Tag: federalisatie

Het is niet gelukt van Fransen of Italianen Duitsers of Nederlanders te maken

Geplaatst op by 0 reacties

Dan maar andersom.

Het was een indrukwekkend rijtje voornemens van Commissievoorzitter Juncker in zijn jaarrede van woensdag. Meer landen bij Schengen, nieuwe EU-lidstaten, een minister van Financiën, een Europese begroting en zo nog een en ander. Terwijl onze welingelichte man in Brussel de dag tevoren schreef dat Mark Rutte de Commissievoorzitter nog op het hart had gedrukt zich een beetje in te houden.

Dat beloofde Juncker, dus stel je voor als hij zich niet had ingehouden. Achteraf zag ik Rutte op het Journaal sussen dat de voorzitter van de Europese Commissie ook maar een ambtenaar is die er niet over gaat. Wel, deze ambtenaar noemt zijn jaarrede State of the (European) Union, vindt dat zijn Commissie ‘politieker’ moet worden en wekt ook verder niet de indruk van ambtelijke bescheidenheid.

Eerder dit jaar had de Europese Commissie vijf scenario’s voorgelegd voor de toekomst van de EU. Daarvan is er kennelijk nu nog één over: veel meer samendoen.

Lees deze column van Martin Sommer verder op de Volkskrant

Op welke planeet leeft Juncker?

Geplaatst op by 0 reacties

Gisteren was het weer zover: de Luxemburger Jean Claude Juncker sprak in Brussel zijn collega’s en de Europese parlementsleden toe en schetste een vergezicht voor de Europese Unie. Dat loog er niet om: sinds de verkiezingswinst van Macron, het herstel van de Frans-Duitse as en het verlies van eurosceptische populistische partijen blaakt Brussel van zelfvertrouwen.

Volgens Juncker zijn de komende zestien maanden beslissend voor de toekomst van Europa. Dat betekent dat er snelle stappen moeten worden gezet in de richting van een defensieunie, een begrotingsunie, een energieunie, een veiligheidsunie, een bankenunie en een kapitaalmarktenunie (ik verzin het niet). Het liefst moet dit alles geregeld zijn vóórdat de Europese burger in mei 2019 opnieuw naar de stembus mag voor Europese parlementsverkiezingen.

Het illustreert zowel de angst voor de kiezer bij het Brusselse establishment, als de gebrekkige democratische inborst van diens hoogste baas.

Lees deze column van Ewald Engelen verder op Follow The Money

Een nieuwe coup

Geplaatst op by 0 reacties

Ik weet niet of u het in de gaten heeft, maar achter uw rug is het establishment druk bezig met een nieuwe poging om een Europese federale staat op te tuigen. En het gaat weer als vanouds. Een faliekante mislukking is nooit een reden om te herbezinnen maar wordt juist gebruikt voor meer Europa. En natuurlijk speelt het zich allemaal weer af in wandelgangen, achterkamers en op internetsites waar burgers nimmer komen. De democratie heeft het nakijken. Zoals zo vaak in de geschiedenis van het Europese integratieproject.

Dat men in Brussel op dit soort plannetjes broedt, ligt voor de hand. Meer integratie betekent immers meer Brussel en dat is de enige manier om de existentiële leegte van de functionarissenziel te vullen. En dus scheidt de Europese Commissie sinds een jaar of twee het ene na het andere vergezicht af. Of publiceert zij krankjorume zelffelicitaties over de succesvolle beëindiging van de eurocrisis, ‘met dank aan doortastend handelen van de commissie’, heet het op haar website. Terwijl burgers nog altijd de wonden likken van het begrotingsbeleid dat zogenaamd nodig was om de euro te redden. Het is schaamteloze geschiedvervalsing.

Verbazender is het dat dit soort geluiden sinds kort ook uit Den Haag komen. Was Nederland niet een schoorvoetende Europeaan geworden? Had de Nederlandse kiezer in 2005 niet duidelijk laten weten geen trek te hebben in meer Europa? En had diezelfde kiezer dat met de afwijzing van het associatieverdrag met schurkenstaat Oekraïne niet eens te meer herhaald? Had de Nederlandse regering niet aangegeven dat het maar eens klaar moest zijn met die imperiale ambities uit Brussel?

Het blijken praatjes voor de vaak te zijn geweest.

Lees deze column van Ewald Engelen verder op De Groene

Plannen voor EU-leger worden geheim gehouden tot net na Brexit-referendum

Geplaatst op by 0 reacties

Details of Brussels power grab buried until day after referendum. Federica Mogherini, head of foreign policy in the EU, has spent 18 months preparing a defence document for discussion by European leaders at a summit on June 28.

Steps towards creating a European army are being kept secret from British voters until the day after next month’s referendum.

The plans, drawn up by the EU’s foreign policy chief, foresee the development of new European military and operational structures, including a headquarters. They are supported by Germany and other countries as the first step towards an EU army.

Similar proposals were vetoed by Britain in 2011, although there are concerns that a loophole could allow nine states to group together and bypass opponents.

