Tag: vluchtelingen

Orbán: Een land, niet de EU, bepaalt wie er binnenkomt

Geplaatst op by 0 reacties

Het is niet aan de Europese Unie (EU) of aan andere landen om te bepalen met wie een volk in een soevereine staat wenst samen te leven. Alleen het eigen volk mag over die kwestie oordelen.

Dat heeft de Hongaarse premier Viktor Orbán gezegd in een toespraak aan Hongaarse bestuurders. ‘De principiële vraag luidt als volgt: “Heeft iemand in de wereld het recht om ons te vertellen met wie wij, in ons land, wensen samen te leven?” zei Orban. ‘Het antwoord,’ zo vervolgde de Hongaarse premier, ‘is dat niemand het recht heeft om dat te bepalen. Het kan alleen door ons, Hongaren, worden bepaald wie hier mogen leven en van wie dit land is.’

De Hongaarse premier reageerde op een uitgelekt plan van de EU om tussen de 400.000 en 500.000 Syrische asielzoekers van Turkije over te nemen. Dit plan maakt officieel geen onderdeel uit van de deal tussen Turkije en de EU, maar Orbán vreest dat dit wel degelijk in de achterkamertjes met Turkije is afgesproken. ‘Ik denk dit omdat ze er tijdens de Europese top in Malta ook al mee kwamen. Toen hebben we dat plan gevetood.’

Orbán verwacht dat Hongarije en de andere Visegrad-landen de komende tijd flink ‘onder druk’ zullen worden gezet om verplicht migranten op te nemen. Maar Hongarije zal zich, zoals eerder aangegeven, samen met andere landen tegen dit plan blijven verzetten.

Lees verder op Elsevier

Dijsselbloem legt bom onder Schengen

Geplaatst op by 0 reacties

Nederland overweegt serieus om de vluchtelingencrisis het hoofd te bieden met een kleinere groep landen achter gesloten grenzen. Dat zegt Jeroen Dijsselbloem in een gesprek met het FD en enkele Europese media. Hij ziet de toekomst van Schengen, de ruimte zonder interne grenzen, somber in. ‘Als het niet met 28 landen gaat, vallen we terug op Schengen of zelfs mini-Schengen. Ik ben niet optimistisch.’

Woensdag had de voorzitter van de Europese Commissie, Jean-Claude Juncker al in het Europees Parlement gezegd dat Schengen zich in comateuze toestand bevindt. Als de grensvrije zone teloorgaat, heeft ook de euro geen zin meer, vindt de Luxemburger.

De PvdA-minister van Financiën waarschuwt dat de welvaartsstaat op springen staat, als vluchtelingen in groten getale en ongehinderd naar het noorden van Europa blijven trekken, terwijl de landen in Oost-Europa weigeren zich hun lot aan te trekken. Volgens Dijsselbloem dragen Zweden, Oostenrijk, België, Duitsland en Nederland nu alle lasten. Deze landen vragen hulp, maar krijgen die niet. ‘Landen die zeggen dat het niet hun probleem is, wens ik veel geluk. We hebben veel solidariteitsmechanismes in de EU.’

Met dat nauwelijks verholen dreigement legt de voorzitter van de Eurogroep een bom onder de samenwerking tussen de EU-landen. Hij bevestigt dat ministers van binnen- en buitenlandse zaken serieus kijken naar ‘suboptimale’ opties, uit vrees dat ze de bestaande sociale voorzieningen en de maatschappelijke rust anders niet in stand kunnen houden.

Lees verder op het FD

De georganiseerde invasie van de vluchteling

Geplaatst op by 0 reacties

Als de voorzitter van de Europese Commissie op de vroege dood van de EU zinspeelt, verwacht ik een ongekend kabaal in kranten en op tv. Zeker omdat het ter ziele gaan van het instituut door hem direct aan de huidige migrantencrisis wordt gelinkt. Toch hebben de woorden van Jean-Claude Juncker eergisteren niets anders dan een verveelde echo in een zee van stilte ontmoet. Het zegt evenveel over de geloofwaardigheid van de commissievoorzitter als over de perceptie van zijn daadkracht. Maar waar ging het over?

