Laatste Nieuws

ECB lost crisis niet op, maar verergert die

Geplaatst op by 0 reacties

De Franse econoom Thomas Piketty is de laatste tijd nogal in de mode. Hij schreef een dikke pil over (inkomens-)ongelijkheid en wordt momenteel door linkse economen bijkans heilig verklaard.

Nu heb ik dat boek van Piketty, vertaald in het Engels als ‘Capital in the Twenty First Century‘, niet gelezen en kan er dus geen oordeel over uitspreken, maar gelet op wat ik erover gelezen heb, lijkt het er verdacht veel op dat hij pleit voor verkleining van de inkomensverschillen. Een heikel politiek onderwerp, waar ik mijn vingers niet aan ga branden. In een manifest, dat hij samen met enkele anderen schreef, lijkt het er op dat Piketty voorstander is om de EU te hervormen. Maar wie goed tussen de regels doorleest concludeert dat Piketty bezig is om de EU verder te modelleren naar het desastreuze Franse sociaal-democratische staatsmodel. Een nogal doorzichtige poging om het economisch brakke Frankrijk in de Europese kopgroep te willen handhaven. Een plek waar het land in mijn ogen absoluut niet thuishoort, maar het komt Hollande natuurlijk buitengewoon goed uit dat de populaire Piketty daarvoor pleit, uiteraard samen met een trits andere Fransen. De timing is perfect en perfect georkestreerd. De geesten worden rijp gemaakt voor een -toch onafwendbare- Verdragswijziging onder het mom dat verdere Europese integratie noodzakelijk is in het belang is van ‘Europa’. Dat laatste is natuurlijk de grootst mogelijke onzin; het is vooral goed voor de Fransen, handhaving van de Franse politieke invloed op het Europese beleid en goed voor de positie van het Franse grote bedrijfsleven. En Piketty c.s. doen dat heel slim. Hij verwijst zelfs naar zijn Duitse buren, de Glienicke group, die ook voorstander zijn van een verder geïntegreerd Europa. Zo lijkt het naar de buitenwereld toe alsof het geen Frans ‘onderonsje’ is.

Lees dit artikel van Jean Wanningen verder op De Dagelijkse Standaard

Kunnen burgers Europa van koers laten veranderen? (5)

Geplaatst op by 0 reacties

Deel 5: Hoe verantwoorden Europarlementariërs zich aan burgers?

“Het Europees Parlement? Premier Lubbers, die zat daar volgens mij in het Europese comité. Ik kan het ook mis hebben hoor, ik weet het ook niet. Het Europese comité boeit me eigenlijk niet zoveel. Ik hoor er ook heel weinig van. Af en toe hoor je weleens: er wordt dit en dit besloten, maar verder niet.” Man (33)

Als Europarlementariërs iets hebben gedaan of bereikt, is het nuttig hun achterban daarvan op de hoogte te stellen. Als zij immers resultaten boeken, kunnen burgers hen daar de volgende verkiezingen voor belonen. Ook vergroten zichtbare resultaten de kans dat een Europarlementariër de volgende verkiezingen weer op de kandidatenlijst komt te staan.

In Den Haag is veel aandacht van journalisten voor actuele gebeurtenissen, de activiteiten van politieke partijen en de uitkomst van politieke debatten. Burgers krijgen via de media een beeld van wat Kamerleden voor hen doen en wat ze bereiken. Hoe zit dat in Europa? Hoe verantwoorden Europarlementariërs hun werk? Of blijven burgers – zoals de hierboven aangehaalde man – onwetend?

Europarlementariërs hebben in vergelijking met Tweede Kamerleden een groot probleem: er is nauwelijks aandacht in de media voor het Europees Parlement en dus zullen burgers niet snel een goed beeld krijgen van wat Europarlementariërs doen. Als er geen bijzondere gebeurtenissen zijn in Brussel, is de aandacht voor Europese politiek nihil.

