Weg met de confrontatiepolitiek

Europa moet met Rusland gaan samenwerken. De politiek van confrontatie leidt nergens toe, vindt Annie Schreijer-Pierik, europarlementarier voor het CDA, lid van de Landbouwcommissie de Europese parlementaire delegatie met de Russische Doema.

De Beierse minister-president en CSU-partijleider Horst Seehofer bezocht vorige week de Russische president Vladimir Poetin om te spreken over versoepeling van de sancties tussen de EU en Rusland. Naast de enorme vluchtelingenstromen vormen voor Duitsland de onlangs verlengde sancties tussen de EU en Rusland een van de grootste sociaaleconomische en geopolitieke uitdagingen. Voor Beieren in het bijzonder.

Seehofer was van 2005 tot 2008 Duits bondsminister van landbouw. Hij weet dus als geen ander hoe de boeren in Beieren en Europa nu al anderhalf jaar lijden onder de verhevigde en verlengde Rusland-boycot.

Ik sta volledig achter zijn missie. Zijn boodschap is de boodschap die ik als lid van de Landbouwcommissie en Rusland-delegatie in het Europees Parlement reeds talloze malen heb verkondigd: we moeten met Rusland in dialoog, het vertrouwen herstellen en zo spoedig mogelijk deze sancties afbouwen. De verlenging van de sancties kwam als een slag in het gezicht van Europese boeren, agrovoedingssector, maar ook voor vele andere getroffen ondernemers. Zelfs voor mij als Europarlementariër en volksvertegenwoordiger.

Niet alleen Nederlandse en Europese varkenshouders staan onder ondraaglijke druk door de lage prijzen. Ook talloze akkerbouwers, tuinders, melkveehouders, zuivelcoöperaties en kaasproducenten lijden zwaar onder de prijsdruk die is ontstaan door de boycot. Het aanboren van andere markten en de gekozen marktinterventie van de Europese Commissie hebben de prijsdruk op de primaire producenten niet kunnen verhelpen. Een sector met een exportwaarde van 83 miljard euro voor ons eigen Nederland komt daardoor op lange termijn aan het wankelen.

Anders dan de VS – die met andere bondgenoten tegen Rusland kozen voor politieke en financiële sancties tegen specifieke individuen en individuele instellingen – is er tussen de EU-lidstaten en Rusland sprake van algemene economische sancties.

Europeanen – en de Russische bevolking – dragen de lasten van deze economische confrontatiepolitiek. Toch wordt via omwegen als Turkije en Wit-Rusland door valse herkomstcertificaten nog het een en het ander naar Rusland geëxporteerd. Zo gaat ondertussen de export van vliegtuigen, machines en voertuigen door onze Amerikaanse bondgenoten naar datzelfde Rusland, al dan niet via omwegen, vrolijk verder. Zakenblad Forbes constateerde in 2014 zelfs een stijging van de officieel geregistreerde Amerikaanse handel met Rusland en in 2015 slechts een lichte daling – vooral door liquiditeitsproblemen van sommige Russische ondernemingen door de sancties en dalende olie- en gasprijzen. Amerikaanse exportproducten kwamen echter via onder meer Turkije en Wit-Rusland het land van Poetin binnen.

De anti-Russische retoriek door westerse regeringsleiders en door Europarlementariërs op het Maidanplein, moet dan nu ook een einde krijgen. Voor ons Europeanen geldt ook: beter een goede buur dan een verre vriend. Moskou ligt nu eenmaal in Europa. Beieren heeft dat begrepen.

Als CDA-Europarlementslid steun ik volledig de benadering van onze zusterpartijen CSU en CDU: streven naar opheffing van deze schadelijke handelssancties. En gelijktijdig in onderhandelingen over de Oekraïne rekening houden met de legitieme Russische belangen; natuurlijk steeds mét heldere eisen op het gebied van de soevereiniteit en het recht op zelfbeschikking van Oekraïne. Voor vrede en voorspoed in Europa, voor Nederland in Europa.

Bron: Trouw, 11 februari 2016

Kolen op het vuur van oorlog. Wordt de burgers iets gevraagd?

