Laatste Nieuws

260.000 Oostenrijkers hebben een burgerinitiatief getekend voor referendum EU-exit

Zoals wij twee weken geleden al berichtten was er in Oostenrijk een burgerinitiatief gestart over een EU-exit. Er waren 100.000 handtekeningen nodig tussen 24 juni en 1 juli, maar er kwamen er meer dan 260.000. Allen Oostenrijkers die een burgerinitiatief getekend hebben dat het parlement verzoekt om een referendum over uittreding uit de EU. Dit moet nu in het Oostenrijkse parlement besproken worden.

De 261.159 burgers representeren 4,22% van het electoraat. Een geweldig resultaat, want het burgerinitiatief werd door de gevestigde media totaal genegeerd en doodgezwegen. Hetgeen er nog maar eens op wijst dat de pers alleen geïnteresseerd is in nieuws dat de gevestigde belangen dient, tot ze er met goed fatsoen niet meer onderuit kunnen.

De initiatiefnemer is Inge Rauscher, een gepensioneerd vertaalster. In het jaar 2000 deed zij ook al eens een poging. Toen tekende 3,35% van de kiesgerechtigden. Rauscher meldt dat er waarschijnlijk nu meer steun is voor een referendum door de opeenvolgende economische en politieke crisissen. In een persbericht noemt ze het ‘een geweldig resultaat’.

Dat is het, zeker als je bedenkt dat Oostenrijk een van welvarendste landen van de EU is, met maar 4,3% werkloosheid en een 11e plaats op de ranglijst van rijkste landen ter wereld. Kennelijk heeft de grote steun dan toch niet alleen met economie te maken. De veronderstelling dat de Europese burgers alleen door economische motieven worden gedreven als het gaat om hun houding tot opzichte van de EU, lijkt niet meer op te gaan, en dat moet zeer verontrustend nieuws zijn voor Brussel.

Sociaaldemocraten stemmen toch in met TTIP én ISDS

Op woensdag 8 juli 2015 stemt het Europees Parlement opnieuw zijn rapport over de TTIP-onderhandelingen. Op 10 juni 2015 werd die stemming uitgesteld, wegens interne onenigheid binnen de sociaaldemocratische fractie S&D over het ISDS-mechanisme. Bart Staes (Groen) vreest dat de S&D-fractie nu wel voor ISDS gaat stemmen.

In een persmededeling van 3 juli 2015 laat europarlementslid Bart Staes (Groen) het volgende weten: “De sociaaldemocratische S&D-fractie en de christendemocratische EPP-fractie sloten deze week nog maar eens een compromis over het private arbitragemechanisme ISDS (Investor-state dispute settlement).”

“Dit toont aan dat men koste wat het kost de onderhandelingen over een overbodig en potentieel schadelijk vrijhandelsverdrag tussen de EU en de VS vooruit wil helpen. Gelukkig kondigen de Belgische Socialisten (SP.A en PS) aan dat ze tegen dit compromis zijn, want het blijft fundamenteel ondemocratisch.”

Martin Schulz liet de stemming over TTIP tijdens de vorige plenaire zitting (van 10 juni 2015) uitstellen, omdat hij wilde voorkomen dat zijn eigen sociaaldemocratische fractie verdeeld zou stemmen.

Staes: “Er moest te alle prijze vermeden worden dat het Europees parlement het TTIP-rapport zou afkeuren, daarmee aangevend dat TTIP zeer omstreden is. Schulz heeft vooral Duitse en Spaanse parlementsleden onder zware druk geplaatst om akkoord te gaan met het compromis (dat hij nu voorlegt). De vage en holle woorden die een zogenaamde hervorming van ISDS aankondigen zijn een doorzichtige poging van Schulz om tegemoet te komen aan Merkel en Big business.”

