Tag: griekenland

Er ist wieder da

Geplaatst op by 0 reacties

De Griekse premier Alexis Tsipras is weer eens hoog spel aan het spelen. Tsipras wil namelijk dat het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zijn biezen pakt en zich niet langer bemoeit met de bailout.

Dat is opvallend. Afgelopen zomer was het namelijk het IMF die de kant van Tsipras koos door de eurozone op het hart te drukken dat er een grootschalige herstructurering van de Griekse staatsschuld nodig is en dat dat eigenlijk een gedeeltelijke kwijtschelding van de noodleningen moet bevatten.

Tsipras zegt nu dat wat het IMF eist politiek onhaalbaar is voor Griekenlands geldschieters, de landen van de eurozone. Dat onhaalbare zit hem in de kwijtschelding, want de eurozone wil niet verder gaan dan het blijven verstrekken van nog goedkopere quasi-perpetuele noodleningen.

Met zijn politieke hinkstapsprong zet Tsipras niet alleen het IMF maar vooral Duitsland voor het blok. De Duitse minister van Financiën Wolfgang Schäuble heeft steeds volgehouden dat Duitsland alleen meedoet aan de bailout zolang het IMF aan boord blijft. Tsipras lijkt te gokken dat Schäuble bluft. Duitsland heeft Griekenland nu namelijk nodig om de instroom van vluchtelingen in te dammen.

Tsipras denkt daarbij vooral aan zijn eigen hachje. Vanwege vertraging met de bailout en uitbetaling van noodleningen raakt de bodem van de schatkist weer in zicht. En om in aanmerkingen te komen voor de volgende tranche noodleningen moet Tsipras politiek zeer impopulaire maatregelen nemen die hem de kop kunnen kosten.

Bron: Z24

Stemmen? Nederlander aan de macht in Griekenland

Geplaatst op by 0 reacties

Dutch economist Maarten Verwey has unprecedented powers as his taskforce oversees the implementation of Greece’s cash-for-reforms rescue package.

Whoever ends up moving into Maximos Mansion, the official Athens residence of Greece’s prime ministers, after Sunday’s election, they will not, in any meaningful sense, be running the country.

That honour might be said to go instead to a besuited Dutch economist in Brussels with the imposing title of director-general in the secretariat-general of the European commission in charge of the Structural Reform Support Service.

Maarten Verwey, a senior civil servant at the Dutch finance ministry who joined the commission in 2011 and led its Cyprus assistance programme, heads what amounts to an EU taskforce for Greece, Greek media have said.

His powers are unprecedented. And if few voters on the streets of Athens have heard his name, many understand that how they cast their ballot in the elections will make little difference to what happens next.

“It’s a done deal,” said Christos Sotirakis, 43, a bank employee. “It doesn’t matter who wins, we know what they’ll be doing. More taxes, more cuts, more austerity. Every party signed up to it. There’s no real point voting.”

Lees verder op The Guardian >>>

The new colonialism: Greece and Ukraine

Geplaatst op by 0 reacties

Greece and Ukraine represent the development of a new, more direct management of wealth extraction.

A new form of colonialism is emerging in Europe. Not colonialism imposed by military conquest and occupation, as in the 19th century. Not even the more efficient form of economic colonialism pioneered by the U.S. in the post-1945 period, where the costs of direct administration and military occupation were replaced with compliant local elites allowed to share in the wealth extracted in exchange for being allowed to rule on behalf of the colonizers.

In the 21st century, it is “colonialism by means of financial asset transfer.” It is colony wealth extraction by colonizing country managers, assigned to directly administer the processes in the colony by which financial assets are to be transferred. This new form of colonialism by direct management plus financial wealth transfer is now emerging in Greece and Ukraine.

Behind the appearance of the recent Greek debt deal is the reality of European bankers and their institutions — the European Commission, European Central Bank, IMF, and European Stability Mechanism (ESM) — who will soon assume direct management of the operation of the economy, according to the Memorandum of Understanding, MoU, signed August 14, 2015, by Greece and the Troika. The MoU spells out direct management in various ways. In the case of Ukraine, it is even more direct. U.S. and European shadow bankers were installed by U.S.-Europe last December 2014 as Ukraine’s finance and economic ministers. They have been directly managing Ukraine’s economy on a day-to-day basis ever since.

The new colonialism as financial asset transfer takes several practical forms: as wealth transfer in the form of interest payments on ever rising debt, in firesales of government assets sold directly to the colonizer’s investors and bankers, and in the de facto takeover the colony’s banking system and bank assets in order to transfer wealth to shareholders of the colonizing country’s private bankers and investors.