Over de spectaculaire ommezwaai van asielparadijs Zweden dat te kennen geeft geen asielmigranten meer te kunnen en willen opvangen (190.000 dit jaar)? Over het feit dat Duitsland donderdag meldde nu al 758.000 asielzoekers te hebben geregistreerd (wat de officiële prognose van 800.000 voor dit jaar tot nattevingerwerk degradeert)? Of was Juncker in paniek geraakt door de voorspelling van zijn eigen commissie dat eind volgend jaar 3 miljoen asielmigranten Europa zullen hebben bereikt?

Niets van dit alles. De EU-voorzitter ging tegen Oost-Europese lidstaten tekeer omdat deze geen ‘solidariteit’ met Duitsland en Zweden betonen door ook asielmigranten op te vangen. Bij volharding, voorspelde hij, ‘zal de EU uiteenvallen’. Juncker heeft in het donker zijn sleutelbos verloren en gaat die liever onder de volgende lantaarnpaal zoeken.

Nog beter: ziehier de hoteleigenaar die terwijl zijn herberg in lichterlaaie staat, tekeergaat tegen zijn ontsnapte klanten omdat ze het licht in hun kamer niet hebben uitgedaan. Want aan de oorzaak van het drama dat veel levens kost en Europa destabiliseert, brandt hij zijn vingers niet.

Lees deze column van Sylvain Ephimenco verder op Trouw

Asielzoekers – Laten we taboevragen niet mijden

Geplaatst op by 0 reacties

Er zijn veel redenen om asielzoekers op te vangen, maar horen economische daarbij? Yvonne Hofs zocht het uit.

Wat kost een asielzoeker? Een heikele vraag, die politiek zeer gevoelig ligt. Wie hem stelt, wordt al gauw in de xenofobe hoek gezet. Dit gaat immers over vluchtelingen, over mensen. De vraag hoeveel de asielzoeker-immigranten Nederland gaan kosten, ook op lange termijn, is in veler ogen onethisch, omdat de opvang als een humanitaire plicht wordt beschouwd.

Prima. Maar als die vraag er niet toe doet, waarom proberen zoveel migratiedeskundigen en journalisten dan te bewijzen dat asielzoekers het gastland op den duur veel gaan opleveren? Om vervolgens te betogen dat Nederland en andere Europese landen de verhoogde immigratie moeten omarmen? Waarschijnlijk omdat ze bang zijn extreemrechts in de kaart te spelen dat de vluchtelingen afschildert als profiteurs en daarmee succes boekt. Maar dat ongemak rechtvaardigt niet dat de waarheid wordt verdoezeld en de feiten worden verdraaid. En dat gebeurt nu wel.

De vraag hoeveel asielmigranten kosten is van belang, omdat het voor de toekomst van de verzorgingsstaat nogal uitmaakt of ze aan de financiële houdbaarheid daarvan bijdragen of dat ze die juist aantasten. De ervaringen in de afgelopen 25 jaar geven weinig aanleiding tot optimisme. De meeste Nederlanders stellen prijs op een goed sociaal vangnet. Ongeacht of Nederland invloed kan uitoefenen op de omvang van de asielinstroom, is de politiek daarom verplicht de financiële consequenties van de instroom in kaart te brengen en daar zijn beleid op aan te passen. De kop in het zand steken lost niks op. Wensdenken evenmin.

Zelfs het Sociaal en Cultureel Planbureau, een instituut dat niet bekend staat om zijn rechtse sympathieën, vindt dat de politiek legitieme zorgen negeert. SCP-directeur Kim Putters stelde vorige week in Trouw dat de overheid burgers die zich ongemakkelijk voelen over de sterk gestegen asielinstroom voor voldongen feiten stelt. ‘De besluiten worden niet altijd genomen door de mensen die ook de gevolgen dragen’, zei Putters. ‘Deze week hebben we bij het SCP wat cijfers over vluchtelingenstromen uit het verleden op een rij gezet. In 1993 en 2000 hadden we ook te maken met veel oorlogsvluchtelingen. Van de Somaliërs is 70 procent afhankelijk van de bijstand. Van de Syriërs is dat 60 procent en van de Eritreeërs is dat 50 procent. Dat is een probleem dat vraagt om een politiek debat.’

