Het wordt tijd dat het Westen zijn naïeve houding tegenover het Syrische conflict opgeeft en president Bashar al-Assad steunt. Anders dreigt de wanorde zich naar Europa te verspreiden, zegt rechtsgeleerde en filosoof Paul Cliteur. ‘De 21ste eeuw kan zomaar de eeuw van de godsdienstoorlogen worden’.
Wat is voor u het nieuws van de dag?
‘Ik las dat Nederland niet meer in Syrië wil ingrijpen, omdat de Russen daar aan het bombarderen zijn geslagen. Dat is groot nieuws, want de Syrische situatie heeft grote gevolgen voor de vluchtelingenstroom waarmee we hier te maken hebben.’
Neemt de Nederlandse regering daarmee de juiste beslissing?
‘Nee, ik denk dat de westerse regeringsleiders de verkeerde diagnose stellen. De gedachte achter ons beleid is sinds de Arabische lente – die inmiddels in een Arabische herfst is veranderd – dat de dictators in het Midden-Oosten weg moeten, soms met onze steun. In werkelijkheid zijn die dictators, hoewel verre van ideaal, zeer te prefereren boven de islamistische bewegingen die het verzet tegen hen leiden. ‘Assad behoort bijvoorbeeld als Alawiet tot een minderheidsgodsdienst en heeft een zekere religieuze tolerantie in zijn land behouden. Islamitische Staat streeft een theocratie na waarin geen ruimte is voor mensen met een ander geloof of voor homoseksuelen, dat is veel erger.’
U spreekt alsof er alleen te kiezen valt tussen Assad en IS. En het Vrije Syrische Leger dan?
‘Het is simpelweg geen realistische gedachte dat de gematigde oppositie deze strijd gaat winnen. IS oefent een veel sterkere aantrekkingskracht op mensen uit, op gelovigen in Syrië en in ons eigen land. ‘Die aantrekkingskracht van de radicale islam wordt door het Westen onderschat. Wij denken dat die jihadisten een beetje gek zijn, maar dat klopt niet. Deze mensen worden bewogen door een ideologie die een serieuze uitdager is van de westerse liberale samenleving.
‘Obama, Cameron, Ban Ki-moon, al deze leiders zeggen dat dit conflict niet om godsdienst gaat. Daar gaat het juist wel om. Onze samenleving is dusdanig geseculariseerd dat we niet snappen dat mensen bereid zijn te sterven voor hun geloof. In de zestiende en zeventiende eeuw, toen Europa werd verscheurd door godsdiensttwisten, begrepen ze dat wel. Als onze leiders dit probleem niet op een andere manier gaan aanpakken, wordt ook de 21ste eeuw een tijdperk van godsdienstoorlogen.’