Is er iemand die gelooft dat het Griekse reddingsplan nog om een redding gaat?

Het derde reddingsplan voor Griekenland ligt bijna bij de drukker. Hoewel: is er iemand die gelooft dat het nog om een redding van wie dan ook gaat?

Een hoog Europees functionaris zei me dat ik me niet zo druk moest maken over het nodeloze lijden van miljoenen Grieken. Binnen 50 jaar zouden we immers de Verenigde Staten van Europa hebben en was dat lijden maar een detail in de geschiedenis. Alles hangt dus af van het perspectief dat je inneemt.

De cynische realpolitik van de een wordt door de ander als visionair beschouwd. Zo gauw een elite opgesloten zit in een bunkermentaliteit, komt het er alleen nog op aan gelijk te krijgen. Griekenland moet lid blijven van de euro tegen elke prijs, hoor je dan. Ieder nuchter mens zou dan argwaan moeten krijgen: hoezo elke prijs? De Europese Unie is een politiek project, de euro als muntunie daarentegen moet in de eerste plaats draaglijk zijn voor de economie.

Je kunt een land in een muntunie stoppen waarin het niet thuishoort en zo zijn economie versmoren. Het drama is dat zij die de muntunie creëerden, zich destijds niet bewust waren van de consequenties. Of juist wel, wat nog erger is. Van beiden bestaan voorbeelden in de Belgische politiek. Ook nu nog zijn er die voorspiegelen dat een land met grote structurele economische gebreken en een zieke combinatie van cliëntelisme en corruptie even zijn obstakels voor welvaart uit de weg kan ruimen. Bij de grootste structurele problemen horen de enorme pensioenfactuur en het feit dat Griekenland vier keer zoveel onderwijzers op de loonlijst heeft als Finland, terwijl de Finse onderwijsprestaties aan de top staan, en de Grieken onderaan bengelen.

Lees deze column van Ivan Van de Cloot (hoofdeconoom van Itinera Institute en professor aan de Antwerp Management School) verder op De Morgen >>>