Er is geen kosten-batenanalyse voorhanden van asielzoekers die een verblijfsstatus hebben of genaturaliseerd zijn. In antwoord op Kamervragen van de PVV heeft het kabinet dit jaar alleen iets losgelaten over de kosten van asielzoekers in de opvangcentra, dus degenen die net zijn aangekomen en geen verblijfsvergunning hebben. Asielzoekers hebben de rijksoverheid in 2014 940 miljoen euro aan onderdak, levensonderhoud, gezondheidszorg, advocaatkosten, uitzetkosten, administratie, begeleiding en scholing gekost. Dit jaar is daar 1,4 miljard euro voor uitgetrokken, exclusief de kosten voor onderwijs aan asielzoekerskinderen (vorig jaar ruim 56 miljoen euro). In deze rekensommen gaat het dus niet over (ex-)vluchtelingen mét verblijfsvergunning. Juist zij trekken een onevenredig zware wissel op de verzorgingsstaat, zoals Kim Putters constateerde.

Lees dit artikel van Yvonne Hoffs verder op de Volkskrant

Geen poreuzer fort dan Fort Europa

Geplaatst op by 0 reacties

Asielzoekers verplicht spreiden over de EU-lidstaten zal de migratiestroom niet doen opdrogen. Dat zegt Marc Bossuyt, voormalig Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen. ‘Ik ken geen poreuzer fort dan Fort Europa. Griekenland en Italië laten de asielzoekers zomaar door. Het vrij verkeer van personen in de Schengenzone is daardoor onhoudbaar geworden. Lidstaten zouden desgewenst weer de binnengrenzen met Griekenland en Italië moeten kunnen controleren.’

De vluchtelingenstroom naar en binnen Europa loopt volledig uit de hand, en dat is de fout van Europa zelf. Dat zegt Marc Bossuyt, tussen ’87 en ’97 Commissaris-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen. Nu Europa met een migratiecrisis zonder voorgaande wordt geconfronteerd, mengt hij zich voor het eerst in het debat.

Samengevat komen zijn analyse en betoog op het volgende neer: omdat Griekenland en Italië amper moeite doen om de buitengrenzen van Europa te controleren, asielzoekers te registreren en hun asielaanvraag te behandelen, kunnen zij zomaar door de Schengenzone reizen zonder dat ze daarvoor de toestemming hebben. Dat is niet houdbaar, vindt Bossuyt. Zijn oplossing? Zolang de buitengrenzen een zeef zijn, moeten de lidstaten de binnengrenzen kunnen controleren.

Bossuyt: ‘Ik begrijp niet dat Europa halsstarrig weigert om het verbod op het controleren van de binnengrenzen van de Schengenzone op te schorten. Daardoor heeft Europa zijn grip op de migratiestromen volledig verloren.’

Lees dit interview verder op de Standaard >>>

Saoedi-Arabië en de Golfstaten steken geen poot uit voor de vluchtelingen

Geplaatst op by 0 reacties

Als er al ergens barmhartigheid wordt getoond, dan is dat wel in het Westen, met name in Duitsland en Oostenrijk, dus kom me niet met verhalen dat het weer de schuld van het Westen is.

De hartverscheurende foto van het op het strand van de mondaine kustplaats Bodrum aangespoelde jongetje riep over de hele wereld emotionele reacties op. En terecht. Een kind van drie jaar met zijn knuistjes in het zand zou nooit het slachtoffer mogen zijn van de ellende die volwassen mensen elkaar aandoen.

In het verlengde van de emoties werd vanzelfsprekend ook de schuldvraag opgeworpen. En terwijl ik het hartgrondig eens was met de gevoelens van machteloosheid en verscheurdheid die de beelden opriepen, was ik verbijsterd over de vele stemmen die unisono het Westen de schuld gaven van de dood van het jochie. Het vluchtelingenbeleid van het Westen zou falen, het Westen zou verdeeld zijn, het Westen zou de mensensmokkelaars beter moeten aanpakken. Het Westen zou voor betere opvang moeten zorgen. Het Westen zou haar grenzen moeten openen voor de mensen die een regio ontvluchten die in vuur en vlam staat.