Lees dit artikel van Chris Aalberts verder op The Post Online

Nederland is niet geïnteresseerd in ‘Europa’

Geplaatst op by 0 reacties

Slechts 381.000 kijkers. Meer keken er gisteravond niet naar het door Nieuwsuur georganiseerde Eurodebat op historische locatie.

Zelfs Pauw en Witteman -toch in hun nadagen- haalden gisteravond ruim meer kijkers (500.000). ‘Europa’ leeft dus niet. Het is eigenlijk een diep trieste constatering. Tegelijkertijd zegt het ook iets over de Europese politiek, die is en blijft voor veel Nederlanders een ‘ver van mijn bed show’. Deze constatering zegt twee dingen: één, dat de Nederlander primair gericht is op zijn eigen land; en twee, dat de Nederlander straks van een enorme koude kermis thuis komt, als deze uiteindelijk in de gaten krijgt dat zijn land alleen nog in naam bestaat, maar verder wordt bestuurd vanuit een centralistisch Brussel. Want dat proces is volop gaande. Er zijn slechts twee partijen, die bewust dit sluipende proces van soevereiniteitsoverdracht mordicus veroordelen: de PVV en Artikel 50. Maar die laatste partij was niet eens uitgenodigd bij het debat.

Dat is dan toch wel een klein missertje van Nieuwsuur, want het argument dat die partij te klein zou zijn met één europarlementslid gaat niet op, want ook Dennis de Jong van de eenmansfractie van de SP zat aan tafel. Nu stond lijsttrekker De Graaff van de PVV -als enige eurokritische partij- er alleen voor; hetgeen hij overigens uitstekend deed: rustig en kalm, ondanks vele irritante interrupties van Hans van Baalen. De VVD-lijsttrekker, die vrijwel nooit in de plenaire zaal in Straatsburg te vinden is als zijn werk gedaan moet worden, te weten stemmen, maar wel altijd vooraan staat als er camera’s in de buurt zijn. We herinneren ons allemaal zijn beschamende optreden op het Maidan in Kiev, Oekraïne, nog wel.

Lees verder op de Dagelijkse Standaard

Doe mee met de actie Stijlloze Stemmentellers

Geplaatst op by 0 reacties

De Europese verkiezingen zijn van 22 tot en met 25 mei. Dat komt omdat niet alle landen op dezelfde dag stemmen. Nederland en Engeland zijn het eerste aan de beurt, op donderdag 22 mei, maar bijna alle andere EU lidstaten stemmen op zondag de 25e. Dat komt omdat wij nog religekkies in ons midden hebben die weigeren een stembusgang te maken op zondag. Maar nu heeft de Europese Commissie ons land VERBODEN om de nationale uitslag op 22 mei al bekend te maken. GeenStijl vindt dat dit indruist tegen alles waar een open democratie voor staat, en roept daarom zo veel mogelijk kiezers op om aanwezig te zijn in zo veel mogelijk stembureaus, om getuige te zijn van het oplezen van de uitslagen.

Het aantal Stijlloze Stemmentellers dat zich heeft aangemeld om aanwezig te zijn bij het voorlezen van de Europese verkiezingsuitslag op de avond van 22 mei, is de 1000 inmiddels ruimschoots gepasseerd. Voor iedereen die zich al heeft opgegeven, maar ook voor iedereen die het overweegt, of iedereen die nog overtuigd moet worden, hebben we na de lees verder een uitgebreide FAQ opgesteld. Lees je in. En geef je op via het aanmeldformulier voor Stijlloze Stemmentellers. 1000 waarnemers gingen u al voor!

Lees verder op GeenStijl

Kunnen burgers Europa van koers laten veranderen ? (4)

Geplaatst op by 0 reacties

Deel 4: Hoe behalen Europarlementariërs resultaten?

