Ik kan er wel een feuilleton van maken. Mario Draghi, de president van de Europese Centrale Bank, blijft met vuur spelen. Naar aanleiding van een speech van zijn vicepresident schreef ik al zoiets.
Vandaag zette hij zijn missie voor QE, quantitative easing, stevig door. Hij lijkt steeds minder aan te trekken van de zes tot acht ECB-bestuurders die tegen het opkopen van staatsobligaties zijn. IJzerenheinig zet hij in op dit wondermiddel. De markten rekenen er nu eenmaal op en Draghi wil blijkbaar graag leveren.
Vorige maand was er veel reuring na een bericht van persbureau Reuters. Daarin lekten centrale bankiers over de interne discussies. Dat leidde tot de nodige commotie waarop Draghi met zijn 23 collega’s in Frankfurt met een unanieme verklaring kwamen. De ECB wilde daarmee de indruk wekken dat het weer pais en vree was.
Waar gaat het om? De ECB heeft een reeks steunmaatregelen genomen. Ze verleent bankensteun (TLTRO) en koopt verpakte leningen (ABS) en obligaties (covered bonds) op. Draghi zei dat dit zou leiden tot een vergroting van de bankbalans tot het niveau van 2012. Omgerekend: € 1000 miljard.
Aanvankelijk was dit slechts een “verwachting”, dus de ECB was er niet op af te rekenen. En het zou de ECB niet dwingen meer te doen (QE bijvoorbeeld) als de verwachting niet zou worden gehaald. In latere bijeenkomsten sprak Draghi ineens van een “doel”. Daarmee zou de deur naar QE wel degelijk wagenwijd open te staan. Want wordt het doel niet gehaald, dat moet de ECB wel andere munitie inzetten.