To prevent the policy paper leaking and derailing David Cameron’s campaign to keep Britain in the EU, the plans will not be sent to national governments until the day after Brittons vote. Until then the Global Strategy on Foreign and Security Policy can be read by only a small circle of EU political and security committee ambassadors, who must leave all their electronic devices outside a sealed room. They are allowed to take handwritten notes.

Federica Mogherini, head of foreign policy in the EU, has spent 18 months preparing a defence document for discussion by European leaders at a summit on June 28, the week after the referendum. The Times has seen extracts of the text in notes taken by diplomats. They emphasise that “security and defence is where as step of change is most urgent” in terms of how the EU functions.

The paper warns that “in turbulent times, we need a compass to navigate the waters of a faster-changing world” and urges the EU to create defence structures using mechanisms set out in the 2009 Lisbon treaty. These would be modelled on the EU’s Brussels-based diplomatic service.

Bron: The Times (betaalmuur)

Alarm: Europese Commissie wil Europese regering worden

Geplaatst op by 0 reacties

De Europese Unie wankelt van crisis naar crisis, maar het Europees Parlement blijft dromen van een federaal Europa. Tijdens het Nederlands voorzitterschap komt er een rapport van Verhofstadt waarin deze pleit voor omvorming van de Europese Commissie tot Europese regering en afschaffing van de Raad van ministers. Een soort senaat zou daarvoor in de plaats moeten komen. De boodschap van heel veel burgers in Europa luidt al jaren: mag het wat minder? Die boodschap wordt door federalisten hooguit als lastig gezien en alle mooie praat ten spijt, de Brusselse ‘bubble’ heeft gewoon maling aan wat gewone mensen vinden.

Op dit ogenblik circuleert er in het EP een werkdocument van een sociaal- en een christendemocratische Europarlementariër over het beter laten functioneren van de Europese Unie. Het is niets meer of minder dan een aaneenschakeling van ideeën voor een federaal Europa. Dit werkdocument dient mede ter voorbereiding van een alomvattend rapport van de liberaal Verhofstadt. Als deze drie grote fracties aan de ideeën van het werkdocument vasthouden, en de kans daarop is levensgroot, zal de Nederlandse regering tijdens het Voorzitterschap geconfronteerd worden met een EP dat niets minder dan een federaal Europa wil.

Tegen deze achtergrond is het des te schrijnender dat de Nederlandse regering het voorzitterschap vooral ziet als het zijn van een oliemannetje om zoveel mogelijk voorstellen van de Europese Commissie tot een goed einde te brengen. Zowel de VVD als de PvdA behoren in het EP tot het politiek establishment en dat is van oudsher federalistisch ingesteld. Ik denk dan ook dat de Nederlandse regering liever duikt dan de confrontatie met het EP aan te gaan.

Lees verder op de weeklog van Dennis de Jong

Bye Bye Mr Euro!

Geplaatst op by 0 reacties

De EU(ro) is mislukt. Volkomen mislukt. Zoveel is inmiddels wel duidelijk. Griekenland is een puinhoop. Frankrijk een enorm risico. Tegenstellingen tussen de lidstaten groeien met de dag. Wantrouwen heerst. Evenwichtige solidariteit is ver te zoeken. Een groot deel (waarschijnlijk de meerderheid) van de inwoners van de eurozone is het beu.

En wat is de reactie van de Eurofielen zoals Hollande, Verhofstadt en Pechtold? Bezinning? Een pas op de plaats maken? Nee. Uit pure paniek, anders kan ik het niet duiden, volgt er eensgezind uit hun monden een roep om MEER! MEER! MEER! Europa. De roep om een Europese Federatie wordt met de dag sterker. En dat is een doodenge ontwikkeling.

Allereerst de motivatie. We worden belaagd met leugens over de FAN-TAS-TISCHE samenwerking tussen Frankrijk en Duitsland. En de Euro natuurlijk. Wat een zegen voor het Europese volk. De Euro doet het zo goed dat het alleen nog maar beter kan. En hoe moeten we dat bereiken? Door middel van het instellen van een Europese regering. Want “de Euro is onomkeerbaar”, want het is “ondenkbaar” dat we zonder Euro en EU kunnen. Ze durven wel, de apparatsjiks in Brussel en elders in Europa. Het is namelijk nog maar de vraag of het echt zo goed gaat met de Euro en de EU. Het is maar de vraag of meer EU nog beter is. Ik nuanceer me kapot, dat zal u begrijpen. Van binnen kookt het.

Het is een utopie om te veronderstellen dat de Europese Federatie op een democratische wijze kan worden ingevoerd. Elk land zal de vraag over toetreding tot de Federatie moeten voorleggen aan haar bevolking. Ik voorspel bij voorbaat een grandioze overwinning voor het NEE-kamp. Dat zullen de Brusselse elite en haar slippendragers elders in Europa niet kunnen accepteren. Eenvoudigweg omdat zij zich blindstaren op de wenselijkheid, de onomkeerbaarheid, het definitieve van de Euro. De Euro kan niet overleven zonder Europese regering, zo luidt hun argument. Ik neem dat graag aan. Een monetaire unie zonder politieke unie is gedoemd te mislukken.