Die vlammen doven voorlopig nog niet. En daar hoorde ik de verontwaardigde stemmen niet of nauwelijks over spreken. Welke mensen zitten achter de trekkers van de vuurwapens? Is dat niet het regime van Bashar al Assad? Zijn dat niet de strijders van de vele islamitische strijdgroepen, in het bijzonder die van Islamitische Staat? En de sjiieten in Irak? Houden zij zich afzijdig van de bloedige en wrede strijd?

Lees deze column van Jan Jaap de Ruiter verder op de Volkskrant >>>

Wat kost dat, open grenzen?

Geplaatst op by 0 reacties

De militarisering van Europa’s buitengrens kost de belastingbetaler miljarden per jaar. Het Migrants’ Files Project laat zien hoe defensiebedrijven profiteren van het Europese grensbeleid.

Betonnen muren, hekken van prikkeldraad, marineschepen, radarsystemen, nachtkijkers, robots die surveilleren aan de grens of onder water patrouilleren, kunstmatige neuzen die verstopte migranten ruiken, drones die migranten in vrachtwagens detecteren, gecoördineerde datasystemen, vingerafdrukscanners: de buitengrens van Europa is in de afgelopen jaren opgetuigd tot een militaire zone om de toenemende stroom migranten tegen te houden.

Dit zorgt voor een enorme industrie, zowel aan de kant van Europa als die van de migrant. Een onderzoeksgroep van vijftien Europese journalisten, statistici en software-ontwikkelaars van het Migrants’ Files Project – een groep die in 2013 werd opgericht om betrouwbare gegevens te verzamelen over het aantal migranten dat sterft in de Middellandse Zee op weg naar Europa – zocht zich een weg door de talloze data van overheden, bedrijven en onderzoekscentra om het geld te volgen in deze nieuwe sub-economie van migratie en grensbewaking. De Groene Amsterdammer kreeg als enige Nederlandse mediapartner toegang tot hun onderzoeksfiles en bevindingen, die deze week in diverse Europese media tegelijkertijd worden gepubliceerd. Het onderzoek van de Migrants’ Files geeft voor het eerst inzicht in de gevolgen van het beleid van de Europese Unie rondom onze buitengrenzen – door overheden zelf worden de kosten niet bijgehouden. De buitengrenzen vormen ondertussen een lucratieve economische sector, waar naast de mensensmokkelaars met name de defensie- en technologie-industrie veel baat bij heeft. En waar de Europese belastingbetaler aan meebetaalt.

230 miljoen euro: research- en ontwikkelingsprogramma’s
Volgens de unhcr, het VN-agentschap voor vluchtelingen, zijn op dit moment wereldwijd zestig miljoen mensen op de vlucht, het hoogste aantal sinds de Tweede Wereldoorlog. In 2014 zocht een fractie hiervan, zeshonderdduizend, asiel in Europa. Maar om hier te komen moeten migranten nogal wat barrières nemen: fysiek, financieel en elektronisch. Als midden jaren negentig het Schengenakkoord in werking treedt, waarin vrij verkeer van personen tussen Europese landen is geregeld, wordt de bewaking van de buitengrens van belang. Toch krijgt de opbouw pas echt serieus vorm in aanloop naar de uitbreiding van de EU in 2004. Zo richt de Europese Commissie in 2003 een researchwerkgroep op, Group of Personalities, die moet nadenken over de grensbeveiliging. Het is de eerste keer dat de Europese buitengrens een begrotingspost van de EU wordt.

Opvallend is dat in de Group of Personalities vooral vertegenwoordigers zitten van de belangrijkste Europese wapenbedrijven – Airbus, Thales, Finmeccanica en bae – samen met technologiebedrijven als Saab, Indra, Siemens en Diehl. Organisaties als de unhcr of de Internationale Organisatie voor Migratie worden er niet bij gevraagd. Sindsdien zijn er talloze R&D-projecten uitgevoerd, gefinancierd door de EU of de European Space Agency, die erop gericht zijn te voorkomen dat migranten Europa binnenkomen. De Migrants’ Files analyseerde 39 projecten die tussen 2002 en 2013 zijn uitgevoerd voor in totaal 225 miljoen euro. Wat blijkt? De bedrijven in de Group of Personalities voeren zelf de meeste projecten uit. Zo participeerde de Airbus-groep via veertien dochterondernemingen in tien door de EU gesubsidieerde projecten, Finmeccanica in zestien projecten via dertien dochterondernemingen en Thales in achttien via dertien dochterondernemingen.

