Tag: banken

Groundhog Day!

Geplaatst op by 0 reacties

En weer verhoogt de ECB de maximale noodsteun die de Grieken kunnen krijgen een kleine maand (!) nadat deze grens al met 3,3 miljard euro was verhoogd.
Bron: NRC

De Europese Centrale Bank (ECB) heeft het maximale bedrag dat als noodsteun aan Griekse banken kan worden verleend, verhoogd met 700 miljoen euro. Dat meldden anonieme bronnen bij de ECB woensdag.
Een zegsman van de centrale bank wilde geen commentaar geven. De totale omvang van de zogeheten Emergency Liquidity Assistance (ELA) werd vorige week al opgevoerd tot iets meer dan 71 miljard euro. Deze steun kan worden verstrekt door de centrale bank van een euroland, in dit geval die van Griekenland

Bron: De Telegraaf

Grieken plunderen massaal hun rekeningen

Geplaatst op by 0 reacties

Ja, ja, de Euro-Titanic ligt op ramkoers met de Griekse ijsberg. Grieken kiezen massaal het zekere voor het onzekere en nemen nu maandelijks miljarden aan spaartegoeden op nu ze nog wat waard zijn. Het Griekse financiële stelsel en, wie weet, hopelijk ook de euro zelf staan op instorten. Mooi, want hoe eerder we van dit monetair gedrocht verlost zijn hoe beter!

Griekse bedrijven en huishoudens plunderden in februari wederom hun rekeningen nadat onderhandelingen tussen Griekenland en zijn schuldeisers zich in een impasse bevonden. Dat schrijft de Britse zakenkrant Financial Times vrijdag op basis van ingewijden.

In totaal werd afgelopen maand voor 7,6 miljard euro opgenomen waardoor de spaartegoeden bij Griekse banken daalden tot 140,5 miljard euro, het laagste niveau in tien jaar tijd. In de eerste twee maanden van het jaar stelden Grieken in totaal 20,6 miljard euro veilig in het buitenland met het oog op de onzekerheid over de schuldenproblematiek.

Bron: Nu.nl

Bankgeheimen van Joris Luyendijk

Geplaatst op by 0 reacties

Journalist en antropoloog Joris Luyendijk bevond zich twee jaar onder bankiers en schreef er een boek over. Hij praat door waar het boek ophoudt.

‘Op een haar na heeft de financiële wereld in 2008 uw leven al onvoorstelbaar ontwricht. De diepere oorzaken hiervan zijn niet weggenomen, hoewel alle insiders weten wat ze zijn. Hoe kan dat?’. Dat is de grote vraag die Joris Luyendijk zich stelt in zijn recent verschenen boek ‘Dit kan niet waar zijn. Joris Luyendijk onder bankiers’.

In 2012 en 2013 schreef Luyendijk voor de Engelse krant The Guardian een ‘banking blog’ waarvoor hij op anonieme basis honderden medewerkers uit de financiële sector interviewde. VPRO Tegenlicht nodigde Joris Luyendijk uit om, met uitzicht op de Amsterdamse Zuidas, zijn bevindingen tegen het licht te houden. Zal een betrouwbare en veilige financiële sector voor altijd iets blijven waarvan wij alleen maar kunnen dromen?

Referendum EU Associatieverdrag Oekraïne

Achter de schermen van het Griekse drama

Geplaatst op by 0 reacties

Na hun toetreding tot de eurozone in 2002 kenden Griekenland, Ierland en Spanje een ongekende economische boom, die alle verwachtingen overtrof. Even spectaculair was de ineenstorting van hun economie toen de crisis van 2008 begon. De oorzaken waren snel gevonden. Vooral de luie Grieken waren kop van jut. Er is ook een ander verhaal, dat van zij die echt hebben geprofiteerd.

Luie burgers en spilzieke overheden waren de oorzaak, de enige oorzaak. De EU reageerde daar dan op als domme, misleide bureaucraten. Die gaven lukraak miljarden euros weg aan deze krankzinnige mensen, die roekeloos dat geld bleven uitgeven. Tot daar het verhaaltje. Het klinkt goed. Iedere Griek zou een schuld hebben van 900 euro bij elke Belg.