Het betekent dus dat er voor de Euro (en dus ook de EU) geen toekomst meer is. Helaas weigeren de Eurofielen hun verlies te erkennen. We moeten daarom rekening houden dat we meer en meer onder druk worden gezet om toch vooral in het Europese sprookje te blijven geloven. Er zal gedreigd worden met ellende, oorlog, armoede. Het licht zal keer op keer uitgaan. Geen zinnig mens die dat gelooft.

Lees deze column van Peter van Dijken verder op Opiniez >>>

Dijsselbloem zet nationale democratie op een zijspoor

Geplaatst op by 0 reacties

In zijn programma voor de Eurogroep pleit Jeroen Dijsselbloem voor Brusselse planbureaus die de nationale politiek mogen vertellen wat wel en niet mag.

Schrijver Milan Kundera onderscheidde twee typen provincialisme. Het grote-landen-provincialisme bestaat eruit dat men weinig oog heeft voor wat van buiten komt, het eigene is genoeg. Het provincialisme van een klein land daarentegen, gaat juist uit van een grote waardering voor de buitenwereld. Een wereld die desalniettemin gezien wordt als vreemd en onbereikbaar. Vandaar de neiging van een kleine natie om haar belangrijke figuren te omhelzen, want deze verschaffen haar trots en houvast.

Kundera had het over schrijvers, maar ook voor politici gaat het op.

De herverkiezing van Jeroen Dijsselbloem tot Eurogroepvoorzitter leidde tot trotse reacties in de vaderlandse pers. ‘Geduldig als een os‘, kopte de Volkskrant. De reportage in deze krant over de benoeming repte met nauwelijks ingehouden enthousiasme over ‘de dominantie van Holland’ en ging vergezeld van een reusachtige foto van een koel kijkende Dijsselbloem die hoog uittorende boven zijn Europese collega-politici.

Kundera indachtig is het enthousiasme voorstelbaar. Het staat echter een inhoudelijke reflectie in de weg.

Feitelijk is in 2010 niet Griekenland gered maar de private crediteuren – van Deutsche Bank tot ING. De trojka opereerde daarbij volgens het mechanisme van een incassobureau. Het nam de vorderingen op Griekenland over. Sindsdien probeert het de rekening op Griekenland te verhalen. De staat heeft daarbij middelen ter beschikking die banken niet eens hebben; de ultieme dreiging is dat de Europese Centrale Bank het Griekse bankenstelsel opblaast.

Lees verder op de Volkskrant >>>

Een federaal Europa? Vraag het de kiezers!

Geplaatst op by 0 reacties

Nederland verdient een open debat over de voor- en nadelen van een federaal Europa. Als het aan Brussel ligt, komt dat er nu snel. Maar niet zonder volksstemming, vindt Peter van Ham.

De EU heeft vorige week weer een grote stap gezet richting een Verenigde Staten van Europa. Het Griekse eurodrama maakt duidelijk dat een monetaire unie zonder politieke unie gewoonweg niet werkt. De eurogroep probeert het fiscale en economische beleid van de eurozone te coördineren, maar dat blijft behelpen. Sinds het uitbreken van de eurocrisis in 2008 heeft de EU verreikende maatregelen genomen om de eurozone bijeen te houden. Deze initiatieven kregen obscure en nietszeggende namen zoals het ‘Europese semester’ of het ‘Europees Stabiliteitsmechanisme’ (ESM). Maar af en toe wordt er ook in Brussel duidelijke taal gesproken. Vorige maand presenteerde Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie, een rapport getiteld ‘De Voltooiing van Europa’s Economische en Monetaire Unie’. Dit zogeheten ‘Vijf Presidenten Rapport’ is een blauwdruk van een toekomstig federaal Europa, met alles erop en eraan: een sterke EU-regering en een volledige economische, financiële, fiscale en politieke unie. Wat ontbreekt is een oproep tot een gezamenlijk Europees leger, maar dit idee had Juncker immers al afgelopen maart geopperd.

Het meest revolutionaire idee in het Vijf Presidenten Rapport is de stap richting een Europese begrotingsunie. Een zogenoemde Europese budgettaire raad moet in de toekomst de nationale begrotingen coördineren, hetgeen uiteindelijk een bindend karakter zal krijgen middels EU-wetgeving. In het voorjaar van 2017 komt de EU met voorstellen om deze begrotingsunie definitief vorm te geven. Dit rapport wordt natuurlijk in het Nederlandse parlement uitvoerig behandeld, na het zomerreces. De vraag is echter of Nederland nog wel echt iets te zeggen heeft over de toekomst van de EU. Het Griekse drama heeft immers het publieke geheim ontboezemd dat de belangrijke beslissingen door Duitsland en Frankrijk worden genomen, en dat andere landen zich daarbij hebben neer te leggen. Landen die niet tot de eurozone behoren – zoals Groot-Brittannië – vallen helemaal buiten de boot. Nederland denkt door voorzitter Jeroen Dijsselbloem binnen de eurogroep wat extra invloed te kunnen uitoefenen, maar dat is niet meer dan een zoethoudertje gebleken.

Lees deze column van Peter van Ham verder op het NRC