“De lobbygroepen van multinationals zoals Business Europe en the American Chamber of Commerce zullen tevreden zijn. Zij hebben altijd gesteld dat private arbitrage (zoals het ISDS-mechanisme) de beste manier is om democratische regelgeving van een staat ongedaan te maken die hun toekomstige winsten zou kunnen schaden. De grote coalitie van christendemocraten en sociaaldemocraten blijkt hoe langer hoe meer de politieke vertegenwoordiging van big business, terwijl burgers verweesd achter blijven. Het zijn dit soort sociaaldemocraten als Schulz die een progressief Europa langzaam afbreken”, aldus nog Bart Staes.

Lees verder op De Wereld Morgen

Uitslag Grieks referendum: 61 procent zegt NEE

Het merendeel van de Grieken heeft zich gisteren in een referendum tegen de voorstellen van de Europese geldschieters uitgesproken. Dat blijkt uit de einduitslag die vannacht rond 2.00 uur door het Griekse ministerie van Binnenlandse Zaken bekend werd gemaakt. Het nee-kamp won met 61 procent van de stemmen. De opkomst was met 62 procent erg hoog.

De Grieken hebben de Europese Unie voor een lastig dilemma geplaatst. Ondanks waarschuwingen uit Brussel dat Griekenland uit de eurozone dreigt te vallen, kwam een verrassend ruime meerderheid van de Grieken in opstand tegen de hervormingseisen van de EU en het IMF. In een referendum over de voorstellen, stemde 61 procent ‘nee’, terwijl 39 procent ‘ja’ stemde. De EU-leiders staan nu voor de keuze water bij de wijn te doen of het te laten aankomen op een Grexit, een vertrek van Griekenland uit de eurozone.

De uitslag is een zege voor premier Alexis Tsipras, die de Grieken had opgeroepen zich tegen de ‘vernederende’ afslanktherapie van Brussel te keren. Aanvankelijk werd verwacht dat het kantje boord zou worden voor Tsipras en zijn linkse Syriza-partij. Veel Grieken leken op het laatste moment bedenkingen te krijgen over zijn onderhandelingstactiek uit vrees dat Griekenland de eurozone zou moeten verlaten. Maar uiteindelijk had de afkeer van het EU-beleid, dat zware offers van de Grieken heeft gevraagd, toch de overhand.

‘De Grieken hebben laten zien dat zij zich niet laten chanteren’, reageerde Panos Kammenos, de Griekse minister van Defensie en leider van de nationalistische Onafhankelijke Grieken, op de uitslag. Hij vertolkte daarmee hetzelfde sentiment als minister van Financiën Yannis Varoufakis, die de EU-leiders vlak voor het referendum van ’terrorisme’ beschuldigde. Volgens hem hadden ze de geldkraan voor de Griekse banken opzettelijk dichtgedraaid om de Griekse kiezers het mes op de keel te zetten. Varoufakis noemde het referendum een ‘heilig moment’ dat moet aantonen dat de ‘gemeenschappelijke munt en democratie naast elkaar kunnen bestaan’. Volgens de Syriza-leiders is de EU verworden tot een kille cijfermachine die geen rekening houdt met de noden van de Griekse bevolking.

Lees verder op de Volkskrant >>>

Beetje hitte, en we zijn ineens net luie Zuid-Europeanen

Een paar dagen lang loopt de temperatuur een beetje op en heel Nederland raakt in het ongerede. Werkschema’s en schoolroosters worden aangepast, de spoorwegen dunnen de dienstregeling uit, een heus Nationaal Hitteplan wordt opgetuigd en iedereen klaagt overdag dat de hitte ondraaglijk is en ’s nachts dat het zelfs dan niet meer afkoelt.

Slapen lukt niet, de volgende dag werk je nóg minder en uit arren moede zoekt ieder het strand, het park, het terras of desnoods het eigen platje op. Het Bruto Nationaal Product moet maar even voor zichzelf zorgen; aan echte arbeid denkt nu zelfs de workaholic liever niet. Soms ben je, puffend en zonnebadend Nederland overziend, dezer dagen verbaasd dat er nog een BNP ís.

