Plannen om de schuldenberg te verminderen door middel van een eenmalige belasting op vermogen doen steeds vaker de ronde. Zo heeft het IMF het recent wederom geopperd als een goede beleidsoptie. Specifiek werden de levensverzekeringen en pensioenpotten genoemd. De belegger doet er goed aan om het “waarom”en “hoe” van deze plannen te doorgronden.
Als we de overheid mogen geloven is de crisis voorbij. Wat begon als een schuldencrisis (leningen die niet werden terugbetaald) en daarna veranderde in een kredietcrisis (er werden nauwelijks nog leningen verstrekt) om vervolgens weer van vooraf aan te beginnen, is door ingrijpen van overheden en centrale banken een halt toegeroepen. Zij hebben dit voor elkaar gekregen door het laten oplopen van overheidstekorten en door het verschaffen van bailouts aan banken en zwakke landen. Verder zijn de rentes verlaagd naar historische niveaus en konden banken ongelimiteerd lenen tegen zeer gunstige voorwaarden.
Maar wat betekent dit nu eigenlijk? Als de overheid het tekort laat oplopen, betekent dit meer overheidsschulden. En als rentes zodanig laag zijn, kan dit niet anders betekenen dan dat er meer krediet wordt verstrekt. Kortom, de schulden/kredietcrisis is “opgelost” door meer schulden te maken! De meeste beleggers zullen aan hun theewater voelen dat de term “opgelost” niet echt toepasselijk is; het woord “verbloemen” zou meer op zijn plaats zijn. De cijfers liegen er niet om; sinds 2007 (vlak voor de crisis losbarstte) zijn de wereldwijde schulden met maar liefst 40% gestegen tot het enorme bedrag van 100 biljoen dollar (100.000 miljard)(en dit cijfer bevat niet eens alle schulden, zoals ongedekte pensioenverplichtingen van overheden).
Lees deze column van Alexander Sassen van Elsloo verder op De Financiële Telegraaf