De Europese Unie op zich is al het beste voorbeeld van megalomanie. Machtsblokken die door die linkse “intelligentsia” samen mét de eigen (grote) voornamelijk (bank) instellingen en/of multinationals opereren.
In aansluiting op mijn vorige artikel “Beschaving” het vervolg; nu vanuit het land van Aphrodite en Adonis. “En overal waar zij kwam veranderde de woeste aarde in bloeiende velden”.
In dat verhaal over de beschaving citeerde ik de Russische anarchist Michail Bakoenin, die reeds in de 19 eeuw aangaf dat de ‘rode (linkse) bureaucratie’ zich binnen een ‘kwaadaardige’ hiërarchie zou ontwikkelen en als zodanig, niet in conflict met de privésector maar de samenwerking ermee, de bakermat zou gaan vormen voor nieuwe fascistische systemen.
Ik hield u voor dat er heden ten dage hiervan zeer duidelijke parallellen te vinden zijn. Denk maar eens aan het gemeenschappelijk optrekken van de Europese Unie met het IMF inzake Griekenland of b.v. voor de burgers van Nederland, aan de wijze waarop de minderheidspartijen van Rutte en Samson de dienst uitmaken. Chomsky waarschuwt dan ook niet voor niets voor het streven naar steeds groter wordende machtsblokken; zij resulteren slechts in een “democratisch deficit”.
Het enige resultaat is echter een directe aanslag op de democratie omdat de eigen bevolkingen én parlementen steeds minder invloed kunnen uitoefenen. Bovendien weet en begrijpt het volk niet wat er aan de hand is. Het resultaat is een verdere vervreemding van die supranationale instellingen. De mensen hebben het gevoel dat niemand nog hun belangen verdedigt. Sterker, ze weten niet wat er besloten wordt, hetgeen een direct succes is voor diegenen die op langere termijn aan de bestaande formele democratische structuren elke inhoudelijke macht willen ontnemen. Denk daarbij maar aan het discours tussen Nigel Farage en Guy Verhofstadt.
Buiten ideologen, de media en de academische wereld is er niemand meer die na de val van het communisme nog gelooft dat het kapitalisme – zelfstandig – een levensvatbaar systeem is. Interessante leermomenten zijn wat dat betreft b.v. in China voorradig. Belangrijk daarbij is verder, dat ook de economische theorie over de vrije markt volledig op de helling staat. Twee economen van de Wereldbank, Herman Daly en Robert Goodland beschrijven in hun studie dat de oude theorie van de vrije markt, beschreven als kleine losse eilandjes in een grote zee die met elkaar de concurrentie aangaan, nu verworden is tot één wereldomspannende entiteit met daarbinnen een enkel meertje.
Lees deze column van Willem Okkerse verder op De Telegraaf >>>