F*ck de burger

Iedere keer als ik op Twitter een berichtje over belastingontduiking zet, is er wel een malloot of twee, drie die mij licht verwijtend vraagt wat daar nou erg aan is: we lichten toch allemaal wel eens de fiscus een pootje? Al was het maar door een aflossingsvrije hypotheek te nemen. Nou dan!

Afgelopen week was het weer zo ver. Persbureau Bloomberg kwam met het nieuws dat de Europese Commissie nader onderzoek gaat doen naar de Nederlandse brievenbusmaatschappij van Starbucks om na te gaan of hier geen sprake is van impliciete staatssteun. Goede zaak. Nederland is voor multinationals wat Zwitserland voor steenrijken is: de plek bij uitstek om je belasting eens lekker te drukken. En dat Starbucks niet de enige is, bleek diezelfde week uit een rapport van een Amerikaanse ngo, Citizens for Tax Justice, waarin Nederland prominent bovenaan prijkte als de jurisdictie met het grootste aantal brievenbusmaatschappijen van Amerikaanse beursgenoteerde ondernemingen.

Lieve mensen, eens en voor al: dit verhoudt zich tot uw geklooi met aftrekposten als genocide tot moord. Belastingontduiking door multinationals – ik weiger om het politiek correct ‘belastingontwijking’ te noemen – zorgt voor majeure maatschappelijke schade en moet alleen al om die reden met wortel en tak worden uitgeroeid, te beginnen in Nederland.

Dat zou vanwege de exorbitante omvang van de ontduikingsindustrie in Nederland – 14.000 brievenbusmaatschappijen die, geholpen door een kleine duizend moreel afgestompte adviesparasieten (advocaten, fiscalisten, brievenbusboeren), op jaarbasis tegen de twintigduizend miljard euro helpen verduisteren – een flinke slok op een borrel schelen. Kunnen we ook meteen met ontwikkelingssamenwerking stoppen en weer met opgeheven gelaat de wereld in blikken.

Lees deze column van Ewald Engelen verder op De Groene