‘Is Europa immuun voor revolutie?’ Aldus kop en hamvraag van mijn artikel in de Volkskrant van 4 juni 2011 over het Europese bezuinigingsbeleid. Kort samengevat: Brussel ging ervan uit dat afspraak afspraak was, bij schending sancties volgen en ‘dus’ regeringen wel zo verstandig zouden zijn zich aan wet en regels te houden.
Maar wat, zo schreef ik toen, ‘als de wet in de ogen van de door zulke enorme bezuinigingen getroffen bevolking niet met het rechtsgevoel spoort? Wat, als zij zich daarom niet bij de uitkomst van de wet wil neerleggen? Wat, als de zittende regering daaronder bezwijkt?’
Dergelijke waarschuwingen zijn drie jaar lang in de wind geslagen. De gevolgen kennen we nu. Begin januari is de oude Griekse bestuurselite weggevaagd, zondag gevolgd door een duidelijk nee tegen het Brusselse bezuinigingsdictaat. De hulpeloos-legitimistische reacties van de Europese bestuurderskaste op deze voorspelbare Griekse kiezersopstand herinneren aan die van de Europese monarchenkaste op de woorden en daden van de Franse Revolutionairen ruim twee eeuwen terug: het mag niet, het kan niet en het is in strijd met onze regels.
Dat was allemaal waar, maar de Franse Revolutie gebeurde toch en walste vervolgens onverbiddelijk over alle ook toen als in beton gegoten beschouwde Europese omgangsregeltjes heen. Dat zij in strijd met de regels zijn, is van revoluties namelijk de essentie.
Lees deze column van Thomas van der Dunk verder op de Volkskrant