Tag: verkiezingen

Camerons zege plaatst Europa voor het blok

Geplaatst op by 0 reacties

Geen enkele peiling bereidde de Britten voor op de uitslag van hun parlementsverkiezingen. Alle tendensen die erin zaten klopten, maar bleken door de kiezers nog te zijn uitvergroot. Per saldo kan de Conservatieve leider David Cameron alleen verder. Zoals vaak na een overwinning, duurde de vreugde niet langer dan een ochtend. Daarna doemen de problemen weer op, groter en dreigender dan voorheen.

Geen enkele peiling bereidde de Britten voor op de uitslag van hun parlementsverkiezingen. Alle tendensen die erin zaten klopten, maar bleken door de kiezers nog te zijn uitvergroot. Per saldo kan de Conservatieve leider David Cameron alleen verder. Zoals vaak na een overwinning, duurde de vreugde niet langer dan een ochtend. Daarna doemen de problemen weer op, groter en dreigender dan voorheen.

De striemende nederlaag van Labour is de enige opsteker voor de Conservatieven. Ook in het Verenigd Koninkrijk bleek de sociaaldemocratie niet bij machte een alternatief te bieden voor jaren van bezuinigingen en terugdringing van de overheid. Opnieuw wordt een generatie Labour-leiders de woestijn in gestuurd, zoals in de beste dagen van Margaret Thatcher.

De kiezers hebben Cameron gemandateerd om een nieuw evenwicht met de Europese Unie af te dwingen. Het dreigement met een referendum in 2017 wordt acuut. De anti-Europese UKIP blijft steken op 1 zetel, maar met 13 procent van de stemmen is ze meer dan ooit een factor in dat debat. Naar welke kant valt het dubbeltje? Ofwel komt er een botsing met de EU-partners en een onvermijdelijke Brexit. Ofwel vormt de krachtmeting voor Europa een kans om zijn eigen fundamentele zwaktes onder ogen te zien. Een boeiende, maar gevaarlijke oefening.

Lees dit artikel van Bart Sturtewagen verder op De Standaard

David Cameron’s morning after

Geplaatst op by 0 reacties

Cameron could have woken up to a decent working majority today if he hadn’t made one big mistake in the last Parliament.

David Cameron did much better than anyone expected last night. He beat Labour and won dozens of seats from the Liberal Democrats, but he must now govern with a vanishingly small majority. And the record of Conservative governments with tiny majorities being torn apart over the question of Europe is not promising.

Cameron could have woken up to a decent working majority today if he hadn’t made one big strategic mistake in the last Parliament. The error wasn’t going into coalition with the Liberal Democrats, or agreeing to hold a referendum on Britain’s EU membership, or cutting the top rate of tax. It was opposing the introduction of the Alternative Vote electoral system in the 2011 referendum.

Britain’s political architecture was designed for the 19th century, not the 21st. It’s not just the florid Victorian Gothic parliament or its arcane procedures that are anachronistic. The UK’s electoral system was built for an era when two political parties dominated Parliament: first the Conservatives and Liberals, then the Conservatives and Labour.

When Britain moved to a two-and-a-half party system in the 20th century, the system strained like a poorly fitted suit. Now, with nine or ten parties in contention, the system no longer produces the strong majority governments and political stability that used to be its defining advantage.

Lees verder op Politico >>>

UKIP derde partij van Groot-Brittanië. Aantal zetels: 1

Geplaatst op by 0 reacties

De definitieve cijfers:
1,45 miljoen stemmen (4,8%) voor SNP: 56 zetels
3,87 miljoen stemmen (12,7%) voor UKIP: 1 zetel

Tot zover het districtenstelsel. Behalve notoire haters van niet-mainstreamgeluiden iemand nog voorstander van invoering hiervan in ons land? Omdat de democratie dan weer zo lekker gaat ‘leven’?

Conclusie: Als je kiezers dus niet dicht op elkaar wonen (zoals kiezers van SNP wel doen), dan win je geen districten. Het aantal stemmen is volstrekt irrelevant. You can’t beat the system. Arme UKIP.

Nigel Farage is inmiddels afgetreden. Hij zal gedurende de zomer overdenken of hij het leiderschap weer op zich gaat nemen (lees hier zijn artikel in The Independend). Wij hopen van wel, al was het maar om Cameron achter de broek te blijven zitten over het beloofde EU-referendum.