Hoewel het opleggen van economische sancties tot de standaard trukendoos van regeringen behoort en zelfs het dreigen ermee gezien wordt als de enige geweldloze manier om andere partijen tot inzicht en inkeer te brengen, leert de geschiedenis dat economische oorlog altijd leidt tot massale verliezen aan beide zijden. In het geval van Rusland staat vast dat het land in een economische recessie zal belanden en dat geldt ook voor Europa en Nederland.

Nederland heeft de dubbele dip van recessie net van zich af kunnen schudden – we zijn met de hakken over de sloot gesprongen- om nu geconfronteerd te worden met een derde recessie. Officieel worden drie kort op elkaar volgende recessies een economische depressie genoemd en daar stevent Nederland op af. Terecht gaan er nu eindelijk politieke stemmen op om Nederland eerst zelfvoorzienend te maken om daarna weer op eigen kracht met het buitenland zaken te kunnen doen. Veel te lang is onze productiecapaciteit ten behoeve van de eigen bevolking verwaarloosd en daar betalen wij nu de prijs voor.

Het probleem met economische sancties is dat ze vallen onder de macho-politiek van allerlei soorten politici die menen dat het hun taak is om krachtig op te treden tegen de territoriale driften van anderen, in dit geval van Rusland. We trekken een lange neus naar Poetin en proberen hem en zijn vrienden over de knie te leggen en met de mattenklopper een pak slaag te geven. Gelukkig laat de Nederlandse bevolking zich niet gemakkelijk opjutten. Maar als wij bijvoorbeeld een koude winter krijgen, wordt het liedje van de vrede ook door ons anders gezongen. Het hemd is nader dan de rok.

Lees deze column van René Tissen verder op RTLZ

De grenzen met Rusland moeten juist nu worden geopend

De geschiedenis van economische sancties is een lange geschiedenis van mislukking, schrijft Imre Wessels van de Libertarische Partij. We zouden juist nu de grenzen met Rusland moeten openen.

Na het tragische ongeluk met vlucht MH17 boven Oekraïne draait de oorlogspropaganda op volle toeren. De Russische media tracht met alle macht hun rol in het conflict weg te poetsen. Het Maleisische toestel is niet neergestort in het gebied dat bezet wordt door pro-Russische separatisten – nee, het is neergestort in het ‘oosten van Oekraïne’. Andere Russische media maken het bonter door te stellen dat de Oekraïners het toestel hebben neergehaald omdat ze het aanzagen voor het presidentiële vliegtuig van Poetin.

Ook de Nederlandse media weet al wie er verantwoordelijk is voor de vliegramp. Zo kopte De Telegraaf de dag na het ongeluk op de voorpagina met ‘Moordenaars’, bij een foto van enkele kopstukken van de pro-Russische separatisten. Vandaag werd er zelfs openlijk gespeculeerd over de mogelijkheid om Nederlandse troepen te sturen naar het rampgebied.

Wat in ieder geval vaststaat is dat men in de media een sterk optreden wil richting Rusland. De Volkskrant stelde dat ‘het de hoogste tijd is dat de Europeanen Poetin duidelijk maken dat zijn cynische calculaties niet langer opgaan’. In de Trouw werd een oproep gedaan om Rusland te boycotten. Een columnist van de NRC stelde op Politico dat ‘Nederland een klein land is, maar we hebben machtige vrienden, en we maken deel uit van het meest krachtige bondgenootschap in de geschiedenis’.

Desondanks zijn er weinig concrete voorstellen gedaan over wat er moet gebeuren. Het lijkt erop dat sancties als een doel op zichzelf gezien worden. Een onverstandige reactie. Zo hebben decennialange sancties tegen landen zoals Iran, Cuba en Noord-Korea geen enkele positieve verandering bewerkstelligd. Wat voor effect hopen mensen te bereiken door economische sancties uit te voeren op Rusland? En hoe rechtvaardig is het om gewone burgers te straffen voor de daden van hun regering?

Ik denk dat het doel moet zijn om de kloof tussen oost en west te verkleinen, terwijl de kloof tussen de Russische regering en haar bevolking juist vergroot moet worden. Economische sancties hebben juist het tegenovergestelde effect, omdat zij de vrijwillige interactie tussen oost en west tegengaan.

Lees verder op de Volkskrant