Mooi! Het ja-kamp, althans een deel ervan, zo blijkt uit een bijdrage van 13 januari in de Volkskrant, lijkt zich er eindelijk bij te hebben neergelegd dat er een referendum komt over het associatieverdrag met Oekraïne. Jammer dat hun argumentatie aan alle kanten rammelt. Maar wat niet is, kan nog komen. We zijn allang blij een beetje energie te bespeuren bij onze tegenstanders!
Dit verdrag zou, aldus het ja-kamp, ‘vooral een handelsverdrag’ zijn. Nogmaals, dit verdrag is geen handelsverdrag maar een integratieverdrag en juist het zogenaamde ‘handelsgedeelte’ bewijst dit overduidelijk. In dit gedeelte van het verdrag zijn namelijk tientallen (!) bepalingen opgenomen die Oekraïne dwingen om de nationale wetgeving aan te passen aan die van de EU. Dat gaat dan bijvoorbeeld over mededingingswetgeving (artikel 256) en milieuwetgeving (artikel 363). Naar schatting moet Oekraïne in totaal 80% (!) van de Europese wetgeving overnemen voor dit ‘handelsverdrag’. Dit is meer nog dan de Balkanlanden die op weg zijn naar EU-lidmaatschap. Het probleem van de EU is nu juist dat ze meent dat voor ‘vrijhandel’ zo goed als alle nationale wetgeving ‘gelijkgeschakeld’ moet worden: ‘handel’ betekent dus ‘integratie’, vergeet u dat vooral niet de komende maanden!
Grenzen zijn er voor een reden. Zonder grenzen geen landen. Grenzen stellen ons in staat te controleren wie er ons land binnenkomt en wie niet. Grenzen zijn er in allerlei soorten en maten, van grote muren tot symbolische open grenzen. En ja, een visumverplichting is ook zo’n ‘grens’, een barrière die ons in staat stelt controle te houden op wie ons land wel en niet in (mogen) komen. Oekraïne zit midden in een burgeroorlog. Het kan zijn eigen grenzen niet of nauwelijks controleren; wapensmokkel, drugshandel, orgaanhandel – maar ook mensenhandel zijn aan de orde van de dag. Zo’n extra barrière is dan niet alleen verstandig – maar zelfs bittere noodzaak. Dit associatieverdrag schaft deze barrière echter juist af.
Ten slotte, zo vragen de voorstanders van dit verdrag zich af, is het niet mooi dat we met dit verdrag straks in Oekraïne de corruptie bestrijden en mensenrechten bevorderen? Hoe naïef kun je zijn! De Europese unie probeert al decennia corruptie in landen als Italië en Griekenland te bestrijden zonder enig meetbaar resultaat. Onze ‘goede bedoelingen’ en bemoeizucht hebben na 15 jaar nog helemaal niets opgeleverd in Afghanistan en hebben ondertussen Irak, Libië en Syrië in een burgeroorlog en in onvoorstelbare ellende gestort. Bovendien: een paar maanden geleden nog heeft het Oekraïense parlement met de grootst mogelijke tegenzin, en onder druk van de EU, een motie aangenomen over gelijkberechtiging van homo’s op de werkvloer. Is dat democratisch? En wat heeft dit in hemelsnaam nog met vrijhandel te maken?
Volgens de Duitse socioloog Max Weber zouden in de politiek niet de ‘goede bedoelingen’, warme gevoelens en mooie woorden, wat hij ‘Gesinnungsethik’ noemde, maar keiharde resultaten, ‘Verantwortungsethik’, leidend moeten zijn. Dat lijkt ons ook. Helaas kunnen onze tegenstanders bij gebrek aan zowel argumenten als elementair gezond verstand zich slechts op hun vermeende goede bedoelingen en angst beroepen – er breekt volgens Juncker zelfs een ‘grote continentale crisis’ uit als u tegen stemt! Irak en Syrië laten echter helaas zien dat de weg naar de hel vaak geplaveid is met goede bedoelingen. Gebruik uw eigen verstand, laat u niet bang maken en stem tegen op 6 april.
Burgercomité-EU