Het is hommeles bij de AFM. De toezichthouder die moet toezien op het gedrag op financiële markten heeft zelf problemen met zijn gedrag. Of beter: de raad van toezicht van de toezichthouder heeft dat.
U weet wel: dubbele petten, belangenverstrengeling, gedoe met bijbanen en vooral geen gedragsregels en protocollen voor hoe daarmee om te gaan. Het probleem speelde al langer en mondde begin september dit jaar uit in een verzoek aan minister Dijsselbloem om een onafhankelijk rapport.
Dat ligt er nu en liegt er niet om. Nee, er is geen sprake van fraude maar wel van ‘slordigheden’ bij het melden van bijbanen en beleggingen. Ook is er ‘onvoldoende afstand’ tot instellingen die onder toezicht staan bij de AFM. De raad van toezicht heeft geen code waaraan gedrag of integriteit van de toezichthouders kan worden afgemeten. Er is geen protocol aan de hand waarvan kan worden beoordeeld welke nevenfuncties wel en welke niet zijn toegestaan. En er is geen rol ingeruimd voor externe toetsing. Oftewel, men klooide maar wat aan en dacht dat men, vanwege jarenlange ervaring, boven iedere twijfel verheven was.
Zes jaar na een crisis die mede te wijten was aan laks toezicht is dat natuurlijk onverteerbaar. Burgers hebben recht op bescherming tegen een sector die ondanks lippendienst aan klantenbelang vooral geëquipeerd is om te sturen op eigen targets, bonussen en kwartaalwinsten. En hebben dus baat bij toezichthouders die tegendenken, die de praatjes van de sector niet voor zoete koek slikken en die bancaire deelbelangen niet verwarren met het algemeen belang. Zoals wel het geval was in de twintig jaar voor de crisis – zeg maar het tijdperk Wellink.
Denk maar niet dat de betrokkenen het zelf met deze open deuren eens zijn. In Het Financieele Dagblad van afgelopen maandag sloeg een van hen keihard terug. Onder de kop ‘Financiën misbruikt rapport om greep op AFM te versterken’ wees oud-Fortis-man Joop Feilzer de aantijgingen ongemeen fel van de hand. Zijn uitspraken zijn typerend voor de arrogante hardleersheid van de financiële schaduwelite. Lees maar mee.
Lees deze column van Ewald Engelen verder op De Groene Amsterdammer