Griekenland, keer terug naar de drachme en herover de zeggenschap over je eigen samenleving.
Alexis Tsipras werd premier van Griekenland met een kansloze belofte: stoppen met de bezuinigingen die de eurogroep dicteerde, maar doorgaan met de euro. Inmiddels heeft de Eurogroep duidelijk gemaakt dat doorgaan met de euro betekent buigen voor de wil van de politieke as Berlijn-Parijs-Brussel, gesteund door de immer politiek opererende ECB.
De Eurogroep en de ECB hebben Griekenland een gemene streek geleverd. Het ‘reddingspakket’ in 2010 lenigde de nood van Franse en Duitse banken, niet de nood van Griekenland. Daarom is het begrijpelijk dat de huidige Griekse regering eist dat een deel van de schuld uit dat pakket wordt kwijtgescholden. Terecht concludeerde een commissie van het Griekse parlement onlangs dat de leningen die vorige Griekse regeringen afsloten bij het IMF en de Europese Unie niet het belang van de natie dienden en daarom niet legitiem en niet afdwingbaar zijn. De schuld is even ongeldig als een contract dat een burger onder dwang tekent.
Toen de EU in 2010 dicteerde dat de Grieken hun schuld zouden terugbetalen door radicaal te bezuinigen kon je het resultaat voorspellen: verzwakking van het bedrijfsleven, verarming van de bevolking, vernieling van de samenleving en verergering van het schuldprobleem. Tsipras heeft een punt als hij het IMF beticht van crimineel gedrag en zijn Europese redders verwijt Griekenland te plunderen.
Helaas praat hij tegen dovemansoren.
Lees deze column van Bruno de Haas verder op de Volkskrant >>>