De erfenis van Barroso

Op 31 oktober a.s. vertrekt de Portugese voorzitter van de Europese Commissie José Manuel Barroso. Hij sluit zijn dubbele ambtstermijn af als multimiljonair, maar ook met een totaal ontredderd vaderland.

Ik wil de lezer vooraf waarschuwen: dit wordt geen vrolijke of licht ironische column in de stijl die u van mij gewend bent, ‘with a little tongue in cheek’. Deze column komt voort uit een buitengewone verontwaardiging over wat zich momenteel afspeelt in Portugal ten gevolge van de dwingende eisen van Brussel. En ik zal geen blad voor mijn mond nemen. U leest en hoort hierover vrijwel niets in de Nederlandse media onder het motto ‘wat niet weet, wat niet deert’. Maar uw redacteur weet het wel en de DDS lezer zal het ook weten. En voor de goede orde: ik ben geen aanhanger van het socialisme of van de welvaartsherverdelingsfetisjisten van de SP. Noch ben ik een christenfundi of een pseudo-liberaal. Eerder een rechts-conservatief ingesteld persoon, ofschoon ook dat steeds meer een hol begrip wordt. Laten we het er maar op houden dat ik vrijzinnig humanist ben. Hieronder -uit eerste hand- enkele voorbeelden van de gevolgen van het beleid van Brussel op de gewone bevolking van Portugal.

Lees dit artikel van Jean Wanningen verder op De Dagelijkse Standaard