De komende twee weken vinden in het Europees Parlement de hoorzittingen plaats van de kandidaat-Eurocommissarissen. In de media zul je vooral horen over de kandidaten die het moeilijk krijgen, zoals de Spanjaard Cañete die verantwoordelijk moet worden voor het klimaat- en energiebeleid, maar tot over zijn oren zelf in de olie zat, althans wat aandelenpakketten betreft. Wat je niet snel hoort, is wat er in de wandelgangen gebeurt. Zaken die daar gedaan worden, zijn voor de toekomst minstens zo belangrijk.
Binnen de politieke groepen in het Europees Parlement worden ware veldslagen geleverd. Wie mag namens de groep een vraag stellen? Waar zetten we met onze vragen op in? Binnen Verenigd Links, dat een los verband van nationale partijen is, kunnen we zelf onze vragen bedenken, maar ook bij ons is er een gevecht om de minuten spreektijd die de politieke groep krijgt toegewezen. Binnen andere groepen is er een nog strakkere coördinatie. De hoorzittingen bieden dan ook een goed inzicht in de vraag: welke Europarlementariërs doen ertoe (de vragenstellers zijn belangrijker dan de ‘backbenchers’) en wat zijn de prioritaire onderwerpen voor de groepen?
Minder transparant zijn de afspraken die je met de kandidaten kunt maken nog voordat de hoorzittingen zijn begonnen.