Als ik de uitlatingen van de sleutelfiguren in de eurozone zo hoor, lijkt het er meer en meer op dat Griekenland de eurozone zodanig voor het blok zet, dat zij een Griekenland forceert om uit de euro te stappen. De term ‘Grexit’ of ‘Grexident’ zou dan beter veranderd kunnen worden in ‘Grexpulsion’.
De vraag is natuurlijk of dit daadwerkelijk gaat gebeuren of dat de uitlatingen allemaal onderdeel zijn van het onderhandelingsspel. Maar mocht Griekenland uit de eurozone stappen/gezet worden, wat gebeurt er dan? Er zijn vele scenario’s denkbaar over wat er gebeurt als Griekenland daadwerkelijk de eurozone verlaat, maar in deze column beperk ik mij tot één scenario: de strafexpeditie.
Mocht Griekenland uit de euro kukelen, dan gaan ze elkaar daarvan de schuld geven. De Grieken zullen zeggen dat de eurozone hen kapot probeerde te maken, terwijl de eurozone zal zeggen dat de Grieken een langer verblijf in de eurozone onmogelijk maakten.
Hierbij moet ik wel opmerken dat het uitzetten van een euroland niet kan, maar de eurozone kan het wel afdwingen (geen geld meer geven en ECB-kraan dicht zetten). Dit is iets wat de Grieken van pas gaat komen in de retoriek bij Grexpulsion.
De waarheid ligt zoals zo vaak in het midden, want Griekenland moet wel degelijk bezuinigen, maar zonder een grote schuldkwijting heeft dat geen zin. Verder zou ook een van de grootste oorzaken van deze ellende moeten worden weggehaald: de euro (zie mijn column van vorige week).
In ieder geval zal de eurozone de impact van een Grexpulsion willen minimaliseren. Dit betekent dat de rest van de PIIGS (Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje) duidelijk gemaakt moet worden dat een euro-exit absoluut geen pretje is. Deze optie moet zo onaantrekkelijk mogelijk worden gemaakt.
Dit houdt in dat de eurozone en EU keihard zullen optreden tegen Griekenland. Waar mogelijk zal er beslag worden gelegd op alle buitenlandse tegoeden (iets wat politici in de PIIGS niet zo fijn vinden…), handelsbarrières zullen worden opgeworpen, visumplicht (afschaffen Schengen) zal worden ingesteld, de ECB draait de Griekse banken de nek om, en zo verder.
Veel van deze maatregelen zijn nu waarschijnlijk nog niet mogelijk door de vele verdragen van zowel de EMU, EU en WHO, maar als er iets is waar de EU/EMU bedreven in is, is het wel het oprekken van afspraken.
Lees deze column van Alexander Sassen van Elsloo verder op De Financiële Telegraaf