Anyway, het ‘nette’ deel van het land kan opgelucht adem halen. Maar wij vragen ons af of dit nog een staartje gaat krijgen. Immers, miljoenen kiezers (geen klein bier) zullen hun geluid nu helemaal niet vertegenwoordigd zien in het Britse parlement. Als daarbij het economisch herstel in de EU niet doorzet en de immigratie toe blijft nemen, dan… Ja, wat dan?

Dan is er in elk geval nog een referendum in 2017! Als de EU & Cameron zich daar niet onderuit weten te wurmen.

Zege Cameron effent pad voor referendum over brexit

Geplaatst op by 0 reacties

De Britse parlementsverkiezingen zijn met meer dan gewone aandacht gevolgd in Europa. Aftredend premier David Cameron beloofde de Britten immers een referendum over het lidmaatschap van de Europese Unie bij een zege. Die volksraadpleging bepaalt de toekomst van de EU.

Tien jaar geleden was het Verenigd Koninkrijk een belangrijk ankerpunt in de Europese politiek. Londen was dé bondgenoot van Duitsland in het streven naar vrijhandel, in de uitbouw van een interne markt en in de uitbreiding naar Oost-Europa. En met Parijs bouwde Londen een politiek-militaire as op. De driehoek tussen Londen, Berlijn en Parijs is compleet verdwenen. De Britten zijn de voorbije jaren steeds verder verdwenen uit het centrum van de Europese politiek.

Meer dan eens heeft de Conservatieve Britse premier David Cameron geprobeerd vanuit de zijlijn terug over te steken naar het Europese centrum. Telkens draaiden de pogingen uit op een nog groter Brits isolement in Europa.

Het begon al met het vertrek van de Britse Conservatieven uit de Europese Volkspartij, waardoor de banden met andere centrumrechtse regeringen in Europa verbroken werden. Een historische vergissing, noemde voormalig EU-president Herman Van Rompuy die beslissing.

Cameron poogde de voorbije jaren vaak te krampachtig medestanders te vinden in het Europese kamp. Zo weigerde hij deel te nemen aan het begrotingspact, dat de EU-landen verplicht te streven naar een begrotingsevenwicht. En Cameron maakte zichzelf onmogelijk met de manier waarop hij in mei vorig jaar de benoeming van Jean-Claude Juncker tot EU-Commissievoorzitter probeerde te saboteren. Zelfs kanselier Angela Merkel trok haar handen af van haar oude bondgenoot.

En toen Cameron steeds driester tekeerging tegen de vele Polen en Roemenen die als ‘welvaartstoerist’ naar het VK trekken, raakte Londen ook de steun kwijt van de Oost-Europese landen. De ‘nieuwe landen’ uit Oost-en Centraal-Europa evolueerden trouwens zelf : weg van de mercantiele Britse houding naar meer integratie. De Britten staan alleen in hun afkeer van het Europese streven naar een ‘ever closer union’.

Lees verder op De Tijd

Does voting only protect the status-quo?

Geplaatst op by 0 reacties

On social media there has been a surge in people posting links urging others to register to vote. Operation Black Vote has also been running a campaign to encourage ethnic minorities to register and vote. The idea is that the vote is a crucial tool in individual empowerment that ensures our voice is heard within the context of democracy.

When we think of democracy and democratic values the right to vote is probably the first thing that springs to mind. Their is an almost unwavering faith in the idea that putting a piece of paper in a ballot box every five years means we live in the ultimate free society.

Anyone who advocates not voting is instantly vilified and we often here people say ‘if you don’t vote you don’t have the right to complain.’ This again reinforces the idea that voting is a powerful tool to bring about change. Not voting is seen as lazy, petulant and ineffective.

Russel Brand, for instance, famously declared ‘I’ve never voted, I never will.’ Brand went on to say “It is not that I am not voting out of apathy. I am not voting out of absolute indifference and weariness and exhaustion from the lies, treachery and deceit of the political class that has been going on for generations.” Yet in spite of the fact he followed up with this perfectly reasonable explanation he was set upon from all angles by political commentators and politicians.

Jeremy Paxman also attacked Brand on Newsnight for his refusal to vote. ‘People get power by being voted in’ said Paxman, ‘In a democracy that is how it works’.

Referendum EU Associatieverdrag Oekraïne

The above graphic gives you a rough idea about the finances involved in winning an election. The Conservatives spent the most (double Labour) and won. How could a normal person on the street ever compete? They can’t. This idea of trying to change the system through the political institutions that already exist is nothing short of fantasy.

