Kamer wil niet nadenken over pervers asielstelsel en helpt zo mensensmokkelaars.
Door Martin Sommer
Na de provinciale verkiezingen kon je klachten vernemen over eenpartijstaat Nederland. Weet u nog, er zijn geen verschillen meer, dit is het einde van de politiek. Toen deed Malik Azmani van de VVD zijn voorstel om het perverse asielstelsel op te doeken. Vluchtelingen opvangen in de regio, geen recht op asiel meer in Europa. Hij had het nog niet gezegd of eenpartijstaat Nederland ontplofte. Een kleine bloemlezing van de verontwaardiging donderdagavond in de Tweede Kamer: ‘Aanwakkeren van angst’ (Gesthuizen, SP); ‘Vissen in troebel water’ (Schouw, D66); ‘Stuitende schaamteloosheid’ (Voortman, GroenLinks).
Het kwam erop neer dat de VVD tegen de PVV aanschurkt. Daarmee was de zaak ‘dood en begraven’, aldus Schouw van D66, die voorop ging in het majorettenkorps van zelftevredenen. ‘En dan hoeven we het er nooit meer over te hebben.’ Jammer achteraf dat het een VVD-voorstel was. Stoer van Azmani dat hij de kwestie durfde aankaarten. Maar ook jammer omdat de zaak meteen politiek was en er nu kennelijk niets meer te bespreken valt. Tijdens het Kamerdebat bleek dat Azmani wel van tevoren had overlegd met coalitiepartner PvdA. Daar vinden ze mensensmokkelaars wel erg, maar willen ze niet nadenken over hoe dat zo gekomen is. En dus zeiden de sociaaldemocraten ‘onaanvaardbaar’. Het asielvraagstuk was te groot om boven het partijpolitieke gewoel uit te tillen.
Waar hebben we dit eerder gezien? Er werd geschamperd over een ‘bolkesteintje’, en het was inderdaad Frits Bolkestein die een kwart eeuw geleden de immigratie aankaartte. Op een reis met de fractievoorzitters Brinkman (CDA), Van Mierlo (D66) en Wöltgens (PvdA) begon Bolkestein voorzichtig over het onderwerp immigratie. Dit probleem is te groot voor partijpolitiek, zei hij. Laten we het samen aanpakken. Maar de collega’s gaven niet thuis en de rest weten we. Bolkestein agendeerde de toestroom van immigranten alsnog en kreeg letterlijk hetzelfde te horen als Azmani nu: vissen in troebel water. Destijds was het Wallage (PvdA) die dat zei, het nationale gevaar heette indertijd Janmaat. Het duurde nog jaren voordat links erkende dat migratie een vat van problemen was.
Ook de andere argumenten zijn een kwart eeuw later nog even comfortabel. Het mag niet en het kan niet, van De Verdragen. Is er dan geen probleem, zoals het hoogste politieke forum van Nederland met zichzelf heeft afgesproken? Natuurlijk wel. Lees ontwikkelingseconoom Paul Collier, die is gewoon links, misschien helpt dat. Hij zet in zijn boek Exodus wat dilemma’s op een rij. Europa houdt nu al met alle macht migranten buiten de deur, met hekken en patrouilles op zee. Want anders dan links meent, is er geen draagvlak voor de toelating van meer asielzoekers.
Hoge hekken dus. Maar eenmaal met één teen op Europese bodem aangeland, ‘besproeien we ze met mensenrechten’, aldus Collier. Dan geldt het Vluchtelingenverdrag 1951, met het recht op een individuele beoordeling. Zolang dat zo blijft, en zolang degene die een status krijgt in aanmerking komt voor volledige burgerrechten, zal de aantrekkingskracht van Europa onverminderd blijven. Dus zullen ook de hemeltergende procedures blijven. En zolang zullen mensen dus ook papieren blijven weggooien of hun vingertoppen blijven afbranden. En zullen we dus torenhoge kosten blijven maken om uit te zoeken of mensen zijn wie ze zeggen dat ze zijn. Alleen al dit jaar betaalt Nederland driekwart miljard euro voor opvang en toetsing.
Het systeem barst van de perverse gevolgen. De elite trekt naar Europa en ontwricht hele landen in Afrika of Azië. Steeds nieuwe immigratiegolven leveren in Europa telkens nieuwe integratieproblemen op. Over het al of niet slagen van die integratie wordt druk gezwegen, net als over het percentage werklozen of de gevolgen voor de woningnood onder de oorspronkelijke burgers. En dan is er nog de woede wanneer vluchtelingen die op grond van mensenrechten mogen blijven, zich vervolgens beroepen op hun religie om zich tegen de rechten van vrouwen of homo’s te keren.
We zijn gevangen in een stelsel dat heel veel geld kost dat beter had kunnen worden besteed.