Een aantal projecten richt zich op de ontwikkeling van satellietoplossingen om vluchtelingenboten te identificeren – met namen als Mariss, Limes, Dolphin – en andere op verbeteringen van surveillance aan de grens – Staborsec, Effises, Fastpass, abc4eu. Ingress heeft tot doel het scannen van vingerafdrukken te verbeteren, en vier projecten – Doggies, Sniffer, Sniffles en Snoopy – ontwikkelen kunstmatige neuzen om vluchtelingen op grensovergangen beter te kunnen ontdekken. Twee gaan over de ontwikkeling van robots die op zee kunnen patrouilleren. Of op land zoals Talos, een kleine voertuig-robot met camera’s, satellietsystemen en radar die zelfstandig op rupsbanden door de bossen en velden rijdt op zoek naar migranten. Nederlandse bedrijven en instellingen zijn betrokken bij achttien van de 39 projecten, zo werkt TNO mee aan het satellietonderzoek Dolphin, de Rijksuniversiteit Groningen aan de vingerafdrukkenscan Ingress en dsm aan het kunstneuzenproject Sniffles.

Opvallend is de omslag van de defensie-industrie: richtte ze zich voorheen vooral op de Sovjet-Unie als belangrijkste vijand, tegenwoordig zijn de migranten het doelwit. ‘We zien sinds het einde van de Koude Oorlog een verschuiving in opdrachten voor apparatuur die geschikt is voor grote marineschepen naar bijvoorbeeld radars voor kleine schepen die ingezet kunnen worden tegen mensensmokkel’, zegt woordvoeder Frank van de Wiel van Thales Nederland, gespecialiseerd in radartechniek. ‘Onze klanten zijn de afzonderlijke EU-landen.’

995 miljoen euro: Europese grensbewakingscoördinatie
De researchprojecten zijn nog maar een fractie van de publieke kosten voor -grensbewaking. Frontex, het Europese agentschap voor grensbewaking, heeft sinds de oprichting in 2004 zo’n 670 miljoen euro gekost. Voor de implementatie van Eurosur, het programma dat sinds 2011 in heel Europa informatie over grensbewaking moet gaan delen en updates in real time moet geven, moeten coördinatiecentra worden gebouwd. Die alleen al kosten zo’n tweehonderd miljoen euro. Dan is er nog Eurodac, een Europese vingerafdrukdatabase: kosten acht miljoen. EU-lidstaten kunnen via dit systeem asielzoekers identificeren en zien of ze al eerder in een ander EU-land asiel hebben aangevraagd. Maar, zo benadrukken de Migrants’ Files, ten minste tien mensen per jaar worden door het systeem niet goed geïdentificeerd en daardoor ten onrechte uitgezet naar een ander land.

Een uitzetting uit Europa kost gemiddeld per persoon 2600 euro
Nederland betaalt een ‘significante bijdrage’ aan Frontex-operaties, staat in de Rapportage Vreemdelingenketen periode januari-december 2014 van het Ministerie van Veiligheid en Justitie. Nederland draagt bij met marineschepen, kustwachtvliegtuigen, landvoertuigen, een snelle patrouilleboot en marechausseepersoneel. ‘Dornier-kustwachttoestellen maken dan bijvoorbeeld patrouillevluchten tussen Zuid-Italië en Noord-Afrika’, meldt het Ministerie van Defensie op zijn website. ‘Of rond de Griekse eilanden.’ Tientallen marechaussees bewaken de Schengen-buitengrenzen en belangrijke posten zoals de zuidelijke buitengrens in Italië, Malta en Spanje en de oostelijke buitengrens in Roemenië, Bulgarije en Griekenland. ‘Defensie levert ook kennis en expertise aan Frontex via het opleidingscentrum van de Koninklijke Marechaussee en de Nederlandse Defensie Academie.’ In 2015 zullen, aldus het ministerie van Veiligheid en Justitie, tientallen Nederlandse grenswachters en experts EU– lidstaten ondersteunen ‘in hun strijd tegen illegale migratie’. Deze kosten zijn niet berekend in de 995 miljoen euro.

