In het besparingsdebat wordt Ierland vaak aangehaald als het succesverhaal van de EU-crisisstaten. Dat stemt niet overeen met de realiteit, schrijft de Irish Times.
‘De Trots van Europa’ is een uitgevonden verhaaltje dat de plaats wil innemen van de waarheden die het ontkent. Het is niet zomaar een verhaal op zichzelf. Die ‘Trots’ heeft een stoute broer: Griekenland. Het behoort tot een specifiek genre in de fictie: het ethische sprookje.
Ierland is de ‘Trots van Europa’ omdat het het anti-Griekenland belichaamt. We zijn goed omdat we meedoen met de grote verhalen van de crisis in de eurozone. Griekenland is slecht omdat het dat niet doet.
Het Griekse lidmaatschap van de eurozone was altijd al een sprookje – een verhaal dat iedereen geloofde omdat het zo beter uitkwam. Griekenland voldeed nooit aan de criteria voor lidmaatschap. Waarom het dan werd toegelaten? Omdat het de boeken vervalste, met de steun van Goldman Sachs. Maar de regeringen van de eurozone gingen in dat verhaal mee.
Onvoorstelbaar genoeg is er ook in het huidige debat niemand die het sprookje nog gelooft. Het IMF heeft al lang toegegeven dat zijn berekeningen over de economische effecten van besparingen volledig fout zijn. Niet één analyst gelooft nog dat Griekenland zijn schulden ooit kan terugbetalen.
En toch moet het sprookje worden volgehouden: Griekenland moet zijn volk blijven straffen om de betalingen te doen voor onbetaalbare leningen.
In de omgekeerde wereld waarin we leven is Syriza – dat een einde wil aan deze waanzin – ‘een stelletje ongeregeld’, terwijl de troika zich gedraagt alsof de fictie werkelijkheid is.
Alles – van de levens van gewone Grieken tot de basisbeginselen van de EU – moet worden geofferd op het altaar van het Europese sprookje.
De ‘Trots van Europa’ is Ierlands bijdrage aan dit giftige sprookje. We bestaan, niet als maatschappij, maar als een noodzakelijke bevestiging van een destructieve fictie. Net als de ‘Trots van Europa’ geen schaamte kent.’