Wat kon David Cameron anders doen? Na de keuze van zijn collega- regeringsleiders voor Jean-Claude Juncker als EU-aanvoerder, moest de Britse premier hem wel feliciteren. Hij deed dat in een openhartige brief.
Dear Jean-Claude,
Graag wil ik je mijn felicitaties overbrengen nu je bent voorgedragen als Commissievoorzitter. Ik heb mij, zoals je zult hebben gemerkt, fel tegen jouw benoeming verzet, maar ik hecht eraan je te verzekeren dat mijn bezwaren louter politiek waren en in het geheel niet persoonlijk. Ik heb de grootste waardering voor je, al ruik je wel altijd iets te veel naar sigaretten.
Laat mij via deze brief mijn positie verduidelijken. Kortweg gaat het hierom: de enige manier waarop ik Groot-Brittannië binnen de EU kon houden, was jou daar buiten te houden. Ik had geen keus. Natuurlijk zou ik best met je kunnen samenwerken, maar het zou me door mijn landgenoten niet vergeven worden. Je bent in Groot-Brittannië het symbool geworden van alles wat men haat in de EU, en ik kan dat niet negeren.
Ik weet dat je niet de gevaarlijkste man van Europa bent, zoals The Sun schreef, en ik zou je vader ook geen nazi willen noemen, zoals diezelfde krant deed. Nadat je in Dublin door de christendemocratische partijen als Spitzenkandidat was gekozen, noemde CDA-leider Buma (een Nederlander) jou ‘iemand die zal verbinden’. Best mogelijk. Maar de premier van Groot-Brittannië kan het zich niet veroorloven zich te verbinden met iemand die altijd op zoek lijkt te zijn naar het eerste het beste achterkamertje, hoezeer ik ook weet dat achterkamertjes de machinekamers zijn van de Europese samenwerking. De Britse kiezers accepteren het niet.