Met steeds vrolijker gemoed sla ik momenteel gade hoe de keetschoppers van GeenStijl de Binnenhof-kongsi van politici, ambtenaren en traditionele pers aanpakken. Ze dansen eromheen zoals de non-conformistische taoïsten in het oude Chinese rijk rondom de betweterige moralisten van het confucianisme. Daar kan ik slechts om grinniken.
Jantje Roos en zijn collega’s willen een referendum. Samen met het Burgercomité-EU willen ze een volksraadpleging over het associatieverdrag dat de EU in juni vorig jaar met Oekraïne sloot. Ze vrezen dat Nederland, dat door de aanslag op de MH17 toch al tot betrokkenheid gedwongen werd, daardoor nog meer verwikkeld raakt in het conflict tussen Rusland en Oekraïne. Daar willen ze een stokje voor steken, al beseffen ze dat zo’n referendum niet bindend zal zijn, maar slechts raadgevend.
Mijn steun hebben ze.
Onvoorwaardelijk.
Daar zouden ze ook verzekerd van zijn geweest wanneer het referendum een ander doel had beoogd. Ik ben daar eerlijk in. Al hadden ze het volk willen vragen om zich uit te spreken over het drinkgedrag van EC-voorzitter Jean Claude Juncker, dan nog had ik het prima gevonden. De arrogantie die in Den Haag – nogmaals: bij politici, ambtenaren én veel media – heeft postgevat over de mening van de talloze Nederlanders die terecht vinden dat de EU een ondemocratische club is die zich veel te veel macht heeft toegeëigend, ergert me mateloos.
Neem Alexander Pechtold. Hij is nota bene leider van de partij die bij haar oprichting, door Hans van Mierlo en Hans Gruijters, het mogelijk maken van referenda tot een van haar kroonjuwelen benoemde. Maar hij wil er niet van weten. „Europa is te ingewikkeld om in een referendum te proppen”, sprak de huidige D66-aanvoerder hautain. Met andere woorden: hij beschouwt het Nederlandse volk als te dom om daarover te kunnen oordelen. En dat vinden heel veel andere politici en mediavertegenwoordigers ook.
In Denemarken heeft de regering vorige week juist besloten om de burger méér beslissingsbevoegdheden bij dit soort vraagstukken te geven.
Het kan dus wel.
’t Wordt een hele klus, dat GeenPeil, zoals ze bij GeenStijl de vereiste actie die nu op touw is gezet noemen. Eerst moesten ze, voor het ’inleidende verzoek’ bij de Kiesraad, 10.000 steunverklaringen verzamelen. Dat lukte binnen een mum van tijd. Maar om het daadwerkelijk tot een referendum te kunnen laten komen, moeten vóór 28 september 300.000 Nederlandse kiesgerechtigden zich officieel achter het plan hebben opgesteld. En dat is een ander, zij het niet onmogelijk verhaal.
Doe mee, gepeupel!
Laat me nóg harder lachen!
Column van Rob Hoogland uit de Telegraaf van donderdag 28 augustus 2015