De EU(ro) is mislukt. Volkomen mislukt. Zoveel is inmiddels wel duidelijk. Griekenland is een puinhoop. Frankrijk een enorm risico. Tegenstellingen tussen de lidstaten groeien met de dag. Wantrouwen heerst. Evenwichtige solidariteit is ver te zoeken. Een groot deel (waarschijnlijk de meerderheid) van de inwoners van de eurozone is het beu.
En wat is de reactie van de Eurofielen zoals Hollande, Verhofstadt en Pechtold? Bezinning? Een pas op de plaats maken? Nee. Uit pure paniek, anders kan ik het niet duiden, volgt er eensgezind uit hun monden een roep om MEER! MEER! MEER! Europa. De roep om een Europese Federatie wordt met de dag sterker. En dat is een doodenge ontwikkeling.
Allereerst de motivatie. We worden belaagd met leugens over de FAN-TAS-TISCHE samenwerking tussen Frankrijk en Duitsland. En de Euro natuurlijk. Wat een zegen voor het Europese volk. De Euro doet het zo goed dat het alleen nog maar beter kan. En hoe moeten we dat bereiken? Door middel van het instellen van een Europese regering. Want “de Euro is onomkeerbaar”, want het is “ondenkbaar” dat we zonder Euro en EU kunnen. Ze durven wel, de apparatsjiks in Brussel en elders in Europa. Het is namelijk nog maar de vraag of het echt zo goed gaat met de Euro en de EU. Het is maar de vraag of meer EU nog beter is. Ik nuanceer me kapot, dat zal u begrijpen. Van binnen kookt het.
Het is een utopie om te veronderstellen dat de Europese Federatie op een democratische wijze kan worden ingevoerd. Elk land zal de vraag over toetreding tot de Federatie moeten voorleggen aan haar bevolking. Ik voorspel bij voorbaat een grandioze overwinning voor het NEE-kamp. Dat zullen de Brusselse elite en haar slippendragers elders in Europa niet kunnen accepteren. Eenvoudigweg omdat zij zich blindstaren op de wenselijkheid, de onomkeerbaarheid, het definitieve van de Euro. De Euro kan niet overleven zonder Europese regering, zo luidt hun argument. Ik neem dat graag aan. Een monetaire unie zonder politieke unie is gedoemd te mislukken.
Het betekent dus dat er voor de Euro (en dus ook de EU) geen toekomst meer is. Helaas weigeren de Eurofielen hun verlies te erkennen. We moeten daarom rekening houden dat we meer en meer onder druk worden gezet om toch vooral in het Europese sprookje te blijven geloven. Er zal gedreigd worden met ellende, oorlog, armoede. Het licht zal keer op keer uitgaan. Geen zinnig mens die dat gelooft.