De Griekse minister van Financiën Varoufakis zegt dat zijn land zich niet uit de euro laat zetten. Óók niet als de Grieken zondag tegen de Europese bezuinigingsvoorstellen stemmen. Eurogroepvoorzitter Dijsselbloem vindt dat de Grieken dan wél uit de euro moeten.
Als de Grieken zondag ‘nee’ stemmen, dan hebben ze geen andere keuze dan hun drachme of een andere munt in te voeren. Althans, volgens Bas Jacobs, hoogleraar Economie aan de Erasmus Universiteit. Want, zo zegt hij: “Van niemand krijgen ze nog geld en de kans is groot dat de ECB de Griekse banken zal laten vallen.” De Europese Centrale Bank staat dan ook een belangrijke beslissing te wachten, zegt Jacobs. “Ze moeten besluiten of de Griekse banken met veel Griekse obligaties niet langzamerhand in een staat van faillissement terechtkomen als die Griekse obligaties veel minder waard worden.”
En ja het kan, stelt de hoogleraar, dat de banken alsnog overeind gehouden worden met noodsteun of eventuele herstructureringen. Maar ik het politieke draagvlak daarvoor is volledig aan het vervliegen, zegt hij: “In dat geval denk ik dat de ECB de stekker uit het Griekse bankensysteem trekken en zal Griekenland geen andere keuze meer hebben dan het invoeren van een parallelle of een eigen munt. Want de ambtenarensalarissen, de pensioenen, die moeten allemaal worden uitgekeerd.”
De afgelopen dagen en weken gingen voorstellen heen en weer, de verschillen worden steeds kleiner en toch komen ze er niet uit. Waarom niet? “Omdat het politiek is geworden”, zegt Jacobs. “Het heeft allang niet meer met de economie te maken. Wat we de afgelopen dagen hebben gezien is een totale chaos over en weer. Dit is een tamelijk overzichtelijk probleem dat Europa op een totaal onoverzichtelijke manier laat ontsporen. De Griekse staatsschuld is erg hoog en onhoudbaar. Het macro-economische recept dat jarenlang is gevolgd heeft de Griekse economie in puin gelegd. De economie is meer dan een kwart gekrompen, de werkloosheid is gestegen naar meer dan 25 procent.”
Daar moet een andere oplossing voor worden gevonden. Eén die er volgens Jacobs uit bestaat dat ‘op korte termijn wat minder wordt bezuinigd’, mét strenge hervormingen en wat schuldenverlichting. “Maar daar wil Europa niet aan.”