De betrokken landen moesten gered worden. Miljarden euro’s werden hen toegeschoven. Die reddingsplannen kwamen echter met strikte voorwaarden. Het feestje was immers voorbij. Sindsdien voerden deze landen alles volgens het boekje van de orthodoxe economische theorieën, van de conventionele wijsheden. Zo goed als niets is van de voorspellingen uitgekomen. Zeven jaar na het begin van de crisis staan de betrokken landen nog waar ze begonnen, of erger, zoals Griekenland.

Wat ging er aan vooraf?

Een blik achter de coulissen verduidelijkt een en ander. Eerst en vooral zit er een zware constructiefout in de eurozone. Die heeft geen enkel beschermingsmechanisme voorzien om achterlopende landen binnen de eurozone bij te staan en zo het evenwicht van de eurozone te vrijwaren. Zeer zwakke economieën met een permanent handels- en budgettair tekort werden samengeklonken met landen als Duitsland en Nederland. In plaats van hun overschotten te investeren in de zwakkere zones gebeurde het omgekeerde.

Bovendien, toen landen als Griekenland door hun lamentabele financiële toestand werden verplicht te gaan lenen, zagen heel wat banken hun kans schoon om excessieve rentes te eisen. Een hele reeks banken vonden er niets beter op om te gaan speculeren op de precaire toestand in Griekenland.

Griekenland kon die leningen niet meer afbetalen en deze banken moesten gered worden met enorme hoeveelheden belastinggeld, waarna ze met dat nieuwe geld dezelfde praktijken verder zetten. Banken kregen reddingsplannen zonder enige besparingsvoorwaarden en konden vrij beslissen wat ze met dat nieuwe geld deden. Staten kregen daarentegen reddingsplannen met strenge besparingsvoorwaarden en konden daarenboven niet vrij beslissen waar ze hun leningen aan zouden besteden.

Vooral een aantal banken in Frankrijk, Duitsland, Nederland en België profiteerden van deze gang van zaken en investeerden er op los zonder enige realistische prognose op succes. De verkregen rentes op hun leningen waren gewoon te goed om deze kansen te missen. Enkele voorbeelden.

Lees dit artikel van Lode van Oost verder op De Wereld Morgen

Voor politici geldt: eerst komen de banken, dan de moraal

Geplaatst op by 0 reacties

In de door vermeende leugens en fact-checking gekenmerkte campagne, is de grootste onwaarheid een zaak die verzwegen wordt. De 150 miljard euro aan Nederlands belastinggeld dat via Europese noodfondsen en ECB-operaties gespendeerd wordt, zal de euro, de Nederlandse economie en de zuidelijke landen niet redden.

De steun redt enkel die partij die de euro-crisis veroorzaakt heeft: de banken. Dat is behalve onrechtvaardig, ook economisch onzinnig. Nederlandse politici zwijgen over de massale steun aan private banken die nu tot draconische overheidsbezuinigingen leidt. Voor politici geldt: eerst komen de banken, dan de moraal.

De leningen aan de zuidelijke landen zijn volledig vrijwillig verstrekt door private financiële instellingen. De onverantwoorde leningen van Griekenland zijn daarmee de onverantwoorde uitleningen van banken. Nu de zuidelijke landen niet kunnen terugbetalen, worden de verliezen niet genomen door de banken die de lening verstrekt hebben, die daar via rente-spreads fors aan verdiend hebben en die bij het inschatten van de kredietwaardigheid spectaculair gefaald hebben.

Integendeel, twee derde van de Griekse schuld is via verschillende kanalen (ECB/EU/EFSF) gecollectiviseerd. De schulden zijn daarmee niet afbetaald, maar zijn verplaatst. Ook Portugal en Ierland gebruiken het EFSF-geld vooral om banken af te lossen. Zo kunnen banken hun rotte obligaties dumpen bij de belastingbetaler. Inmiddels wordt er ook rechtstreeks geld gegeven aan banken, zie de miljarden voor Bancia. Met de zegen van het Nederlandse kabinet.

