De teller stond gistermiddag op tachtigduizend handtekeningen. Nog geen derde van het totale aantal dat op termijn aan de Kiesraad moeten worden overhandigd. Maar op voorhand voldoende om het Binnenhof de stuipen op het lijf te jagen. Daar schuiven ze nu al zenuwachtig met de bleke kantoorbillen over hun zetels, in de wetenschap dat áls het Geenstijl lukt een referendum af te dwingen, de uitslag eigenlijk wel vaststaat. En als die vervolgens terzijde wordt geschoven, omdat alles al is afgetikt in Brussel, staan ze er gekleurd op. Precies wat Geenstijl voor ogen staat.
Het onderwerp dat de professionele belletjestrekkers van het shockblog referendabel willen maken – het ‘associatieverdrag’ tussen Oekraïne en de Europese Unie – is er geen waarvan je op voorhand verhitte publieksparticipatie verwacht. Ik heb althans geen mensenmassa’s op het Malieveld zien staan die zich met spandoeken en spreekkoren voor of tegen het verdrag uitspraken. De enigen die er de barricaden voor opgingen, waren Hans van Baalen en Guy Verhofstadt, de Helden van Maidan. Nadat de Russisch-gezinde Oekraïense president was verdreven, waren Bulletje en Bonenstaak er als de kippen bij om op het Onafhankelijkheidsplein in Kiev de overwinning namens de EU op te eisen.
De lont waarmee het Oekraïense kruitvat tot ontploffing kwam, was toen al dat gewraakte associatieverdrag. Bij ondertekening zou de voormalige Sovjetrepubliek binnen de invloedssfeer van Europa komen te liggen, en op termijn volwaardig EU-lid kunnen worden. Wat die arme Oekraïners van harte gegund was, maar ook een provocatie van Vladimir Poetin. De rest is, zoals dat heet, geschiedenis. De annexatie van de Krim, de burgeroorlog en het neerhalen van MH17 zijn het rechtstreeks gevolg.
Bron: AD van vandaag.