Geen enkele peiling bereidde de Britten voor op de uitslag van hun parlementsverkiezingen. Alle tendensen die erin zaten klopten, maar bleken door de kiezers nog te zijn uitvergroot. Per saldo kan de Conservatieve leider David Cameron alleen verder. Zoals vaak na een overwinning, duurde de vreugde niet langer dan een ochtend. Daarna doemen de problemen weer op, groter en dreigender dan voorheen.
Geen enkele peiling bereidde de Britten voor op de uitslag van hun parlementsverkiezingen. Alle tendensen die erin zaten klopten, maar bleken door de kiezers nog te zijn uitvergroot. Per saldo kan de Conservatieve leider David Cameron alleen verder. Zoals vaak na een overwinning, duurde de vreugde niet langer dan een ochtend. Daarna doemen de problemen weer op, groter en dreigender dan voorheen.
De striemende nederlaag van Labour is de enige opsteker voor de Conservatieven. Ook in het Verenigd Koninkrijk bleek de sociaaldemocratie niet bij machte een alternatief te bieden voor jaren van bezuinigingen en terugdringing van de overheid. Opnieuw wordt een generatie Labour-leiders de woestijn in gestuurd, zoals in de beste dagen van Margaret Thatcher.
De kiezers hebben Cameron gemandateerd om een nieuw evenwicht met de Europese Unie af te dwingen. Het dreigement met een referendum in 2017 wordt acuut. De anti-Europese UKIP blijft steken op 1 zetel, maar met 13 procent van de stemmen is ze meer dan ooit een factor in dat debat. Naar welke kant valt het dubbeltje? Ofwel komt er een botsing met de EU-partners en een onvermijdelijke Brexit. Ofwel vormt de krachtmeting voor Europa een kans om zijn eigen fundamentele zwaktes onder ogen te zien. Een boeiende, maar gevaarlijke oefening.
Lees dit artikel van Bart Sturtewagen verder op De Standaard