Bleef het daar maar bij. Banken worden niet enkel via noodfondsen geholpen. Daar waar de ECB niet wenst uit te lenen aan overheden, zelfs niet tegen 7%, leent het des te meer uit aan private instellingen. Dit jaar leende het 1000 miljard uit tegen een belachelijke rente van 1%. Banken lenen dit weer uit aan Spanje en Italië tegen 7%. En de ECB koopt deze obligaties weer op de tweedehandsmarkt op.

Kortom, banken lenen van een (niet democratisch gelegitimeerd) overheidsinstantie, lenen dat weer uit aan overheden, die dat geld lenen onder garantie van weer andere landen. Kan het gekker? Dat kan, want hier worden weliswaar voorwaarden gesteld, maar dan weer niet aan banken, enkel aan overheden die op instigatie van de ECB hard moeten bezuinigen. Dit terwijl Spanje en Ierland hun schuld zagen groeien juist door het redden van banken, waar ze mede onder druk van de ECB toe overgingen.

De ECB stelt geen extra voorwaarden aan de banken waaraan uitgeleend wordt. Integendeel, de onderpands-eisen zijn versoepeld. Sterker nog, bij het opkopen van de gammele obligaties van banken heeft de ECB geen voorkeursstatus ten opzichte van private partijen. Dit betekent dat de ECB bij wanbetaling net zo geraakt wordt als de private partijen. En wanbetaling is bepaald waarschijnlijk, wat weer de reden is dat banken de obligaties die door de ECB opgekocht worden, aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Alles wat de belastingbetaler nog enigszins beschermde, wordt daarmee terzijde geschoven. De ongekozen ECB en het ESM spelen Sinterklaas. Sinterklaas bestaat evenwel niet en dus staat de Nederlandse belastingbetaler via de ECB/ESM voor 150 miljard in het rood.”

Lees dit artikel van David Hollanders verder op Trouw

Denkt er nog iemand aan de banken?

Geplaatst op by 0 reacties

Het zijn nog maar kleine berichtjes die er verschijnen over de banken in Europa. Alsof er eigenlijk niets meer aan de hand is, worden maatregelen die een herhaling van de financiële crisis uit de afgelopen jaren hadden moeten voorkomen, verzacht of soms zelfs helemaal niet uitgevoerd. De eurofielen hebben hun ‘bankenunie’. Kennelijk is het nu minder belangrijk wat die bankenunie doet, dan dat zij er is. Het is precies waar we voor waarschuwden: Europees bankentoezicht is niet automatisch beter toezicht.

Het was maar een klein berichtje in het Financiële Dagblad van afgelopen vrijdag: de splitsing van banken is onzeker. We herinneren ons allemaal nog de banken die te groot waren om te vallen (‘too big to fail’) en die daarom met belastinggeld gered moesten worden. Eén van de antwoorden om dit in de toekomst te voorkomen was de splitsing van banken in risicovolle onderdelen die hun eigen broek moesten gaan ophouden en in onderdelen die zich uitsluitend nog bezig zouden gaan houden met normale bankactiviteiten (betalen, lenen, sparen). Hoewel de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk dergelijke maatregelen al hebben ingevoerd, bleef de bankenlobby zich in Brussel hiertegen verzetten. Kennelijk met succes, want de bevoegde Eurocommissaris, de Brit Hill, heeft nu aangekondigd dat hij het voorstel van zijn voorganger voor een vorm van splitsing van bankactiviteiten intrekt als er niet snel overeenstemming over komt. Voor Nederland is dit een hele belangrijke maatregel, omdat onze banken relatief groot zijn voor onze economie. Als er in de toekomst weer wat fout gaat met bijvoorbeeld de ING Bank, dan gaat ons dat geheid geld kosten.

Nu zou de bankenunie ons gerust moeten stellen, want er is bijvoorbeeld een fonds opgericht waarin de banken geld moeten storten dat moet helpen banken te redden, indien nodig. Klein probleempje: het fonds is bij lange na niet genoeg om grote banken te redden wanneer er bijvoorbeeld opnieuw onrust ontstaat op de financiële markten. En dus wordt de redding van grote banken alsnog een zaak van ons allemaal.