Dat het allemaal nog veel erger kan, beschreef correspondent Alex Tieleman deze week vanuit Madrid (link alleen voor abonnees). Daar loopt de temperatuur in de zomer gemakkelijk op tot boven de veertig graden. ’s Nachts komt ze niet ver beneden de dertig. En dat niet voor een paar dagen of een weekje, maar enkele maanden achtereen. Ik kom er regelmatig en kan het bevestigen. En dan is Madrid niet eens de heetste stad van Spanje.

In Nederland twitterde een journalist dat hij overwoog in het trapportaal te gaan slapen: de laatste plek in huis waar het, bij gebrek aan daglicht, nog een beetje koel was. Een andere twitteraar schreef verbaasd dat het nu wel prachtig weer was, maar hij intussen zat te werken in een verduisterd huis, met alle gordijnen toe om de hitte zoveel mogelijk te weren. Inderdaad, dat doen ze in Spanje ook; daar hebben ze er zelfs speciale luiken voor. Niet voor niets adviseerde de nieuwssite ‘Welingelichte kringen’: ‘Gedraag je vandaag als een Spanjaard en houd siësta. Zorg voor verkoeling, beperk inspanningen en blijf uit de zon’.

Lees deze column van Ger Groot verder op de Trouw >>>

Greece Again Can Save The West

Like Marathon, Thermopylae, Plateau and Mycale roughly 2,500 years ago, Western freedom again depends on Greece. Today Washington and its empire of European vassal states are playing the part of the Persian Empire, and belatedly the Greeks have formed a government, Syriza, that refuses to submit to the Washington Empire.

Few people understand that the fate of Western liberty, what remains of it, is at stake in the conflict, and, indeed, the fate of life on earth. Certainly the German government does not understand. Sigmar Gabriel, a German vice-chancellor, has declared the Greek government to be a threat to the European order. What he means by the “European order” is the right of the stronger countries to loot the weaker ones.

The “Greek crisis” is not about debt. Debt is the propaganda that the Empire is using to subdue sovereignty throughout the Western world.

The Greek government asked the collection of nations that comprise the “democratic” European Union for one week’s extension on the debt in order for the Greek people to give their approval or disapproval of the harsh terms being imposed on Greece by the EU commission, the EU Central Bank, and the IMF with Washington’s insistence.

The answer from Europe and the IMF and Washington was “NO.”

The Greek government was told that democracy doesn’t apply when creditors are determined to make Greek citizens pay for the creditors’ mistakes with reduced pensions, reduced health care, reduced education, reduced employment, and reduced social services. The position of the Empire is that the Greek people are responsible for the mistakes of their foreign creditors, and the Greek people must pay for their creditors’ mistakes, especially those mistakes enabled by Goldman Sachs.

As has been proven conclusively, the Empire’s claim is false. The austerity measures that have been imposed on Greece have driven down the economy by 27%, thus increasing the ratio of debt to GDP and worsening the financial situation of Greece. All austerity has accomplished is to drive the Greek people further into the ground, thus making debt repayment impossible.

The Empire rejected Greece’s democratic referendum next Sunday, because the Empire doesn’t believe in democracy. The Empire, like all empires, believes in subservience. Greece is not being subservient. Therefore, Greece must be punished. The Persians Darius and Xerxes had the same view as Washington and the EU. The Greek government is supposed to do what previous Greek governments have done, accept a pay-off and allow Greece to be looted.

Lees deze column van Paul Craig Roberts verder op IPE >>>

De euro is helemaal niet goed voor onze welvaart

De bewering dat de euro goed is voor onze welvaart is zo’n grote leugen dat men gewoon niet kan geloven dat het niet waar is, vindt Pepijn van Houwelingen.

31 januari 2013

Het Europese integratieproject is, met Camerons aankondiging van een Brits referendum, op losse schroeven komen te staan. Omdat de EU bij velen bovendien allang geen warme gevoelens meer oproept, is het niet verwonderlijk dat voorstanders van verdere integratie zich nu verbeten achter hun laatste verdedigingslinie hebben verschanst: zonder de EU en de euro kan Nederland niet welvarend zijn. Guy Verhofstadt bleef dit afgelopen zondag in Buitenhof maar zeggen: als Nederland net zoals de Britten een referendum organiseert en uit de EU stapt, volgt een economisch armageddon.

