De geëmancipeerde bevolking heeft de buik vol van zakelijke managerspolitiek.
Loek Hermans kreeg onder uit de zak van de rechter. Meavita was een megalomane fusieorganisatie die de nederige thuiszorg ontstegen was. Hermans werd als commissaris verondersteld dit bedrijf te bewaken. Hij liet het flodderen, nadat eerder toestanden bij het COA commissaris Hermans ontschoten waren. Een moppentapper met een uitmuntend adresboek – het duurde jaren voor hij tot de orde werd geroepen.
Nu is Hermans uit de Eerste Kamer gestapt. Ik begaf me op het hoog-polige tapijt van de senaat. Daar zag men geen zwarigheid in Hermans’ avonturen met nevenfuncties. Hij wordt gezien als bedrijfsongeval. Zelfs SP’er Tiny Cox, die ik tegen het lijf liep, vindt dat zijn medesenatoren zelf moeten uitmaken welke bijbanen ze uitoefenen. Ook al dienen ze koepels met geen andere functie dan beleidsbeïnvloeding in Den Haag.
Senatoren voeren immers het woord niet als hun nevenfunctie in het geding is, zo luidt de rechtvaardiging. De commotie over dubbele petten is een schijndiscussie, zei Heleen Dupuis, nu vertrokken, in de NRC. Het zou te denken moeten geven dat de buitenwacht daar radicaal anders over denkt, maar dat is niet zo. De senatoren geven geen krimp.