De centrale banken lijken langzaam grip te verliezen op de financiële markten. Vrijwel alle activa dalen in waarde. Grondstoffen zoals olie, koper staan op het laagste punt in 4 jaar. Om te voorkomen dat beleggers vluchten in edelmetalen wordt stelselmatig beleggingen in goud en zilver ontmoedigd. De wereld economie dreigt steeds verder weg te zakken in het deflatiemoeras. Papieren geld via de geldmachines komt nog steeds in grote hoeveelheden op de markten om inflatie aan te wakkeren echter zonder veel succes. De enige winnaars zijn vooralsnog de blue chips in de S&P 500.
Het vertrouwen in de centrale banken neemt af. Niet alleen ruiken beleggers onraad maar ook intern bij de centrale banken zijn signalen waarneembaar dat de verdeeldheid groeit. De recente kamikaze actie van Kuroda in Japan werd met een nipte 5/4 goedgekeurd en bij de ECB dreigt muiterij. De solistische acties van Draghi zetten kwaad bloed intern bij de ECB.
Uiteraard beweert Draghi dat alles intern koek en ei is maar er heerst zondermeer intern verdeeldheid over het te voeren beleid. De acties en peptalks van de centrale banken lijken vrijwel uitgeput. Na 6 jaar van gratis geld en 0% rente zitten Japan en Europa nog steeds op de rand van een nieuwe recessie.
De Yen en Euro verliezen in snel trein vaart waarde t.o.v. de US Dollar. Door de steeds sterkere US Dollar importeert de VS deflatie en lijkt Amerika ook meegesleurd te worden in de deflatiespiraal die Europa en Japan teisteren.
Deflatie impliceert dalende prijzen door gebrek aan vraag. Uiteindelijk kan dit leiden tot faillissementen van bedrijven en insolvabiliteit van banken door afnemende kredieten. Het is voor de centrale banken dus van levensbelang om het consumentenvertrouwen hoog te houden.
Geen vertrouwen van de consument creëert afnemende vraag en dus automatisch dalende prijzen. Dat is dan ook de reden dat de centrale banken wanhopig alles in het werk stellen om de aandelenmarkten op peil te houden. Hoge koersen creëren een gevoel van welvaart. Probleem is echter dat slechts een beperkt aantal consumenten aandelen bezit met als gevolg dat het verschil tussen rijk en arm steeds groter wordt.
We zien vooral in Europa de laatste tijd dat dit tot sociale onrust leidt. De centrale banken en de mondiale economie lijken op een dood spoor te zitten en de regeringen lijken alleen maar bezig te zijn om nog meer macht naar Brussel te verhuizen. De historie leert ons dat dit uiteindelijk uitmond in sociale onrust en zelfs oorlog. De roep om onafhankelijkheid van landen en regio’s wordt steeds sterker.
Lees deze column van Jan van Gemeren verder op De Financiële Telegraaf