Afgelopen week was het de week van de economische waarheid. Twee topeconomen deden Nederland aan. Thomas Piketty, bekend van zijn spraakmakend boek Le Capital au XXIe siècle, en Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz. De boodschap van Piketty spreekt voor zich: inkomen uit arbeid wordt te zwaar belast en inkomen uit vermogen te weinig, waardoor de ongelijkheid in de wereld alleen maar toeneemt.
Joseph Stiglitz’ boodschap was dat de globalisering averechts heeft gewerkt voor de doorsnee burger en dat de financiële elite en het internationale bedrijfsleven de economie en politiek hebben gekaapt. De immense lobby die de multinationals de afgelopen decennia in stelling hebben gebracht heeft voor hen vruchten afgeworpen. Door allerlei fiscale sluiproutes, mogelijk gemaakt door de politiek, betalen internationale bedrijven steeds minder belasting. Landen zijn onderling tegen elkaar uitgespeeld en regeringen hebben zich laten chanteren via het werkgelegenheidsargument. Het resultaat is dat multinationals slechts een schijntje aan belasting betalen van wat normaal zou moeten zijn. Het gevolg is dat regeringen in de problemen komen omdat er te weinig belastinginkomsten zijn. Dat gemis aan inkomsten wordt opgehaald bij de burgers via lastenverzwaringen en bezuinigingen.
Maar er was vorige week meer nieuws. Vanuit de VS kwamen geluiden van het IMF dat hun eerdere eisen aan de noodlijdende Europese landen om strikt te bezuinigen, de zogenaamde austerity, een verkeerde inschatting was geweest. Het resultaat had averechts gewerkt. Regeringen, waaronder ook de Nederlandse hadden hun economieën kapot bezuinigd. Ook vanuit Amerika het vernietigende commentaar van top-econoom Paul Krugman, die op uitnodiging van de Princeton University een college hield over wat we kunnen leren van de crisis in Europa. Dat zijn twee dingen:
1. De euro had er nooit moeten komen
2. Overheden hebben veel te radicaal bezuinigd