77 miljoen euro: grensmuren
De muren die Spanje, Griekenland en Bulgarije hebben gebouwd kosten 77 miljoen euro en tien miljoen per jaar aan onderhoud.

226 miljoen euro: materiaal voor Europese grensbewakers
Spanje en Griekenland hebben meer dan zeventig miljoen euro uitgegeven aan onder meer boten, drones, terreinwagens en nachtkijkers. Italië heeft Libië sinds 2011 ten minste zeventien miljoen euro betaald voor boten, trainingen en nachtkijkers. Ook zijn op Italiaanse kosten detentiecentra in Libië gebouwd om migranten daar te houden. In totaal hebben Europese landen voor 46 miljoen euro detentiecentra in herkomstlanden gebouwd en 75 miljoen euro uitgegeven aan technische assistentie voor buurlanden om migratie tegen te gaan.

11,3 miljard euro: gedwongen uitzettingen
Sinds 2000 zijn miljoenen mensen uitgezet vanwege ‘onrechtmatig verblijf ’ door de 28 lidstaten plus Noorwegen, Zwitserland en IJsland, en dit kostte tenminste 11,3 miljard euro, berekenden de Migrants’ Files. Geen enkel EU-land, behalve België, houdt de kosten van uitzettingen – vervoer, detentie et cetera – goed bij. Na het combineren van diverse data, van Eurostat tot en met overheidsgegevens per land, heeft de groep berekend dat een uitzetting uit Europa gemiddeld per persoon zo’n 2600 euro kost. De cijfers die ze voor Nederland vonden, laten een iets hoger bedrag zien. Van 2000 tot en met 2014 zou Nederland 690 miljoen euro hebben betaald voor het uitzetten van in totaal 216.704 mannen en vrouwen: gemiddeld 3184 euro per persoon.

Ook aan de andere kant van de grens is een enorme economie ontstaan om migranten juist over de EU-grens heen te krijgen. Volgens de Migrants’ Files hebben migranten sinds 2000 in totaal 16 miljard euro betaald aan mensensmokkelaars om Europa te bereiken. In diezelfde periode maakten 1,2 miljoen ongedocumenteerde vluchtelingen en migranten de reis naar Europa via zee of land. Nog een paar miljoen meer kwamen hier via de lucht met valse paspoorten of op toeristenvisa.

De prijzen verschillen: migranten uit subSahara-Afrika betalen ongeveer zevenhonderd euro per persoon voor een plaats in het laadruim van schepen – volgens getuigen worden die tijdens de overtocht vaak dichtgetimmerd waardoor mensen als ratten in de val zitten als er iets gebeurt met het schip – terwijl rijkere klanten uit Syrië en Irak tweeduizend euro betalen en daarvoor op dezelfde boot op het bovendek mogen. Over het aantal mensen dat per vliegtuig – de duurste route – Europa binnenkomt, is nog minder bekend. Een Iraakse vluchteling vloog voor zestienduizend euro van Mosul naar Parijs, via Cayennne, Belem, São Paolo en Istanbul. Op vliegvelden wordt personeel omgekocht om mensen voorbij immigratiediensten te smokkelen.

Niemand in Europa verwacht dat de vluchtelingenstroom binnenkort zal afnemen. ‘Op dit moment zijn er drie zwakke plekken in de buitengrens van Europa’, zegt Fabrice Leggeri, sinds januari 2015 directeur van Frontex in het hoofdkantoor in Warschau, aan twee leden van de Migrants’ Files. In Griekenland neemt het probleem volgens Leggeri toe: er komt een groeiende stroom Syrische vluchtelingen aan, maar ook migranten uit het Midden-Oosten, die via Turkije naar Griekenland en Bulgarije reizen. Sinds januari 2015 heeft Frontex zo’n 55.000 ‘onwetmatige grensovergangen’ van Turkije naar Griekenland en Bulgarije geregistreerd, zo’n vijftigduizend van Libië naar Italië en ongeveer vijftigduizend van de westelijke Balkan naar Hongarije. ‘Dit zijn de drie plaatsen waar buitengrenzen met een extreme hoge druk te maken hebben’, vervolgt Leggeri. Volgens Leggeri zal in 2016 de reden voor deze grote migratiestromen hetzelfde blijven gezien de situatie in Syrië, Irak en Libië. Dan is er nog, aldus de Frontex-directeur, de Hoorn van Afrika met extreme armoede, gebrek aan rule of law, aan democratie en mensenrechten.

