Het Griekse drama nadert zijn ontknoping. Zondag houden de Grieken een referendum over de voorstellen van de trojka. Tsipras vroeg ‘en passant’ nog om een derde bail out, maar die werd geweigerd. Wat is de strategie van de Griekse premier? Hij lijkt de regie helemaal kwijt te zijn.
Wie kijkt naar de ontwikkelingen van het Griekse drama van de afgelopen dagen krabt zich achter de oren en vraagt zich af of dit slagveld aan wederzijdse verwijten, beledigingen en mediaoptredens nog iets met rationele politiek te maken heeft.
Tsipras
Hierbij is niet in de laatste plaats een hoofdrol weggelegd voor de Griekse premier Alexis Tsipras, die de wereld verrast met steeds weer andere konijnen uit zijn Griekse goochelaarshoed. Eerst kwam hij ter elfder ure met het voorstel voor een referendum over de laatste voorstellen van de trojka; vervolgens lost hij het IMF niet af, maar vraagt in plaats daarvan een derde bailout-pakket aan zijn crediteuren ter waarde van 29 miljard euro, louter om bestaande leningen te herfinancieren; vervolgens liet hij weten alsnog akkoord te kunnen gaan met de voorstellen van de trojka mits er enkele kleine aanpassingen werden gedaan – beide voorstellen werden overigens direct door Merkel en haar minister van Financiën Schäuble naar de prullenbak verwezen. Schäuble verklaarde zelfs dat hij niet eens de moeite had genomen het laatste Griekse bod te lezen; en gisteren verscheen Tsipras op de Griekse televisie met een emotionele toespraak waarin hij het Griekse volk opriep om zondag ‘OXI’ (nee) te stemmen.
Die toespraak had weinig méér om het lijf dan dat een ‘Nee’ nodig was om betere voorwaarden te bedingen van de trojka, nodig om de Griekse economie een kans te geven zich te herstellen. De premier lijkt de draad totaal kwijt te zijn of zit er een welbewuste strategie achter?