In de door vermeende leugens en fact-checking gekenmerkte campagne, is de grootste onwaarheid een zaak die verzwegen wordt. De 150 miljard euro aan Nederlands belastinggeld dat via Europese noodfondsen en ECB-operaties gespendeerd wordt, zal de euro, de Nederlandse economie en de zuidelijke landen niet redden.
De steun redt enkel die partij die de euro-crisis veroorzaakt heeft: de banken. Dat is behalve onrechtvaardig, ook economisch onzinnig. Nederlandse politici zwijgen over de massale steun aan private banken die nu tot draconische overheidsbezuinigingen leidt. Voor politici geldt: eerst komen de banken, dan de moraal.
De leningen aan de zuidelijke landen zijn volledig vrijwillig verstrekt door private financiële instellingen. De onverantwoorde leningen van Griekenland zijn daarmee de onverantwoorde uitleningen van banken. Nu de zuidelijke landen niet kunnen terugbetalen, worden de verliezen niet genomen door de banken die de lening verstrekt hebben, die daar via rente-spreads fors aan verdiend hebben en die bij het inschatten van de kredietwaardigheid spectaculair gefaald hebben.
Integendeel, twee derde van de Griekse schuld is via verschillende kanalen (ECB/EU/EFSF) gecollectiviseerd. De schulden zijn daarmee niet afbetaald, maar zijn verplaatst. Ook Portugal en Ierland gebruiken het EFSF-geld vooral om banken af te lossen. Zo kunnen banken hun rotte obligaties dumpen bij de belastingbetaler. Inmiddels wordt er ook rechtstreeks geld gegeven aan banken, zie de miljarden voor Bancia. Met de zegen van het Nederlandse kabinet.
Bleef het daar maar bij. Banken worden niet enkel via noodfondsen geholpen. Daar waar de ECB niet wenst uit te lenen aan overheden, zelfs niet tegen 7%, leent het des te meer uit aan private instellingen. Dit jaar leende het 1000 miljard uit tegen een belachelijke rente van 1%. Banken lenen dit weer uit aan Spanje en Italië tegen 7%. En de ECB koopt deze obligaties weer op de tweedehandsmarkt op.
Kortom, banken lenen van een (niet democratisch gelegitimeerd) overheidsinstantie, lenen dat weer uit aan overheden, die dat geld lenen onder garantie van weer andere landen. Kan het gekker? Dat kan, want hier worden weliswaar voorwaarden gesteld, maar dan weer niet aan banken, enkel aan overheden die op instigatie van de ECB hard moeten bezuinigen. Dit terwijl Spanje en Ierland hun schuld zagen groeien juist door het redden van banken, waar ze mede onder druk van de ECB toe overgingen.
De ECB stelt geen extra voorwaarden aan de banken waaraan uitgeleend wordt. Integendeel, de onderpands-eisen zijn versoepeld. Sterker nog, bij het opkopen van de gammele obligaties van banken heeft de ECB geen voorkeursstatus ten opzichte van private partijen. Dit betekent dat de ECB bij wanbetaling net zo geraakt wordt als de private partijen. En wanbetaling is bepaald waarschijnlijk, wat weer de reden is dat banken de obligaties die door de ECB opgekocht worden, aan de straatstenen niet kwijt kunnen. Alles wat de belastingbetaler nog enigszins beschermde, wordt daarmee terzijde geschoven. De ongekozen ECB en het ESM spelen Sinterklaas. Sinterklaas bestaat evenwel niet en dus staat de Nederlandse belastingbetaler via de ECB/ESM voor 150 miljard in het rood.”