Tag: belastingparadijs

NL is verworden tot export gericht lage-lonen land en belastingparadijs voor multinationals

Geplaatst op by 0 reacties

Er is niet links en rechts, er is het extreme midden en de rest.

Iedereen die links is, kent de totale verbijstering. Het partijprogramma van de PvdA is links. In verkiezingstijd zijn de uitspraken van de PvdA-lijsttrekker links. De rapporten van het Wetenschappelijk Bureau zijn links.

Maar als na de verkiezingen een coalitie –welke samenstelling ook, hoe groot het PvdA-aandeel ook- gevormd is, dan is het beleid rechts. Zo ging het in 1994. Zo ging het in 1998. Zo ging het in 2006. En zo ging het ook na 2012: alsof Polanyi nooit geschreven heeft, dwong Klijnsma bijstandsgerechtigden tot proto-dwangarbeid; alsof multinationals geen fiscale deals sluiten met het Ministerie van Financiën, legde de kamerfractie samen met de PVV per motie vast dat Nederland geen belastingparadijs is; alsof het ISDS niet de natte droom is van het bedrijfsleven, steunt Ploumen TTIP. En Dijsselbloem liet bankiers van SNS Reaal tijdens de redding in 2013 hun bonussen houden maar zaagt Griekse gepensioneerden bij hun knieën af. Natuurlijk, PvdA-leden wisten te voorkomen dat ongedocumenteerden verder gecriminaliseerd worden. Maar als het tegenhouden van één rabiaat rechts plan -hoe noodzakelijk en knap dat verzet ook is – volstaat om als links te gelden, dan stelt links niets voor.

Hoe het gapende gat tussen woord en daad te verklaren? Inderdaad, coalitievorming gaat niet zonder compromissen, niet zonder water in de wijn, niet zonder het bouwen van bruggen, niet zonder over schaduwen heen te springen, niet zonder nuance, niet zonder realiteitszin. Allemaal waar, maar Tariq Ali geeft in zijn recente boek The Extreme Centre een andere verklaring. De verklaring is zijns inziens eigenlijk doodeenvoudig. Sociaaldemocraten handelen niet links, omdat zij niet links zijn. Zo simpel is het.

Lees deze column van David Hollanders verder op Joop >>>

Luxemburg is bereid Nederland in zijn val als belastingparadijs mee te nemen

Geplaatst op by 0 reacties

Nu zelfs de Rekenkamer het heeft laten afweten, is gekissebis tussen belastingparadijzen onderling de enige hoop die de burger nog heeft om de pest van belastingontwijking door multinationals te beëindigen.

Drie weken na #LuxLeaks – u weet wel: die 28.000 gelekte PwC-documenten die een onthutsend kijkje opleverden in de ruim vijfhonderd ‘tax rulings’ die Luxemburgse multi­nationals met de Luxemburgse fiscus hadden gesloten en hun honderden miljarden aan fiscale voordelen hadden opgeleverd – sprak vorige week donderdag, in een interview met acht grote Europese kranten, de kersverse president van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker, voorzichtig zijn spijt uit over de wijze waarop de Luxemburgse jurisdictie de afgelopen decennia multinationale ondernemingen in staat heeft gesteld op massale schaal belasting te ontwijken.

Juncker: “Als ik het opnieuw zou mogen doen zou ik kritischer en nauwkeuriger kijken naar die afspraken tussen bedrijven en fiscus die nu in opspraak zijn gekomen en zou ik de minister van Financiën meer controle geven over deze fiscale praktijken.”

Het was een gekwalificeerde spijtbetuiging. Want Juncker gaf tevens aan dat het toenmalige Luxemburg geen alternatief had. Als armlastig ministaatje had het alleen staal en banken en toen staal wegviel moest er naarstig worden gezocht naar een alternatief. Het werd belastingontwijking, waar Luxemburg met Nederland, Ierland en het Verenigd Koninkrijk wereldleider in is geworden.