Lees verder op TeleSURtv >>>

Grieken krijgen het geld en Tsipras stapt op

Geplaatst op by 0 reacties

De Grieken kunnen 20 september naar de stembus. De regering ging gisteren ten onder aan aanhoudend geruzie over de bezuinigingen. Premier Alexis Tsipras zag lange tijd met lede ogen aan hoe de leden van zijn Syriza-partij elkaar in de haren vlogen, maar gaf er de brui aan.

Hoe anders was dat begin van dit jaar. Gejuich. Tsipras zwaait. Lacht van oor tot oor. Hij is helemaal de man als zijn partij in januari de verkiezingen wint. Tsipras zal nooit toestaan dat Europa bepaalt wat het noodlijdende Griekenland moet doen om er weer bovenop te komen.

Nu, acht maanden later is de lach verdwenen. De enige zwaai is die van zijn vertrek. Met een gezicht op onweer vertelt Tsipras op de Griekse televisie dat het goed is geweest dat zijn regering alles op alles heeft gezet om te voldoen aan de voorwaarden voor een nieuwe lening van 86 miljard euro. „Nu die is toegekend voel ik de diepe morele plicht om mijn handelen ter beoordeling voor te leggen aan de kiezer”, aldus Tsipras. Kortom, als de Grieken zijn pro-Europese koers steunen, doet hij opnieuw een gooi naar het premierschap.

Kort daarna beent hij naar de president om het ontslag van zijn regering aan te bieden. Dat maakt het mogelijk om vervroegde parlementsverkiezingen uit te schrijven, die vrijwel zeker op 20 september zullen worden gehouden.

Binnen zijn Coalitie van Radicaal Links (Syriza) woedt al weken een felle opstand tegen de voorwaarden van de noodlening. In ruil voor het geld willen de Europese Unie (EU), de Europese Centrale Bank (ECB) en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) dat Griekenland zware bezuinigingen doorvoert en de belasting verhoogt.

Tsipras verbreekt zijn verkiezingsbelofte door toch te doen wat de geldschieters van hem vragen. Tot grote woede van zijn partijleden. Tientallen Syriza-parlementariërs verwijzen de hervormingsplannen naar de prullenbak of onthouden zich van stemming. Ze slaan daarna aan het muiten.

De minister van Defensie schreeuwt woorden als chantage. Voormalig minister van Financiën Yanis Varoufakis laat Tsipras als een baksteen vallen. De onderminister van financiën treedt af. De minister van Energie stapt woedend op omdat Griekenland weigert Europa de rug toe te keren.

De regering blijft ook deze maand wankelen onder interne rebellie. Twaalf Syriza-afgevaardigden tekenen een verklaring waarin ze oproepen tot verzet tegen de door Europa en het IMF geëiste hervormingen. Tsipras kan zijn partij alleen nog behoeden voor een implosie door de bezem er eens flink doorheen te halen, zeggen zijn medestanders. Maar dat laat hij na.

De premier zegt dat hij geen keus heeft. Het land heeft dringend geld nodig. De Griekse economie is met een kwart gekrompen. Een op de vier Grieken is werkloos. Tsipras móet de Europese eisen inwilligen in ruil voor een krediet en onderhandelingen over eventuele kwijtschelding van de inmiddels torenhoog opgelopen schulden. Bovendien is het de enige manier om Griekenland binnen de eurozone te houden. Dat is volgens opiniepeilingen ook de wens van het overgrote deel van de Griekse bevolking.

Vanwege het gemor onder de Syriza-politici zien de Grieken en Europa de vervroegde verkiezingen al een tijdje aankomen. Tsipras wacht tot het eerste deel van de nieuwe noodlening – 23 miljard euro – binnen is. Nog op de dag dat het geld is overgemaakt betaalt de Griekse regering een lopende rekening af bij de Europese Centrale Bank. Een paar uur later vertelt Tsipras de Grieken dat hij er mee stopt. Zoals gebruikelijk met een opengeknoopt hemd en zonder stropdas. Want, heeft de premier altijd gezegd, die gaat hij pas dragen als het hem is gelukt de schulden van zijn land terug te brengen. Daarvoor zullen de Grieken hem opnieuw moeten kiezen.

Dit artikel is van Gerben van ‘t Hof uit de Gelderlander van 21 augustus 2015

Is er iemand die gelooft dat het Griekse reddingsplan nog om een redding gaat?

Geplaatst op by 0 reacties

Het derde reddingsplan voor Griekenland ligt bijna bij de drukker. Hoewel: is er iemand die gelooft dat het nog om een redding van wie dan ook gaat?

Een hoog Europees functionaris zei me dat ik me niet zo druk moest maken over het nodeloze lijden van miljoenen Grieken. Binnen 50 jaar zouden we immers de Verenigde Staten van Europa hebben en was dat lijden maar een detail in de geschiedenis. Alles hangt dus af van het perspectief dat je inneemt.

