘beter’) verder op de Volkskrant >>>