Juncker: “Om onze afhankelijkheid van het bankwezen te verminderen, hebben we met alle middelen – maar geen illegale – geprobeerd om de economie te diversificeren. Soms tegen de wens van onze buurlanden in. Maar het doel was toch echt een bredere economische basis. Het is nooit de bedoeling geweest om andere landen te schaden, ook al hebben buurlanden vaak het tegendeel beweerd.”

Maar Juncker de overlevings­politicus zou Juncker niet zijn als het interview geen giftig angeltje bevatte.

Juncker: “Ik ben niet boos maar wel een beetje teleurgesteld dat alleen Luxemburg nu wegens belasting­ontwijking onder vuur ligt. 6 november presenteerde de Nederlandse Rekenkamer een publiek rapport over belastingontwijking in Nederland. Daarin werd geconcludeerd dat multinationals in Nederland minder dan een procent belasting betalen. Maar daar heeft niemand het over.”

Juncker verwijst naar het onderzoek dat de Algemene Rekenkamer op verzoek van de Tweede Kamer naar belastingontwijking in Nederland heeft gedaan. Het had het slotakkoord in het lopende debat over het Nederlandse belastingparadijs moeten worden. Het werd echter gelijktijdig met #LuxLeaks gepresenteerd en daar volledig door overstemd.

Lees deze column van Ewald Engelen verder op De Groene Amsterdammer

F*ck de burger

Geplaatst op by 0 reacties

Iedere keer als ik op Twitter een berichtje over belastingontduiking zet, is er wel een malloot of twee, drie die mij licht verwijtend vraagt wat daar nou erg aan is: we lichten toch allemaal wel eens de fiscus een pootje? Al was het maar door een aflossingsvrije hypotheek te nemen. Nou dan!

Afgelopen week was het weer zo ver. Persbureau Bloomberg kwam met het nieuws dat de Europese Commissie nader onderzoek gaat doen naar de Nederlandse brievenbusmaatschappij van Starbucks om na te gaan of hier geen sprake is van impliciete staatssteun. Goede zaak. Nederland is voor multinationals wat Zwitserland voor steenrijken is: de plek bij uitstek om je belasting eens lekker te drukken. En dat Starbucks niet de enige is, bleek diezelfde week uit een rapport van een Amerikaanse ngo, Citizens for Tax Justice, waarin Nederland prominent bovenaan prijkte als de jurisdictie met het grootste aantal brievenbusmaatschappijen van Amerikaanse beursgenoteerde ondernemingen.

Lieve mensen, eens en voor al: dit verhoudt zich tot uw geklooi met aftrekposten als genocide tot moord. Belastingontduiking door multinationals – ik weiger om het politiek correct ‘belastingontwijking’ te noemen – zorgt voor majeure maatschappelijke schade en moet alleen al om die reden met wortel en tak worden uitgeroeid, te beginnen in Nederland.

Dat zou vanwege de exorbitante omvang van de ontduikingsindustrie in Nederland – 14.000 brievenbusmaatschappijen die, geholpen door een kleine duizend moreel afgestompte adviesparasieten (advocaten, fiscalisten, brievenbusboeren), op jaarbasis tegen de twintigduizend miljard euro helpen verduisteren – een flinke slok op een borrel schelen. Kunnen we ook meteen met ontwikkelingssamenwerking stoppen en weer met opgeheven gelaat de wereld in blikken.

Lees deze column van Ewald Engelen verder op De Groene

‘EU gaat belastingparadijs Nederland onderzoeken’

Geplaatst op by 0 reacties

De Europese Unie opent mogelijk komende week al een onderzoek naar de belastingvoordelen die grote internationale bedrijven genieten in onder meer Nederland en Ierland. Dat meldden bronnen in Brussel vandaag.

De Europese Commissie bespreekt het onderwerp tijdens een ontmoeting op 11 juni, aldus de ingewijden.

In het geval van Nederland gaat het om de stevige belastingvoordelen die onder meer de Amerikaanse koffieketen Starbucks krijgt. Behalve Nederland en Ierland, zou ook Luxemburg onder de loep kunnen worden genomen wat betreft het belastingklimaat.

