strong>Enige tijd geleden heb ik gesteld dat de sterke euro mede het werk is van de ECB die de euro (in de zwakke landen) wat het ook kost wil redden, impliciet dus gegarandeerd door de sterke landen want daar is het waar Draghi het geld vandaan zou moeten halen.
Die garantie zorgt voor een haast onaantastbare en dus sterke munt die leningen tegen een redelijke rente voor die zwakke landen mogelijk maakt.
Nu verschijnt in die zwakke landen het spook van de deflatie en zelfs in het vroeger sterke noorden loopt de inflatie terug. Het rentewapen van de ECB heeft daartegen tot nu toe niets uitgehaald. In een uiterste poging, want directe QE of via obligatie-opkoop kan niet zonder de Duitse grondwet te trotseren, kost het nu de banken geld om geld te kunnen parkeren bij de ECB, 10 procentpunten. De ECB is de eerste centrale bank die het probeert (na een halfzachte Deense poging die al snel gestaakt werd). Op die nieuwe wijze wordt geprobeerd de deflatie te keren.
Al de vorige rente ingrepen hebben niets uitgehaald. Waarom niet? Gebrek aan koopkracht door lastenverzwaringen aan de ene kant en dalende prijzen aan de andere kant door een daardoor verminderde vraag aan de andere kant mede veroorzaakt door het overvloedige goedkope geld van de QE in de USA en het VK dat de kapitaalmarkt (ook in de Emerging Markets) overspoelde en dus goedkoper produceren in overvloed stimuleerde. Goedkoper produceren levert lagere prijzen op. In die zin heeft de QE een tegengesteld effect bereikt. Geen of nauwelijk hogere inflatie in de USA, een van de doelstellingen en lagere productiekosten (ook in de Emerging Markets) en wel dalende prijzen.