De cynische realpolitik van de een wordt door de ander als visionair beschouwd. Zo gauw een elite opgesloten zit in een bunkermentaliteit, komt het er alleen nog op aan gelijk te krijgen. Griekenland moet lid blijven van de euro tegen elke prijs, hoor je dan. Ieder nuchter mens zou dan argwaan moeten krijgen: hoezo elke prijs? De Europese Unie is een politiek project, de euro als muntunie daarentegen moet in de eerste plaats draaglijk zijn voor de economie.

Je kunt een land in een muntunie stoppen waarin het niet thuishoort en zo zijn economie versmoren. Het drama is dat zij die de muntunie creëerden, zich destijds niet bewust waren van de consequenties. Of juist wel, wat nog erger is. Van beiden bestaan voorbeelden in de Belgische politiek. Ook nu nog zijn er die voorspiegelen dat een land met grote structurele economische gebreken en een zieke combinatie van cliëntelisme en corruptie even zijn obstakels voor welvaart uit de weg kan ruimen. Bij de grootste structurele problemen horen de enorme pensioenfactuur en het feit dat Griekenland vier keer zoveel onderwijzers op de loonlijst heeft als Finland, terwijl de Finse onderwijsprestaties aan de top staan, en de Grieken onderaan bengelen.

Lees deze column van Ivan Van de Cloot (hoofdeconoom van Itinera Institute en professor aan de Antwerp Management School) verder op De Morgen >>>

De slag om de afboeking van de Griekse staatsschuld kan beginnen: Lagarde versus Angela Merkel

Geplaatst op by 0 reacties

De eurolanden hebben een paar tijdelijke hechtdraden aangebracht om Griekenland een paar maanden overeind te houden. Een duurzame Griekse deal vergt overeenstemming tussen het Internationaal Monetair Fonds en de Duitse bondskanselier Merkel over schuldverlichting voor Griekenland.

De Griekse regering voelt goed aan van wie ze op dit moment het meest te verwachten heeft: het Internationaal Monetair Fonds (IMF).

Vrijdag heeft Griekenland het IMF officieel verzocht om deel te nemen aan de onderhandelingen over een derde steunpakket ter waarde van 86 miljard euro. Het IMF liet weten het verzoek in overweging te nemen.

De rol van het IMF, een mondiaal noodfonds waarbij 187 landen in de wereld zijn aangesloten, is cruciaal. En niet alleen omdat landen als Nederland het IMF er graag bij willen hebben voor de uitvoering van strenge bezuinigings- en hervormingsmaatregelen voor Griekenland.

Als er 86 miljard euro aan nieuwe leningen op tafel moet komen voor Griekenland, is het IMF hard nodig als medefinancier. De andere eurolanden voelen er namelijk weinig voor om dat bedrag helemaal zelfstandig op te hoesten.

Maar aan de betrokkenheid van het IMF zit een stevige prijskaartje, vooral voor Duitsland. Economen van het IMF hebben de afgelopen weken en maanden niet nagelaten te benadrukken dat de Griekse staatsschuld onhoudbaar is geworden op de langere termijn. Het IMF voorziet dat de Griekse staatsschuld door de nieuwe recessie de komende twee jaar makkelijk verder kan stijgen naar 200 procent van het nationaal inkomen.

Doordat Griekenland momenteel teert op zachte leningen van zijn schuldeisers en daardoor relatief lage rentes betaalt, is de financieringslast op korte termijn niet het grootste probleem. Zeker niet als nieuwe leningen voor Griekenland deels worden gebruikt om oude leningen af te lossen en rente te betalen. Het probleem wordt daarmee simpelweg verder naar de toekomst geschoven.

Lees verder op Z24 >>>

Wanneer accepteert Brussel dat het Euro-project niet oneindig is

Geplaatst op by 0 reacties

Na ‘n slechte deal over Griekenland is het tijd om Grexit en schuldsanering te accepteren, vindt Thomas von der Dunk.

Met het door veel media met een zucht van verlichting begroete dictaat van Brussel over Griekenland is Europa kapot. Het is, omdat het niets oplost en slechts uitstel van executie betekent, het slechtst denkbare flutakkoord dat gesloten had kunnen worden; een wurgcontract gebaseerd op volksverlakkerij en illusies met het doel om een onhoudbaar geworden idee-fixe te redden. De opgelegde bezuinigingen zijn economisch desastreus en de opgelegde hervormingen grotendeels onhaalbaar. Er wordt met alle obligate retoriek over nu aangegane verplichtingen om te ‘hervormen’ geen enkel structureel probleem opgelost omdat het onoplosbare karakter van de problemen hardnekkig wordt ontkend.