Labour and the Conservatives have shared power in the UK since 1922, that’s almost 100 years where two parties have ruled exclusively. To a large extent this is because of their financial muscle, which has only increased as a result of their longevity. Such a consolidation of power between the two major parties is hardly indicative of a thriving democracy.

Lees verder op Consented

Zet u schrap voor een wild 2015

Geplaatst op by 0 reacties

In 2014 stond de eurozone stil, dit jaar komen de grote economische ingrepen. De afloop is ongewis.

Gordels om: 2015 zou in economisch opzicht best eens een wilde rit kunnen worden. Zeker in de eurozone, waar we ons moeten opmaken voor grote ingrepen en onverwachte gebeurtenissen.

Een jaar geleden waren we nog goedgemutst. De recessie was voorbij, de eurozone kreeg weer kleur op de wangen. ‘Het zelfvertrouwen is terug in de geplaagde eurozone’ kopte deze krant precies een jaar geleden. Het commentaar deed er nog een schepje bovenop: ‘Er hangt weer optimisme in de lucht. Geniet ervan.’

Een jaar geleden waren we nog goedgemutst. De recessie was voorbij, de eurozone kreeg weer kleur op de wangen. ‘Het zelfvertrouwen is terug in de geplaagde eurozone’ kopte deze krant precies een jaar geleden. Het commentaar deed er nog een schepje bovenop: ‘Er hangt weer optimisme in de lucht. Geniet ervan.’

Wat volgde, was een jaar van totale stilstand, hier en daar zelfs achteruitgang. Als er juist íets niet was, was het (zelf)vertrouwen.

Het hart en de longen van de Europese economie, Duitsland en Frankrijk, blijken veel ongezonder dan gedacht. Ook Nederland sukkelt maar voort.

In de hele eurozone blijft de werkloosheid onverminderd hoog. De inflatie ligt maar iets boven de 0 procent, de vrees voor deflatie (prijsdalingen) houdt aan.

De banken beschikken over ruimere financiële buffers maar probleem is dat banken erop blijven zitten, bang voor risico’s als ze zijn geworden. Bedrijven en consumenten trekken de kar ook al niet.

De ECB heeft op alle denkbare knoppen gedrukt om de lethargie te verdrijven, behalve op één, en dat kan meteen de eerste grote gebeurtenis van 2015 worden. Mogelijk deze maand al (de 22ste) besluit het bestuur in Frankfurt tot het massaal opkopen van staatsobligaties, om zo nog meer geld in de economie te pompen. Dat is een ultiem paardenmiddel, dat alleen kans van slagen heeft als het op ongekend grote schaal gebeurt.

Mocht dat ECB-besluit vallen, dan wordt het spannend hoe de financiële markten reageren. Die hebben zich in 2014 gedeisd gehouden, maar dat zou stilte voor de storm kunnen zijn geweest.

Lees het hele artikel van Christoph Schmidt verder op Trouw

2015: het jaar waarin de EU uit elkaar begint te vallen?

Geplaatst op by 0 reacties

Few European Union politicians will have raised a New Year glass in expectation of a brighter future. Many fear that 2015 could be the year in which both the euro and the European Union itself begin to unravel.

Once again the troubles will begin early in Greece, a country carelessly admitted to the euro before its finances were properly in shape, and which has twice had to be bailed out and bullied into efforts to get its economy onto a sound footing.

Once again the Greek economy is at the heart of a euro crisis. The failure of the Greek government led by Antonis Samaras to win a majority vote for its favored presidential candidate means that Greece faces a snap general election on January 25, news that saw the Greek stock market fall 5% in one day.

Polls suggest that the likely winner in the Greek general election will be Alexis Tsipras and his left-wing populist party, Syriza. The problem with that for the EU is that with more than a quarter of the Greek population unemployed, despite some signs of recovery in the economy, Syriza is winning wide support for its pledge to dump most of the pledges attached to its bailouts by the rest of Europe.

Tsipras wants to end the austerity program imposed largely at Germany’s insistence, reverse cuts in the minimum wage and repudiate much of Greece’s debts. Although Tsipras has toned down his previous rhetoric and says he wants Greece to remain in the euro, it is hard to see how it could if he wins and holds to his election promises.

Greece’s departure would be the first major blow for the euro, and the wider EU. But Greece is not alone in having euroskeptic parties riding high in the opinion polls. Both Spain and Portugal have elections scheduled in 2015.

Lees deze column van Robin Oakley verder op CNN