Het budget voor Frontex-operaties in de Middellandse Zee is onlangs verhoogd: dit jaar met 26 miljoen en in 2016 met 45 miljoen euro voor de operaties Triton en Poseidon. Dit is volgens Leggeri niet genoeg: ‘Nu is het belangrijk dat we patrouilleboten, helikopters en vliegtuigen van EU-lidstaten krijgen. Extra grenswachters komen ook van de lidstaten. Frontex coördineert de werkzaamheden van al deze middelen, experts en grenswachters. Daarom hebben we meer budget nodig. We hebben het aantal boten verdrievoudigd, we hebben het gebied waarin we patrouilleren verdubbeld en we hebben in Italië negen debriefers en teams om te screenen in het veld.’ Volgens Leggeri allemaal maatregelen om het aantal doden op zee te reduceren.

En zo houdt de economie van de grensbewaking zichzelf in stand: er is meer geld nodig voor de bewaking om het aantal mensen dat sterft door de bewaking te verminderen.

Bron: De Groene Amsterdammer (op papier)
Voor meer informatie: themigrantsfiles.com

Politiek correct denken leidt tot leed

Geplaatst op by 0 reacties

Onze politieke correctheid heeft een politiek incorrect monster gecreëerd dat zijn weerga niet kent, getuige de rampspoed rond de Middellandse Zee. Vroeger ontleenden de meesten hun zekerheden en innerlijke veiligheid aan God of de Natie. De moderne mens heeft die verruild voor ‘de groep, ‘de anderen’. Daarom is hij weer net zo bang om de spraakmakende gemeente voor het hoofd te stoten als hij vroeger was voor God of de autoriteiten. Aldus Wim Rietdijk, cultuurfilosoof en wis- en natuurkundige. Denkers, kunstenaars en wetenschappers waren ooit de broodnodige luizen in de pels van de gevestigde orde en hielden ‘de groep’ scherp. Inmiddels zijn ze onderdeel van het establishment en ontkennen ze desnoods de zwaartekracht als het een prijs of subsidie oplevert.

Dissidenten hebben we echter hard nodig, aangezien conformisme en inertie riskant zijn voor overleving en vooruitgang. Inzicht, kennis en wijsheid zijn helaas niet meer leidend en dogmatiek houdt ons dezer dagen in haar angstige greep. Doodzonde van die prachtige neocortex die in de loop van de geschiedenis is geëvolueerd en waarmee we ons bestaan zouden kunnen optimaliseren. Niet zozeer optimalisatie van magnetron of wegdek, maar voortschrijdend inzicht in de menselijke natuur en de wetmatigheden van onze soort.

De problematiek met de bootvluchtelingen illustreert op pijnlijke wijze hoe ver we zijn afgedreven van de kernbeginselen van het functioneren als gezonde groep. Hoe definiëren we eigenlijk onze groep, op welke schaal bestaat ze en wat zijn haar natuurlijke grenzen?

In de loop van de tijd zijn we op steeds grotere schaal gaan denken. Over de dorpsgrenzen, over de landsgrenzen en zelfs tot ver over de grenzen van het continent. Goddank hebben we tot op heden nog geen contact met buitenaards leven kunnen leggen, dan is de ellende helemaal niet meer te overzien.

We vinden dat ons vermogen tot empathie en ‘altruïsme’ recht evenredig moet worden opgerekt met deze megalomane tendens. Dat impliceert dat we dus oprechte emoties zoals ontzetting, woede en verdriet moeten voelen bij bootvluchtelingen die onze kant op dobberen. Benieuwd wie zonder knipperen kan zeggen dat hij echt is aangeslagen.

Lees deze column van Esther van Fenema verder op The Post Online