Een dictaat: de gang van zaken betekent het einde van de democratie in Griekenland. De uitkomst maakt duidelijk dat een EU-lidstaat in zware economische problemen elk recht op zelfbeschikking verliest. Brussel kan een complete uitverkoop van het nationale tafelzilver verlangen, waarover een volk zelf niets meer te zeggen heeft. Verkiezingen doen er niet toe; er wordt zelfs niet eens meer de schijn opgehouden dat dat wel zo zou zijn.

Europa kapot: de meest fundamentele les van twee wereldoorlogen was dat men geen landen en volkeren openlijk vernederen moet, omdat de wrok waarin dat resulteert de kiem legt voor nieuwe conflicten. Dat was de les van het vervolg op de Vrede van Versailles.

Een wurgcontract: van de Grieken wordt meer van hetzelfde verlangd, terwijl de vorige bezuinigingen de problemen alleen maar verder hebben vergroot. De staatsschuld is geëxplodeerd, het bruto binnenlands product met een kwart verminderd, de werkeloosheid verveelvoudigd, de armoede enorm gestegen. De pertinente onwil van de meeste Europese regeringen om op grond van de gebleken ineffectiviteit van het rigide neoliberale beleid van de afgelopen jaren de koers bij te stellen, zorgt ervoor dat uitvoering van het dictaat Griekenland nog verder zal ontwrichten, eerst sociaal, en dan politiek.

Volksverlakkerij: weliswaar moeten sommige politici, onder wie ook Nederlandse, nu eindelijk toegeven dat er nog heel wat geld naar de Grieken zal gaan, maar de door alle economen geconstateerde oninbaarheid van de steeds verder oplopende Griekse schuld durven zij nog niet publiekelijk te erkennen. Nog steeds houden zij stug vol dat die tot de laatste cent zal worden afbetaald. De waarheid van NRC-columnist Coen Teulings – met een schuld van duizend euro aan de bank heb jij een probleem; met een schuld van een miljoen heeft de bank een probleem – durft ook de Nederlandse regering niet aan de eigen kiezers te vertellen.

Illusies: de belofte van Tsipras dat Athene nu echt werk gaat maken van de hervormingen. Ruim twee eeuwen geleden zag men onder invloed van de Verlichting in dat onder dwang afgelegde bekentenissen een gering waarheidsgehalte bezitten; daarom is de gerechtelijke tortuur toen afgeschaft. Brussel heeft die voor politici weer ingevoerd. De beloftes van Athene zijn waardeloos, omdat Tsipras slechts de keuze had tussen vierendelen en de hongerdood.

Lees verder op het NRC

Dijsselbloem zet nationale democratie op een zijspoor

Geplaatst op by 0 reacties

In zijn programma voor de Eurogroep pleit Jeroen Dijsselbloem voor Brusselse planbureaus die de nationale politiek mogen vertellen wat wel en niet mag.

Schrijver Milan Kundera onderscheidde twee typen provincialisme. Het grote-landen-provincialisme bestaat eruit dat men weinig oog heeft voor wat van buiten komt, het eigene is genoeg. Het provincialisme van een klein land daarentegen, gaat juist uit van een grote waardering voor de buitenwereld. Een wereld die desalniettemin gezien wordt als vreemd en onbereikbaar. Vandaar de neiging van een kleine natie om haar belangrijke figuren te omhelzen, want deze verschaffen haar trots en houvast.

Kundera had het over schrijvers, maar ook voor politici gaat het op.

De herverkiezing van Jeroen Dijsselbloem tot Eurogroepvoorzitter leidde tot trotse reacties in de vaderlandse pers. ‘Geduldig als een os‘, kopte de Volkskrant. De reportage in deze krant over de benoeming repte met nauwelijks ingehouden enthousiasme over ‘de dominantie van Holland’ en ging vergezeld van een reusachtige foto van een koel kijkende Dijsselbloem die hoog uittorende boven zijn Europese collega-politici.

Kundera indachtig is het enthousiasme voorstelbaar. Het staat echter een inhoudelijke reflectie in de weg.

Feitelijk is in 2010 niet Griekenland gered maar de private crediteuren – van Deutsche Bank tot ING. De trojka opereerde daarbij volgens het mechanisme van een incassobureau. Het nam de vorderingen op Griekenland over. Sindsdien probeert het de rekening op Griekenland te verhalen. De staat heeft daarbij middelen ter beschikking die banken niet eens hebben; de ultieme dreiging is dat de Europese Centrale Bank het Griekse bankenstelsel opblaast.

Lees verder op de Volkskrant >>>