Onze samenlevingen rusten op het vertrouwen dat de burger zijn elites en instituties geeft. Dat vertrouwen staat op barsten.
Wat gaan onze elites toch tekeer tegen het Nederlandse referendum over het handelsakkoord met Oekraïne. Dat handelsakkoord zou echt niets meer dan een gewoon handelsakkoordje zijn, zo vertelden onze elites en de meeste commentatoren ons aanvankelijk, het stelde echt niks voor en daarbij: niemand heeft dat akkoord gelezen, hoe kunnen de burgers het dan afwijzen? Het curieuze is dat dat nietszeggende handelsakkoordje, als het door het Nederlandse volk wordt afgewezen, nu opeens de hele unie laat exploderen, zo beweren de elites en de commentatoren nu. Door het referendum staat de euro op het spel, hel en verdoemenis staat iedereen te wachten, de hele wereld verdwijnt in een zwart gat als het Nederlandse volk de euvele moed heeft om een nee te laten horen.
Wat willen ze nou? Is het nou een gewoon handelsakkoord, of niet? En denken we echt dat de hele Tweede Kamer dat akkoord wel heeft gelezen? Ik heb het hier al eerder gemeld: ik heb het gelezen. Het is geen gewoon akkoordje. Het is het begin van een proces dat moet leiden tot het EU-lidmaatschap van Oekraïne. Daarmee zou de EU ver opschuiven naar het oosten en in direct conflict komen met Rusland. We hebben niets te zoeken in dat deel van de wereld. De EU wil het er graag wel bij hebben, maar voor de rest van Europa is dat gebied een mijnenveld, zoals we zelf aan den lijve meemaken door de mensonterende taferelen rond de MH17.
Ondertussen is ook bekendgemaakt dat het handelsakkoord met of zonder een Nederlands referendum al geïmplementeerd is. Dat kan wettelijk niet, maar de elites en de Oekraïense president en miljardair Porosjenko, die naar verluidt ondanks de oorlog zijn fortuin flink heeft zien groeien, doen of hun neus bloedt. Veel duidelijker kunnen onze elites ons niet vertellen wat we voor hen betekenen. Hun besluitvormingsprocessen zijn erop gericht de wil van de burger buitenspel te zetten. In Nederland hebben alle politieke partijen in totaal 300.000 leden, oftewel: deze krant heeft meer abonnees dan alle politieke partijen leden hebben. De rest van de bevolking mag één keer in de vier jaar een stem uitbrengen, en die stem heeft, zoals we inmiddels weten, voor de politicus geen bindende geldigheid; het aantal verkiezingsbeloftes dat Rutte gebroken heeft, kan ik niet meer tellen. In de EU vinden processen plaats waarop de Europese burger geen greep heeft. Selecte groepjes ingewijden nemen in naam van een fictie honderden miljoenen Europeanen op sleeptouw. Ze veroorzaken de ene ramp na de andere.
Lees de hele column van Leon de Winter verder op de Telegraaf (betaalmuur)