“Dan komen de Europese verkiezingen. Het is dat je dan moet stemmen, maar als je aan mensen gaat vragen van: ‘waar stem je dan op?’ Ik denk dat 90 procent het niet weet. Hier in Nederland heb je nog wel de one-issuepartijen. De PVV speelt een bepaalde kaart, de SP, het CDA, de ChristenUnie. Dan hebben mensen het idee: als ik op die partij stem, dan gaat het een beetje die kant op. Daar hebben ze nog een gevoel bij. In Europa is dat natuurlijk niet zo. De Europese liberale fractie is natuurlijk een fractie uit diverse landen. Ik denk dat 99,9% van Nederland niet al die partijprogramma’s heeft gelezen.” (Man 52jr)

Als Europarlementariërs eenmaal weten wat burgers willen, kunnen ze aan de slag gaan met deze wensen. Dit proces is in de nationale politiek in de media goed zichtbaar: partijen smeden coalities, komen met initiatiefwetsvoorstellen, stellen Kamervragen en spreken demonstrerende menigtes toe.

Kiezers krijgen hierdoor een beeld van wat Kamerleden voor hen doen en of ze iets bereiken. Bij de volgende verkiezingen worden sommige partijen en politici beloond voor hun inspanningen en anderen worden afgestraft. Gaat dit in het Europees Parlement op dezelfde manier in zijn werk? Hoe proberen Europarlementariërs hun politieke ideeën te realiseren?

Lees dit artikel van Chris Aalberts verder op The Post Online

Waarom bijna niemand naar het EU-debat van Nieuwsuur keek

Geplaatst op by 0 reacties

Het door Nieuwsuur georganiseerde EU-debat van gisteren, gefilmd vanaf een speciale locatie in Maastricht, is mogelijk een van de slechtst bekeken afleveringen ooit.

Normaal gesproken kijken ongeveer 500.000 mensen naar het actualiteitenprogramma van de publieke omroep, maar gisteren stemden slechts 381.000 mensen af op het debat tussen de acht Europese lijsttrekkers.

Als de slechte kijkcijfers voor zo’n groot EU-debat een voorbode zijn voor de opkomst op 22 mei, ziet het er niet best uit voor de Europese Unie. Hoe komt het toch dat niemand geïnteresseerd lijkt in de Europese verkiezingen? Een paar redenen.

1. Geert Wilders en Alexander Pechtold zaten thuis
Stop PVV-leider Wilders en D66-voorman Pechtold in één kamer en je krijgt geheid vuurwerk. Beide heren hebben natuurlijk weinig te maken met het Europees parlement, maar voor de kijkcijfers van Nieuwsuur zou het zeker een verschil hebben gemaakt. Nu zaten de kijkers opgescheept met onbekende namen en gezichten als Sophie in ‘t Veld (D66), Marcel de Graaff (PVV) en Paul Tang (PvdA). Wie? Dat zijn dus de lijsttrekkers voor 22 mei.

Lees verder op HP/De Tijd

Frankrijk kiest weg van de minste weerstand

Geplaatst op by 0 reacties

De Franse overheid is maar niet in staat om de broodnodige bezuinigingen te implementeren en economische koersveranderingen op touw te zetten.

Ondanks alle beloften van de socialistische President Hollande, is de werkloosheid met zo’n 140.000 gestegen sinds hij aan de macht kwam. Het Franse overheidsapparaat behoort tot de grootste ter wereld en het begrotingstekort zal ook dit jaar weer niet onder de 3% komen. De nieuwe premier van Frankrijk, Manuel Valls, heeft inmiddels weer een beproefd middel aangedragen namelijk een verlaging van de koers van de Euro. De Zuid-Europese landen en Frankrijk hebben in het verleden vaker hun financiële wanbeleid gecompenseerd door een devaluatie van hun valuta. Goed voor de export en goed voor netto schuldenaren. De laatste Franse Frank die in roulatie was stamde uit 1960. In huidige eurowaarden gerekend was die zogenaamde nieuwe Frank tussen 1960 en 2002 met 85% in waarde gedaald.

Premier Valls stelt dat na de verkiezingen voor het Europese parlement President Hollande met kracht zal aandringen op een lagere eurokoers. De hulp moet dus van buitenaf komen.

Lees deze column van Michael Toorop verder op de Dagelijkse Standaard