Starbucks liet in een reactie weten dat het regime waaronder het in Nederland valt, een zaak is van de Nederlandse regering. Brussel zou volgens de onderneming daarom contact met Den Haag moeten opnemen.

Lees verder op De Volkskrant

Het eerlijke verhaal van de PvdA: een partij in het nauw maakt rare sprongen

Geplaatst op by 0 reacties

De PvdA heeft aan de vooravond van de Europese verkiezingen een ingeving gekregen: belastingontwijking deugt niet. Opmerkelijk, want het was de PvdA die decennia lang belastingontwijking faciliteerde.

De PvdA heeft het zichtbaar moeilijk in het huidige politieke landschap dat volop in beweging is. Het verlies van Amsterdam en de prijs die het in de peilingen betaalt voor de deelname aan het bezuinigingskabinet met de VVD heeft de partij in moeilijk vaarwater gebracht. De partij kan zelfs het historisch gevormde monopolie op het zijn van de progressief bestuurlijke partij van Nederland verliezen.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de PvdA op verschillende manieren terrein probeert terug te winnen. Stemmen zijn opgegaan om weer meer zichtbaarheid te tonen, de straat op te gaan en een linksere koers te varen. Deze punten komen goed samen in de demonstratie die de jongerenorganisatie van de PvdA, de “Jonge Socialisten” samen met EP-kandidaat en Europees fractievoorzitter Paul Tang onlangs organiseerde tegen de aanwezigheid van brievenbusfirma’s in Nederland. Er werd zo waar een actieplan ‘Aanpakken belastingontwijking’ gepresenteerd waarmee de PvdA aantoont geen enkel zelfkritisch vermogen te bezitten wanneer het gaat om de werkelijke impact van kabinetsbesluiten en het eigen stemgedrag in de afgelopen jaren.

Op zich is het niet verwonderlijk dat politieke partijen problemen agenderen en zich hierbij wat opportunistisch opstellen aan de vooravond van verkiezingen. Maar met deze actie heeft de PvdA een grens overschreden. De trackrecord van de partij in de Tweede Kamer en het kabinet op dit thema staat diametraal tegenover de PR stunt op de stoep van U2 op de Herengracht.

Lees dit artikel van Rodrigo Fernandez en Indra Römgens verder op Follow the Money

Hoe Jean-Claude Juncker het Luxemburgse belasting-paradijs in stand hield

Geplaatst op by 0 reacties

Eerder schreef ik over de moeizame bestrijding van belastingparadijzen. Een bijzondere rol daarin is weggelegd voor Jean-Claude Juncker, kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie. Toen hij premier van Luxemburg was, bleef het bankgeheim aldaar intact. Pas nadat de Verenigde Staten zich ermee bemoeiden, zwichtte hij. Tekenend voor de tandeloosheid van de EU én de eigen-land-eerst-mentaliteit van Juncker.

Het is één van die no-brainers van Europese samenwerking: het bestrijden van belastingontduiking. Een Duitse tandarts die zijn vermogen voor de Duitse belastingdienst kan verschuilen in Luxemburg, kan door belastingsamenwerking worden bestreden. Het zijn dit soort dossiers waar internationale coördinatie haar meerwaarde bewijst, waar de Europese Unie een afvoerputjescompetitie van belastingontduikerswerving een halt toe kan roepen.

En toch wist een klein bebergt landje in het noorden van Europa dapper weerstand te bieden aan de vooruitgang: Luxemburg. Onder het leiding van Jean-Claude Juncker, de huidige christendemocratische kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, kon Luxemburg tot voor kort haar bankgeheim handhaven.

John Christensen, directeur van het Tax Justice Network, een ngo die zich bezighoudt met belastingontwijking en –ontduiking, beschreef Luxemburg eens als ‘The Death Star of financial secrecy.’Lees hier over wat Luxemburg zo’n geheimhoudingsparadijs maakt. Een hoogwaardig belastingparadijs van Caribische kwaliteit, midden in Europa.

Lees dit artikel door Jesse Frederik verder op De Correspondent