‘Het lijkt wel of het niet tot [de Griekse regering] doordringt hoe serieus het is’, zei EU-correspondent Gwen Ter Horst duidelijk verbaasd in het NOS Radiojournaal van dinsdagochtend. De onderhandelingen tussen Griekenland en de eurogroep waren de dag ervoor mislukt.
Door Jesse Frederik
De eurogroep eiste dat Griekenland zich gewoon aan de bestaande afspraken zou houden. Griekenland weigerde. Yanis Varoufakis, de Griekse minister van Financiën, wilde de btw niet – nog een keer – verhogen en de pensioenen niet – nog een keer – korten. ‘De Grieken plaatsen zich buiten de realiteit’, vond Ter Horst.
Je schikken naar wat op tafel ligt – dat is ‘realistisch’ en ‘serieus’. Dat wat op tafel ligt een door en door rot programma is, dat al vijf jaar laat zien dat het niet werkt, doet er niet toe.
Ter Horst vervolgde haar verslag: ‘Echt bizar werd het toen Griekse diplomaten in de perszaal de concepttekst [van de onderhandelingen] gingen uitdelen aan journalisten. Om maar vooral te laten zien met wat voor onrealistische oplossingen de eurogroep komt.’ Voor de NOS is het blijkbaar ‘bizar’ dat een politicus de openbaarheid opzoekt als er ook achterkamers zijn.
Menig medium heeft het er maar moeilijk mee: de nieuwe Griekse regering. Politiek verslaggevers denken politiek, niet inhoudelijk. Dikwijls weten ze niet hoe Griekenland er aan toe is, wat er precies in het ‘hervormingsprogramma’ staat en wat precies de gevolgen zijn geweest voor de Griekse economie. Ze weten wel dat Syriza radicaal is, dat ze ingaan tegen wat veel verstandige politici vijf jaar lang hebben geroepen en dat ze zich niet aan de gangbare regels van het politieke spel houden.
Daarmee is Syriza ‘bizar’, ‘onrealistisch’ en ‘niet serieus’. En daarmee is de eurogroep het omgekeerde.
Deel van het probleem is de framing van de Griekse crisis. Jarenlang waren er krantenkoppen, over piekende rentes op Griekse staatsleningen, panikerende Griekse beurzen en leeglopende Griekse banken. Die mediapaniek was zo’n beetje voorbij rond juli 2012. Mario Draghi zei die maand toe dat hij ‘alles zou doen wat nodig is’ om de euro bij elkaar te houden. Weg was de financiële paniek en weg was de crisissfeer. De krantenkoppen verdwenen en Griekenland verdween weer naar de achtergrond. Google Trends laat het prachtig zien: het aantal zoekopdrachten naar de trefwoorden ‘Griekenland crisis’ blijft onverminderd hoog tot juli 2012. Daarna daalt de interesse als een baksteen.
Maar waar de krantenkoppen verdwenen, daar bleef de werkloosheid gewoon doorstijgen. Zo af en toe kwam het nog in het nieuws – weer tegenvallende groeicijfers – maar van een crisissfeer was geen sprake meer. Crisis in de financiële media is een staatsrente van 25 procent, niet een werkloosheid van 28 procent.