De Europese Verkiezingen staan voor de deur en op wie moeten we dit jaar stemmen. ‘We stemmen natuurlijk niet op een partij die uit de EU wil; geen gevaarlijke experimenten. Het moet een partij zijn die gevoel heeft voor de historische identiteit van Nederland, en die tegen gesluip is richting politieke unie.’
Waar gaan deze verkiezingen over? Je hoort wel dat de vraag naar meer of minder Europa idioot is; je kiest toch ook niet voor meer of minder gemeente. Toch laat iedereen hierdoor zijn stem bepalen. Van helemaal uit de EU, tot alles over de heg bij Brussel. En het is ook een politieke kwestie – wie is hier de baas? De strijd gaat niet voor niets tussen D66 en PVV – de meer- tegen de minderwillers.
We kunnen het wel over partijprogramma’s willen hebben maar dat lukt niet omdat het Europees Parlement een fantoomparlement blijft. Laten we een onderwerp nemen, die maximaal 5 procent werkloosheid van de PvdA. Je denkt aan een normaal voornemen uit het verkiezingsprogramma. Daar gaan ze voor strijden, dan komt het in een regeerakkoord en vervolgens controleert het parlement of er wat van komt. Niets van dat al. Het begint al met de vaststelling dat ‘Europa’ niet over werkgelegenheid gaat. Dat doen de lidstaten en verder heeft het parlement überhaupt geen recht van initiatief.
Ze kunnen in Straatsburg resoluties aannemen tot ze een ons wegen. Ze mogen Oekraïne het EU-lidmaatschap aanbieden. Maar ook daar gaan ze niet over dus het blijft declamatie-politiek. Een echt parlement als hoogste instantie bepaalt zelf waar het over gaat. Je kunt niet zeggen dat het Europees Parlement geen macht heeft, want het trekt en duwt, schaaft en dreigt. Maar er is geen machtsvorming. Want hoe zit het intussen met die 5 procent? Paul Tang van de PvdA komt zo direct in de sociaal-democratische fractie. Met als machtige medestander de Duitse SPD. Maar die heeft geen maximum werkloosheidspercentage in haar programma.