Maar is dat zo? Hetzelfde werd immers alom verkondigd toen de president van IJsland zo moedig was een referendum uit te schrijven. De bevolking van IJsland verwierp met een grote meerderheid het verdrag dat toen met Nederland en het Verenigd Koninkrijk was gesloten over de terugbetaling van leningen en zie, na een paar zware jaren klimt IJsland op dit moment weer snel uit het dal. Waarom zou Nederland niet rijk en welvarend kunnen zijn buiten de EU en zonder de euro? Kijk naar Zwitserland – een land dat net zoals Nederland veel naar de EU exporteert en een grote financiële industrie heeft – of Noorwegen. Ook het Verenigd Koninkrijk kan op dit moment goed handel drijven met het continent terwijl het de euro niet heeft ingevoerd. Er bestaan zelfs veel kleine en erg welvarende landen die net zoals Nederland bijzonder afhankelijk zijn van de internationale handel maar toch hun eigen munt hebben. Singapore is een mooi voorbeeld.

De gedachtegang waarmee de Europese integratie en de euro worden verdedigd, lijkt beangstigend veel op redeneringen waarmee vroeger de superioriteit van een planeconomie ten opzichte van een markteconomie werd ‘bewezen’. Net zoals voor planeconomen competitie en verschillen tussen bedrijven allemaal vormen van verspilling zijn die ten koste van de algemene welvaart zouden gaan, zijn voorstanders van de EU en het Europese integratieproces ervan overtuigd dat, op landelijk niveau, concurrentie en competitie tussen munten en wetgeving een slechte zaak is.

Net zoals faillissementen in een planeconomie niet kunnen voorkomen, zijn devaluaties niet langer mogelijk na het invoeren van een gemeenschappelijke munt. En net zoals in een centraal geleide economie tijdens een crisis de touwtjes strakker worden aangetrokken, is men ook nu druk bezig de machtsuitoefening in Europa op allerlei terreinen meer en meer te centraliseren.

Uit de geschiedenis blijkt wel dat dit soort ideologische conflicten nooit door middel van een debat worden beslecht. Uiteindelijk is het de realiteit zelf die bepaalt wat werkt en wat niet: the proof of the pudding is in the eating. Net zoals Oost-Berlijn, als een idee en ideologie, uiteindelijk door het succes van West-Berlijn is weerlegd – ‘het werkte niet’ – zal de welvaart en hogere economische groei van landen die buiten de EU of de euro zijn gebleven – Zwitserland, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk – het Europese integratieproject op den duur onmiskenbaar en voor iedereen gaan weerleggen.

Lees deze column van Pepijn van Houwelingen nog eens terug op de Volkskrant >>>

The past five days have been worse than all that has gone before

Sir, Memory. No memory of life before the financial crisis; politics has dominated it ever since. But now I can hardly remember life before Friday night. Fear. I am terrified of tomorrow, all I now see is black. Uncertainty, leading us through our days, every remainder of hope for a brighter future being destroyed by the minute. I look at my three-year-old niece, I envy her ignorance, I envy her age. I am 21 years old and the past few days I feel tired by life. A referendum that supposedly gives me the right to define my future, seems to have taken it away.

There are hundreds of people queueing at the ATMs and petrol stations, there is silence in the streets, people’s faces are frozen. This is the reality since Friday night. There are, and have been for a long time, people literally starving. However, it seems that instead of their situation improving, the rest of us will have no different a fate.

Families and friends divide in Yes and No camps. We are called to exercise our democratic right by voting on a referendum while having no tangible explanation of what will follow each decision. I see everyone I know ready to take this huge responsibility without even being prepared to do so. I notice us, arguing endlessly, everyone supporting their stance fervently, ego dominating minds and words, while having no clue as to what is really at stake.

Lees deze ingezonden brief verder op de Financial Times >>>