Tsipras: ik sta voor een tekst waarin ik niet geloof

Het akkoord met zijn geldschieters is niet goed, maar met het enige alternatief – een Grexit – was Griekenland nog veel slechter af geweest. Met dat argument verdedigde premier Alexis Tsipras gisteravond op de Griekse tv de keiharde bezuinigings- en belastingmaatregelen die hij vandaag door het parlement probeert te jagen om uitzicht te houden op onderhandelingen over ruim 80 miljard aan noodleningen.

Maar van harte gaat dat niet. Tsipras gaf ook toe dat het akkoord pas tot stand kwam na zware druk uit Europa, en dat Griekenland niet genoeg valutareserves heeft om een vertrek uit de euro op te vangen. “Ik neem de volledige verantwoordelijkheid voor de handtekening onder een overeenkomst waar ik niet in geloof”, zei Tsipras in het interview met staatstelevisie ERT.

Dat roept vragen op over de voort­varendheid waarmee zijn regering een eventueel akkoord zal uitvoeren. “Ik kan niet garanderen dat het gevaar van een Grexit geweken is voordat het definitieve akkoord ondertekend is”, waarschuwde hij verder. In het interview wilde Tsipras, die een vermoeide en enigszins verslagen indruk maakte, niet ingaan op een mogelijke scheuring in zijn partij.

Meerdere prominente hardliners, onder wie een minister en de parlementsvoorzitter, hebben gezegd vandaag in het parlement tegen de voorstellen te zullen stemmen. Sommigen gingen ervan uit dat Tsipras hen daarom zou vervangen. “Ik zet niemand het mes op de keel. In onze partij is een cultuur van dialoog, niet van uitsluiting.” Het akkoord komt vrijwel zeker door het parlement, dankzij steun van de oppositie.

Lees verder op Trouw >>>

‘De ‘Trots van Europa’ is Ierlands bijdrage aan het giftige Europese sprookje’

In het besparingsdebat wordt Ierland vaak aangehaald als het succesverhaal van de EU-crisisstaten. Dat stemt niet overeen met de realiteit, schrijft de Irish Times.

‘De Trots van Europa’ is een uitgevonden verhaaltje dat de plaats wil innemen van de waarheden die het ontkent. Het is niet zomaar een verhaal op zichzelf. Die ‘Trots’ heeft een stoute broer: Griekenland. Het behoort tot een specifiek genre in de fictie: het ethische sprookje.

Ierland is de ‘Trots van Europa’ omdat het het anti-Griekenland belichaamt. We zijn goed omdat we meedoen met de grote verhalen van de crisis in de eurozone. Griekenland is slecht omdat het dat niet doet.

Het Griekse lidmaatschap van de eurozone was altijd al een sprookje – een verhaal dat iedereen geloofde omdat het zo beter uitkwam. Griekenland voldeed nooit aan de criteria voor lidmaatschap. Waarom het dan werd toegelaten? Omdat het de boeken vervalste, met de steun van Goldman Sachs. Maar de regeringen van de eurozone gingen in dat verhaal mee.

Onvoorstelbaar genoeg is er ook in het huidige debat niemand die het sprookje nog gelooft. Het IMF heeft al lang toegegeven dat zijn berekeningen over de economische effecten van besparingen volledig fout zijn. Niet één analyst gelooft nog dat Griekenland zijn schulden ooit kan terugbetalen.

En toch moet het sprookje worden volgehouden: Griekenland moet zijn volk blijven straffen om de betalingen te doen voor onbetaalbare leningen.

In de omgekeerde wereld waarin we leven is Syriza – dat een einde wil aan deze waanzin – ‘een stelletje ongeregeld’, terwijl de troika zich gedraagt alsof de fictie werkelijkheid is.

Alles – van de levens van gewone Grieken tot de basisbeginselen van de EU – moet worden geofferd op het altaar van het Europese sprookje.

De ‘Trots van Europa’ is Ierlands bijdrage aan dit giftige sprookje. We bestaan, niet als maatschappij, maar als een noodzakelijke bevestiging van een destructieve fictie. Net als de ‘Trots van Europa’ geen schaamte kent.’

Met dank aan Express >>>