Door Prof.(em.) Dr. René Tissen
Vanwege de overheersende positie van de Amerikaanse dollar in het schaakspel om de geopolitieke wereldmacht, heeft de Federal Reserve Bank een betekenisvolle voorbeeldfunctie als het gaat om het tijdig nemen van die financiële stimuleringsmaatregelen, die nodig worden geacht om de economieën van westerse landen uit het slop te trekken, zodra dat het geval is. Vroeg of laat volgen vrijwel alle centrale banken het beleid van de Federal Reserve. Na de kredietcrisis van 2007-2011 moesten maatregelen worden getroffen om de Amerikaanse economie te behoeden voor een verdere afgang. Aanvankelijk werd het klassieke instrumentarium uit de kast getrokken, namelijk dat van de stapsgewijze verlaging van de rente, in de verwachting dat partijen door goedkoop te kunnen lenen de economie als ware het vanzelf weer aan zouden jagen. Toen dit beleid onvoldoende bleek aan te slaan, ging de Federal Reserve over op het drastisch verruimen van de beschikbare geldhoeveelheid via wat Quantitative Easing werd genoemd. Een tsunami van nieuw geld was het allesvernietigende gevolg. De wereldeconomie werd een schuldeneconomie van voorheen ongekende omvang.
Met een ferme vuist werd op tafel geslagen. Slechts een beetje geldverruiming zou het tij niet doen keren. Er werd met geld gesmeten. Voorbij is de tijd van miljoenen, hoera voor de miljarden en zelfs de biljoenen.