De economieën van de eurozone zitten muurvast. De druk op de ECB om in navolging van de FED en de Bank of Japan de geldkraan wagenwijd open te zetten is immens. De vraag is of dat enige zin heeft.
Het is weekend. Eigenlijk zou je dan een opwekkend stuk moeten schrijven, dat de mensen weer wat hoop geeft, dat niet alles waar ze waarde aan hechten achteruit boert. Maar helaas geven de feiten daar geen enkele aanleiding toe. Immers, je zal maar een aardig kapitaaltje op de bank hebben staan. Nog los van de vraag of dat geld daar nog wel veilig staat, is het triest om te moeten constateren, dat je spaargeld tegenwoordig alleen maar minder waard wordt, dat je toekomstig pensioen wordt uitgehold en dat het monetaire beleid in de eurozone er op gericht is de rente langdurig laag te houden met alle negatieve gevolgen voor spaarder en pensioen van dien. Sterker, instituten als het IMF hebben reeds gepleit voor een extra belasting van tien procent op spaargeld en in Duitsland is al een eerste bank gesignaleerd, die kosten rekent als u boven een bepaald bedrag uw kwartjes wilt parkeren bij die bank. Het is de omgekeerde wereld: de spaarder wordt gestraft en de schuldenmaker wordt beloond. Dat geldt niet alleen voor u als particulier, maar ook voor landen die deel uitmaken van de eurozone.
Lees deze column van Jean Wanningen verder op Follow the Money