Eerder schreef ik over de moeizame bestrijding van belastingparadijzen. Een bijzondere rol daarin is weggelegd voor Jean-Claude Juncker, kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie. Toen hij premier van Luxemburg was, bleef het bankgeheim aldaar intact. Pas nadat de Verenigde Staten zich ermee bemoeiden, zwichtte hij. Tekenend voor de tandeloosheid van de EU én de eigen-land-eerst-mentaliteit van Juncker.
Het is één van die no-brainers van Europese samenwerking: het bestrijden van belastingontduiking. Een Duitse tandarts die zijn vermogen voor de Duitse belastingdienst kan verschuilen in Luxemburg, kan door belastingsamenwerking worden bestreden. Het zijn dit soort dossiers waar internationale coördinatie haar meerwaarde bewijst, waar de Europese Unie een afvoerputjescompetitie van belastingontduikerswerving een halt toe kan roepen.
En toch wist een klein bebergt landje in het noorden van Europa dapper weerstand te bieden aan de vooruitgang: Luxemburg. Onder het leiding van Jean-Claude Juncker, de huidige christendemocratische kandidaat voor het voorzitterschap van de Europese Commissie, kon Luxemburg tot voor kort haar bankgeheim handhaven.
John Christensen, directeur van het Tax Justice Network, een ngo die zich bezighoudt met belastingontwijking en –ontduiking, beschreef Luxemburg eens als ‘The Death Star of financial secrecy.’Lees hier over wat Luxemburg zo’n geheimhoudingsparadijs maakt. Een hoogwaardig belastingparadijs van Caribische kwaliteit, midden in Europa.
Lees dit artikel door Jesse Frederik verder op De Correspondent