Lees deze column van Dennis de Jong verder op EUKnowhow

EU trekt waarschijnlijk hervormingen ’too big to fail’ banken in

Geplaatst op by 0 reacties

De Europese Commissie zal mogelijk haar voorstellen voor het hervormen van de sector van de grootbanken weer intrekken. Dat blijkt uit een brief van de nieuwe Europees commissaris voor Financiële Diensten, de Brit Jonathan Hill (foto). De hervorming werd begin dit jaar gelanceerd en geldt enkel voor de ongeveer dertig grootste Europese banken die als ’too big to fail’ worden beschouwd.

De brief is gericht aan de Nederlandse vicevoorzitter van de Europese Commissie, Frans Timmermans. Hij moet erop toezien dat de Commissie enkel wetsvoorstellen lanceert die een meerwaarde bieden, onder het motto ‘Europa moet groot zijn in het grote, en klein in het kleine’. Het Franse persbureau AFP kon de hand leggen op de brief.

“We zullen moeten bekijken welke vooruitgang gerealiseerd wordt betreffende het voorstel voor een structurele hervorming van de banken, want lidstaten verzetten zich ertegen op velerlei manieren”, schrijft Hill. Het intrekken van het voorstel dat zijn voorganger Michel Barnier in januari 2014 lanceerde “zou volgend jaar een van de opties kunnen zijn als de lidstaten zich er niet achter kunnen scharen”. Nu al overgaan tot het afvoeren van de wetsvoorstellen zou “prematuur” zijn, voegt hij eraan toe.

De voorstellen in kwestie vormen het sluitstuk van de hervorming van de financiële sector die Europa de voorbije jaren doorgevoerd heeft. De grootbanken zouden vanaf 2017 niet meer voor eigen rekening handel mogen voeren, terwijl een strikte scheiding van de dagdagelijkse en de risicovolle bankactiviteiten er niet a priori zou komen. Nationale toezichthouders zouden volgens het voorstel wel de bevoegdheid krijgen banken te verplichten bepaalde activiteiten in aparte wettelijke entiteiten onder te brengen.

Lees verder op De Morgen

Nieuwe bankencrisis in de maak, van harte gefaciliteerd door uw regering

Geplaatst op by 0 reacties

Alleen al in Nederland moest de belastingbetaler voor tientallen miljarden bijspringen toen Nederlandse banken dreigden om te vallen. En dat, zo stelden politici en toezichthouders, mocht nooit meer gebeuren. Daarom moeten de banken meer eigen kapitaal aan gaan houden. Daar zijn ze volop mee bezig. Onlangs nog leidde dat tot geruststellende berichten nadat de Europese Centrale Bank een langverwachte stresstest had uitgevoerd. Bij zo’n stresstest wordt gekeken hoe banken zich houden bij een toekomstige crisis.

Volgens vooraanstaande experts is er ondanks de geruststellende woorden van politici reden voor zorg over dat bufferkapitaal van banken. En die zorg heeft vooral te maken met de nieuwste innovatie van de bancaire sector: De Coco-obligatie. Coco staat voor Contingent Convertible, en alleen al het afgelopen jaar zijn er volgens het onderzoeksbureau Dealogic voor 30 miljard door Europese banken verkocht. Ondanks de vriendelijke klinkende naam is het product zo ingewikkeld en risicovol dat het voor particulieren in Engeland verboden is om er in te beleggen, en ook de Autoriteit Financiële Markten, de AFM waarschuwt voor de risico’s.

Maar er is iets raars aan der hand. Politici en beleidsmakers stimuleren de Coco’s Want ze zouden het bankensysteem veiliger maken in tijden van crisis. Dat is een kapitale denkfout zeggen economen.

Wat zijn dat, Coco-obligaties? Waarom zijn deze producten volgens critici zo gevaarlijk in tijden van crisis? En waar zijn de toezichthouders, nu er zo dringend wordt gewaarschuwd?

Argos, over Coco’s, buffers en fiscale stimulering door de overheid van (opnieuw) de ongewenste verstrengeling van banken.